Kunnen jongens ook je vrienden zijn? + Problemen met mezelf
Dat is natuurlijk de grote vraag van meisjes in de middelbare school. Of jongens ook je vrienden kunnen zijn. Vorig jaar (ik zat toen in de brugklas) was alleen al met een jongen praten een teken dat je verliefd was. Maar nu lijkt het anders, in de tweede. Ik heb een hele goede vriendschap gesloten met een hele lieve jongen. Ik heb geen gevoelens voor hem, en hij niet voor mij (hoop ik).
Maar nu is er een probleem. Mijn beste vriendin, ik noem haar even N, die vind hem leuk. Mar zij zijn dus beste vrienden. Af en toe skypen we, en dmen we op instagram. Dus een paar dagen geleden zat ik te dmen met die jongen, ik noem hem even J. We deden doen durf of waarheid en ik vroeg "vind je N leuk?" Hij zei van niet dus nu weet ik niet wat ik ermee moet. Want N wil dat J natuurlijk ook op haar verliefd wordt. Maar ik denk dat dat hun hele vriendschap gaat verpesten. Wat moet ik doen?
Nu heb ik nog een probleem. als je mijn vorige blog hebt gelezen is mijn vriendin een vriend geworden. Hem noem ik AN. AN zit dik in de shit om het zo maar even te zeggen. Hij is dus tansgender en zn ouders zitten in een scheiding. Je kan je voorstellen hoe kut dat is. Maar ik zit ook in de knoop met mezelf. Ik heb meerdere keren geprobeerd om mezelf wat aan te doen en op sociaal gebied zit ik ook niet helemaal lekker.
Dus laatst op school hadden we een test. Misschien ken je het wel, over hoe het gaat met huiswerk, vrienden en thuis enzo. Dat vond ik dus best wel kut omdat ik het niet fijn vind als mijn mentor enzo allemaal te weten komen wat er met me is. Na de test bespraken we hem in onze whatsappgroep. Ik kwam online en het gesprek ging ongeveer zo:
Ik: wat een kuttest zeg
AN: Goh meen je dat? (hij vond het kut omdat hij zn geslacht in moest vullen en hij is nog niet officieel een jongen)
Ik: Nou het spijt me dat ik ook zorgen moet maken over mn eigen problemen en dat ik niet altijd jou op de eerste plek kan zetten.
En toen werd het vuurwerk. We hadden ruzie omdat ik het gevoel kreeg dat hij nooit aan mij dacht. Ik had altijd hem op de eerste plek gezet. Maar nu moest ik ervoor boeten dat ik niet goed voor mezlef gezorgd had.
Na onze ruzie heb ik geprobeerd om mezlef dood te maken. Maar ik dacht aan mijn familie en vrienden die alleen maar pijn zouden voelen, en wist dat ik hen dat niet aan kon doen. Ik heb met mijn moeder gepraat en ze heeft me in feite gered.
Nu praten AN en ik niet of nauwelijks met elkaar. Ik haat hem.
Nog vaak denk ik als ik op het perron sta, dat het zo makkelijk is. Gewoon springen en dan heb ik geen pijn meer.
Er zijn nog geen reacties.