Een leven vol tekens 12
Wat een week, eindelijk een normale werkweek.
Op maandag bij mijn oppaskindje en dan drie dagen werken. Voor het eerst die drie dagen achter elkaar.
Ik geef toe de eerste werkdag was pittig en toen was ik er eigenlijk weer wel klaar mee. Maar we moeten door. Woensdag was vrij relaxt en met een fijne collega en ook donderdag was erg rustig. Iets wat ik wel kon waarderen.
Hoewel ik gisteren wakker werd met veel energie en zin in leuke dingen, heb ik niet veel gedaan. Ik heb cupcakes met botercrème gemaakt. Bakken is iets wat ik erg leuk vind en waardoor ik mij echt op iets anders kan focussen. Dat is fijn en daarna heb ik wat lekkers. Helaas was het vanwege de gluten en lactose vrije beslag een flinke bonk en de botercrème was ook niet helemaal gelukt, maar ach als het maar zoet is....
Hoewel de rest het wel aardig lekker vond was ik een beetje teleurgesteld. Echter realiseer ik mij ook wel dat het niet gelijk goed hoeft te lukken. Wel heb ik besloten om een keukenmachine te gaan kopen. Iets wat ik sinds bakprogramma's en masterchef al vaker door mijn hoofd had spoken.
Ook besloot ik dat ik volgend jaar voor mijn moeder haar 50e verjaardag zelf een taartje ga maken die zij mag eten. Iets waar ze erg blij mee is dat ik dit wil gaan doen.
Verder heb ik in de bank twee films gekeken en werd ik maar moeier en moeier. Iets waar ik van baalde want ik stond zo enthousiast op en ik had zoveel plannen. Maar dan besef ik mij ook weer, dat ik toch weer heb staan bakken en tot slot ook gekookt heb. En dat zijn twee, voor mij, intensieve activiteiten waar ik veel energie voor inlever, maar ook waar ik energie van krijg.
Verder heb ik mijn psycholoog verteld niet bij haar collega verder te willen. Vanwege mijn wisselende werkdagen kwam het bij haar niet meer fantastisch in de planning.
Echter gooide zij mijn positiviteit in de soep. Als ik trots was doordat ik eens naar mijn lijf luisterde en veel tijd leeg plande om een concert te kunnen mee maken werd dit compleet afgemaakt. Ze zag het liefste dat ik stopte met alles wat energie kost. Dit maakte mij erg verdrietig, want naast dat het energie kost krijg ik er ook energie van. Ik dacht op een goede pad te zitten , maar zij zorgde voor een lawine.
Mijn psycholoog begreep het wel en na wat puzzelen kan ik over drie weken weer bij haar terecht. Wel drie weken later dan eigenlijk gepland maar ik zit momenteel aardig lekker in mijn vel.
Vandaag had ik weer scouting, daarin heb ik veel uitdagingen. Namelijk een medestaflid die het bloed onder mijn nagels vandaan haalt en energie zuigt. Gelukkig kreeg ik vandaag veel bijval en hebben we duidelijke afspraken gemaakt zonder haar erbij zodat het voor ons leuk en goed te doen blijft. Toen om half vier ben ik toch maar naar huis gegaan en vanavond ga ik lekker in de bank tv kijken, cupcakes eten en op tijd slapen zodat ik morgen nog een luierdag heb.
Er zijn nog geen reacties.