Hoofdstuk 13: Beginning on your knees
Stage dag 10 en in de middag bijscholing voor de PABO, een lange dag dus. Het vervelendste vind ik dat ik na schooltijd direct door moet naar die bijscholing en dat vind ik zo vervelend naar mijn stage toe, want die laat ik dan nog met nakijkwerk en alles zitten. Maar goed, het is voor een goed doel zal ik maar zeggen.
Wanneer ik aankom bij mijn stage en iedereen goedemorgen heb gewenst kom ik Enny al in de klas tegen. Ze is al druk in de weer met van alles en ik moet toch even alles door geven wat ik moet doorgeven, zoals mijn planning voor deze periode. Mijn eerste BPV opdracht die ze moet nakijken en die taak van Korine. En oh ja de PABO bijscholingsbrief. En jawel ook de mededeling dat de info avond er aan komt, maar wanneer ik heb geen idee. Te veel dingen als je het mij vraagt voor zo’n korte tijd.
Dus ik haal alle documenten uit mijn tas, vertel ze tussen neus en lippen door aan Enny die nog steeds met van alles bezig is volgens mij. En ik vind mijn manier van uitleggen heel stom.
Tijdens de pleinwacht vertel ik tussen door dat over mijn broertje. En ze snapt er volgens mij niets van maar ik heb het gezegd, er werd mij niet opgedragen het ook nog snappend over te brengen dus ik heb de opdracht volbracht.
De ochtend gaat lekker vlot, begeleiding bij het bijwerkboekje van rekenen. Dan even rondlopen bij de rekenschriften en kindjes helpen en het is al weer tijd om naar buiten te gaan. Daar met de groep 6 leerkracht, Daniëlle volgens mij gepraat over haar periode als stagiaires en die van mij en over een aantal groepen. Zo gaat de tijd ook wel snel voorbij.
Bij het hapje eten leest Enny weer voor, ik begrijp het verhaal niet meer helemaal omdat ik 2 dagen gemist heb en dat is best vervelend. Maar dan na het verhaaltje mag ik met groep 5 naar het lege lokaal om daar een signaaldictee af te nemen en een taalles te geven. En jawel ik heb eindelijk tijd voor een spelletje, maar volgens mij stopte ik nog wel iets te veel grapjes in de les. En dat had ik mezelf nou juist voor genomen om niet te doen.
Daarna gaan de kinderen bezig met verkeer en ga ik nakijken. En ik wil alles voordat ik wegga hebben nagekeken dus ik kijk als een bezetene na.
Na schooltijd heeft Enny nog een gesprek met een ouder, maar dat heeft ze nog steeds als ik eigenlijk weg moet naar de trein. Dus Enny zegt je moet weg hoor, ik zie je morgen. Ik vond het zelf heel stom om te zeggen, doei mensen ik moet weg.
Maar trein gehaald en de reis ging goed daar naar toe.
En dan… als je dacht dat je leven al voorbij was met alle BPV opdrachten en examens van dit jaar dan heb je de helft nog niet begrepen, want het werk wordt verdubbeld met studeren voor de toelatingstoetsen van de PABO. 3 uur voor elk vak van de toelatingstoets moet ik studeren per week. Dat zijn er in totaal 9 uur. Maar goed, vol goede moed ga ik de les beginnen. De docent is top, legt lekker vlot uit en ik snap hem meteen. Ze komt van de PABO die ik wel heel leuk vind en ik ben geïnteresseerd in haar verhalen over die school. De school waar ik nu ben vind ik niets. Het gebouw spreekt mij al niet aan. Er komt geen gezelligheid van af. Maar de docent van de andere PABO spreekt me wel aan. Zij straalt gezelligheid af.
Onderweg naar huis, besef ik dat de tijd van dolle toch echt voorbij is. Vanaf nu moet ik echt gaan strijden voor mijn PABO diploma. En dat terwijl ik mijn Onderwijsassistent diploma nog moet halen. Morgen ga ik beginnen en ik weet echt niet meer van stoppen een sociaal leven leiden gaat onmogelijk worden maar ik zeg bij deze ik heb over 5 jaar mijn PABO diploma!
Er zijn nog geen reacties.