Wie ben ik?
Hallo meiden, of jongens als jullie dit lezen.
Ik ben Debby, ik ben 16 jaar en zit in vwo 5. Ik heb veel meegemaakt in me tienerjaren waar ik nu nog steeds in zit. Ik wil elke week een blog zetten over hoe ik iets heb mee gemaakt. Mijn allereerste blog gaat over wie ik ben. En hoe ik daar achter ben gekomen.
Op de basisschool had ik 2 echte vrienden en de rest waren vriendinnen waar ik altijd wel gezellig mee kon kletsen. 1 vriendin heette Fleur we leken best veel op elkaar en waren 2 dagen na elkaar jarig. Dat is geen toeval. Mijn andere vriendin heette Amelie. Zij zat onder turnen en was ijzer sterk. Wij waren echt besties for life. Ons kamp was heel leuk en ik kon helemaal mezelf staan ik stond niet op de achtergrond, ik was namelijk van de voorgrond. Jongens waren wel geïntereseert meer durfde mij niet te vragen, soms vond ik dat wel jammer. Na de musical moesten we afscheiden nemen van onze juffrouwen en meesters, gelukkig gingen wij met ze drieën naar de zelfde school. Ik ging naar havo/vwo, Amelie en Fleur gingen naar mavo/havo. Ik zag ze alleen in de de pauzes. Maar toen..
Ik zat in een super leuke klas echt heel leuk, maar ik merkte al gauw dat ik stiller was. Dat ik nu meer het meisje van de achtergrond werd. Amelie haalde het eerste jaar niet en ging naar een andere school Fleur ging naar havo en ik ging naar vwo. Ik kwam bij hele andere meisjes in de klas maar ik zat gelukkig nog bij mijn beste vriendin Rosa. Wij deden samen alles. Ook zat ik bij hele populaire meisje dat werd me groepje we waren met 7 en vaak alleen. Dan schoof ik me tafel aan of ging ik langs iemand anders zitten. Niet erg, maar ik baalde wel. Ik praatte steeds minder en minder. De populaire meisje vertelde vervelende dingen om mij ik was opschepperig en was zielig. Het deed me pijn, en werd nog onzekerder. Toen ik ook nog ruzie kreeg met me beste vriendin Rosa zat ik in een diep dal. Ze dacht dat ik niet eerlijk was en we waren als honing aan elkaar. Ik wilde meer optrekken met de populaire maar toen we nog besties waren wilde zij dat niet. Zij wilde alleen wij twee. Ik heb hier een fout ingemaakt en had moeten doen wat ik wilde. Toen ze boos was trok ze steeds meer om met de populaire heel de derde klas was voor mij verpest. Ik meldde me soms ziek omdat ik me zo onzeker voelde. Ze heeft nooit meer haar excuses aangeboden en ik nooit de mijne.
Ik was op een dag thuis, ik had me weer eens zit gemeld. Fleur was nog steeds een van me beste vriendinnen maar zij had een heel ander leven. Andere vriendinnen andere klas andere dorp waar ze woonde. (ik was verhuisd maar 10 minuten van haar vandaan, maar het was een ander dorp). Mijn vader werd woest op me en zei 'Kijk je hier nauw zitten, word je hier gelukkiger van. Nee sta op ben niet zo onzeker, zoek andere vrienden'. Ik moest huilen en rende naar boven de woorden spookte in me hoofd. Hij had gelijk, waarom moest ik populair zijn? Ik ging meer om met Fleur de vriendengroep werd ook mijn vrienden groep ik was niet onzeker en stil. Ik was spontaan en hield van kletsen en feesten. De feesten volgde en volgde ook ging ik naar festivals en toen opeens zag ik hem.
Ik kende hem al hij heette Gijs. Maar ik durfde hem nooit te spreken totdat hij naar me toe kwam en zei kom we gaan op de foto. Ik zat immers al 3 jaar bij hem in de klas maar het was me nooit duidelijk wat hij van me vond. Hij zei ik geef je wel een kus op je wang, dat is leuk voor de foto. Ik draaide me om en... Onze lippen raakte elkaar. Het klinkt nep, maar sinds toen hadden we 'verkering'. Mijn eerste verkering ik was 15 maar ik weet wie ik ben.
Sinds ik niet meer met de populaire om ben gegaan en me niet meer zo onzeker was. Was ik meer mezelf. Ik dacht namelijk altijd wat vinden ze van me als ik dit doe of als ik dat doe. Maar Ik ben gelukkig nauw Gijs en ik hebben bijna een jaar verkering nauw.
Dit was mijn eerste blog. Ik hoop dat je het leuk vind de volgende keer gaat over mijn eerste (tong)zoen. Doei girly's
laat zeker een reactie onder wat je ervan vond. 
Reageer (1)
Hopelijk vind je het niet erg dat een twintiger hierop reageert maar ik vind het een mooi verhaal. Sterk, een reis door een stukje leven met gelukkig een goed 'einde'(?), hoewel het leven pas begint. Wel hier-en-daar een paar schrijffoutjes opgemerkt, of je dat expres deed weet ik niet maar die foutjes mogen het leesplezier niet bederven.
5 jaar geleden