Hoofdstuk 12: En toen kwam de dinsdag
Dinsdag en het moed voor dit jaar ligt al diep in de grond, want hoe moet ik dit jaar nog overleven met mijn klasgenoten? Hoe moet ik mezelf beheersen om hun hoofden gespaard te laten blijven? Dat is wat in mijn hoofd rond tolt en toch ga ik met nog ietwat goede hoop naar school. Mezelf voorgeschreven niets te zeggen, behalve dat ik even wat met een van onze slb’ers (studie loopbaan begeleiders) wil bespreken over mijn stage.
Maar ik kan mijn mond niet houden. En ik kan me daar wel heel erg aan frustreren maar het helpt niet…
De eerste 2 uur hebben we Engels. Met de beste Engelse docent van de school. Yes, dat is een positief iets ten minste.
En de wonderen zijn de wereld nog niet uit, want er wordt gewoon serieus gewerkt tijdens deze les. Niemand zeurt of klaagt iedereen is lekker bezig, je zou bijna zeggen dat de klas normaal was.
En dan 2 uur van, vind ik stiekem de leukste en beste docent van de gehele school en die ik tot nu toe heb gehad. Ook die gaan gezellig worden.
Er wordt een zucht lijst geïntroduceerd. En de eerste kruisjes daar op vallen meteen. Als het zo door gaat hebben we binnen 6 weken een traktatie te pakken van diegene die op dit moment al 2 kruisjes heeft.
SLB, twee docenten en allebei zo gek als een deur. Die twee zijn geniaal samen, mocht het onderwijs niets meer voor hen zijn kun zij serieus een cabaret voorstelling gaan geven. Ik heb het over mijn twee SLB’ers Korine en Anne.
De dag gaat snel en voor ik het weet is het tijd om naar huis te gaan. Ik praat nog even met Korine over de situatie waar ik mee zit. Want mijn broertje komt waarschijnlijk bij mij op stage en mijn biologische vader (waar ik geen contact meer mee heb) is zo agressief als wat dus dat veroorzaakt een hoop ellende als dat op mijn stage komt en ze erachter komen dat hij mijn vader is. Maar Korine stelt me gerust, ik moet het er met me stage over hebben en mocht het zo zijn dat mijn broertje bij mij in de klas komt dan moet ik dat bij haar aangeven.
Dezelfde dag hoor ik dat het niet door gaat en mijn broertje op zijn eigen school blijft. Ik ben opgelucht en ik app het door naar Korine. Zij vindt het ook fijn en geeft aan dat ik het alsnog moet aangeven bij mijn stage. Waarom? Is mijn eerste gedachten als ik haar bericht lees, maar goed als ik haar daar tevreden mee stel dan zal ik het wel even doen.
Er zijn nog geen reacties.