Just speaking my mind...
Okee, ik heb geen idee hoe dit werkt maar ik dacht laat ik het proberen....
Ik heb inmiddels in mijn korte leven al heel veel meegemaakt. Nee, dit is niet om zielig te doen maar meer een constatering. Dat het leven niet eerlijk is of niet eerlijk verdeelt is, daar ben ik al heel vroeg achter gekomen. Maar daar gaat het ook niet om. Momenteel moet ik gewoon wat dingen kwijt. Ik ben nu op een punt in mijn leven dat ik 'volwassen' moet doen of me zo moet gedragen. Maar nu is de vraag wat is volwassen doen of gedragen. Ik wil dit best onderzoeken of uitvragen bij mensen maar dat is behoorlijk saai. 
Anyway....Nu kijk ik om me heen en dan vooral aan mijn vrienden die ik het laatste 5 jaar heb gemaakt. En om hier een korte conclusie te geven: wij zijn niet volwassen. Nou, met het verschil van mijn ouders. Kijk heel simpel; mijn ouders hebben kinderen (logisch anders was ik hier niet...), een huis, carrière en in mijn ogen zijn ze altijd zo serieus. En als ik dan naar mijzelf kijk; ik heb geen kinderen (ben daar te jong voor, vind ik zelf), een huis heb ik wel (studeren en reizen is zwaar), een carrière werk ik momenteel aan. Maar dan komen we op het laatste stuk: serieus zijn. Ik weet niet of ik dat wil en kan. Ik bedoel laat me lekker mijn eigen ding doen, naar de film gaan en als enige 20+ bij een kinder film zitten waarbij iedereen 10 is ofzo.
Dus als ik zo reflecteer op alles is volwassen zijn niet zozeer de leeftijd maar vooral hoe je gedraagt. Ik vind het geweldig om te huppelen over straat heen.
Dus, sorry hiermee mensen te vervelen maar ik moest dit gewoon even kwijt. (En niet alleen omdat ik studieontwijkend gedrag heb, hoewel dat er wel mee te maken heeft 
)
Er zijn nog geen reacties.