Maandagavond, over borsten
Een maand geleden ben ik gestopt met de pil. Ik slik eigenlijk al drie jaar lang door zonder stopweken omdat ik nergens een grotere hekel aan heb dan aan ongesteld zijn. Drie maanden geleden is het uitgegaan met mijn vriend, we waren vier jaar samen. Daar later meer over.
Ik ben dus gestopt met de pil, vooral omdat ik gewoon benieuwd was wat er zou gebeuren. Na een week werd ik ongesteld, wat logisch is. De krampen waren intens, ik waande me weer even in mijn middelbare school-periode. Op zich is dit allemaal nog wel te handlen. Ik merk ook dat mijn acné, waar ik ontzettend veel last van had, vrijwel geheel verdwenen is. Nu ja, ik heb nog wel wat pukkeltjes hier en daar, maar de afgelopen jaren is het altijd een slagveld geweest. Dus ik dacht bij mezelf, wel de pil en pukkels maar geen menstruatie, of geen pil en geen pukkels, maar wel buikpijn. Dan is de keuze makkelijk. Maar nu ontdekte ik vanochtend wat nieuws.
De afgelopen dagen zaten mijn kleren niet lekker. Ik kon niet echt mijn vinger leggen op wat er nou precies fout zat, maar het voelde gewoon vreemd. Nu stond ik vanochtend voor het eerst weer eens goed in de spiegel naar mezelf te kijken, en ik schrok. Mijn borsten zijn significant gekrompen. Het werd me ineens allemaal duidelijk, ik had al het idee dat mijn bh's anders zaten dan normaal. Nu had ik altijd een redelijke cupmaat, 70F of 75E (afhankelijk van het merk). Ik was thuisthuis dus ik ging tussen mijn oude kleren op zoek naar bh's die ik in de 3e en 4e klas heb gedragen. Weer schrok ik toen die ineens wel pasten. Ik ben van een E/F-maat naar een schamele D gegaan.
Nu studeer ik geneeskunde en weet ik een en ander over de effecten van anticonceptiemiddelen op je hormoonhuishouding. Even in simpel Nederlands, waar het op neerkomt is dat de pil ervoor kan zorgen dat je meer vocht vasthoudt, bij mij was dat dus vooral in mijn borsten. Ik zeg specifiek 'kan zorgen' in plaats van 'zorgt', omdat dit bij elk mens verschillend kan zijn. Afijn, ik kan duidelijk zien aan mijn borsten dat er minder vocht in zit en daardoor zijn ze ook nog eens wat gaan hangen. Toen ik zo naar mezelf in de spiegel keek hing alles er ook een beetje teleurgesteld bij.
Maargoed, sinds het uit is gegaan met mijn vriend is er veel aan mij veranderd, en een van die veranderingen is ook dat ik positiever in het leven sta. Dus ik ga het proberen positief in te zien door al mijn klaagbuien over mijn grote borsten van de afgelopen jaren te gebruiken als nieuw perspectief voor mijn kleinere cupmaat. Ik sport ook sinds een paar maanden drie tot vier keer per week en ben wat afgevallen, dit kan ook bijdragen aan de kleinere cupmaat. Nu ik weer een D ben kan ik eindelijk weer een normale sportbh kopen zonder ik langs de plus-size afdeling hoef en alleen maar kan kiezen uit de kleuren wit, zwart of beige. Daarnaast kan ik ook eens proberen om jurkjes aan te doen zonder bh en van die schattige bralettes te kopen. Zoals mijn naam al suggereert, ja ik ben een beetje een shopfanaat (sommige mensen zeggen koopziek, maar dat komt niet overeen met mijn nieuwe, positieve levenshouding).
Natuurlijk heb ik mijn grote borsten erg vaak gebruikt om mannen het hoofd op hol te brengen (of zoals je dat zegt), maar ik moet zeggen dat dat ook prima lukt met mijn intellectuele praatjes en de rest van mijn lichaam. Ja ik realiseer me hoe verschrikkelijk oppervlakkig dat klinkt, maar je leert dat dat helaas wel het eerste is waar mannen je op beoordelen. Daarna merken ze hoe leuk mijn innerlijk is en merk ik hoe ontzettend saai ze zelf eigenlijk zijn. En dan is het al te laat. Story of my life.
Dat was even een uitstapje. Ik zit misschien toch in een soort rouwproces nu, noem het wat je wil. Wie weet begin ik ooit weer eens aan de pil en komt al het volume weer terug. Maar zo ook de acné. Liever niet?
Tijd om te slapen, morgen weer druk aan de studie.
Liefs, aan wie het interesseert. Hopelijk worden jullie mijn trouwe lezers en draag ik iets bij aan jullie levens met al mijn daily drama (zo erg is het niet hoor).
Er zijn nog geen reacties.