Hoofdstuk 2 The night before
Kwart voor zeven dan gaat mijn wekker. Nu is het vijf uur en ik zou eigenlijk mijn paar uurtjes rust nog moeten pakken, maar ik denk aan de andere eerste dagen van mijn andere stages.
Gek, ik kan er niet zo heel veel meer van herinneren. I mijn eerste jaar startte ik met nog een andere stagiaire. Zij kwam alleen voor snuffelstage, maar o wat vond ik het vervelend dat zij er was. Die kindjes leken haar ook veel leuker te vinden. Hmpf als ik er aan terug denken is het nog steeds irritant.
Vorig jaar bij de Panta Rhei was ik als eerste in het lokaal. Mijn begeleidster kwam toen pas tien tot een kwartier later. En ik had geen idee wat te doen. Dus een beetje rondlopen en er niet verveeld uit proberen te zien was het enige wat ik kon doen op dat moment.
En dan als ik kijk naar mijn laatste dagen van die stages, dan is het voor allebei het tegenovergestelde dan de eerste dag.
In het eerste jaar zette ik alles maar dan ook echt alles klaar wat er klaar gezet kon worden en lagen de kids aan mijn voeten (er kwam zelfs een moeder naar me toe, omdat haar kind niet kon slapen die nacht vanwege het feit dat ik weg zou gaan).
In het tweede jaar kwam ik op de laatste dag bijna tijd te kort, ik moest alles schoonmaken! Leuke laatste dag? Nee, niet zo super.
Het is allemaal het tegenovergestelde… dus wat gaat dit jaar brengen?
Ik heb geen idee, maar hoe meer ik aan dit komende jaar ga denken. Hoe meer zin ik krijg om te beginnen. Ik bedoel ik kan elke dag dingen gaan nakijken (en dat vind ik stiekem heel leuk). En zo zullen er meer dingen zijn die ik bij de kleuters gemist had vorig jaar.
Ja, laat het jaar maar komen, ik ben er klaar voor. Ik heb de afgelopen dagen de bezem door mijn kamer heen gehaald, zodat alles netjes, geordend en klaar heb liggen (het is nog maar de vraag hoelang dit duurt).
Nog een paar puntjes op de i en dan ben ik klaar voor het komende drukke schooljaar.
Zenuwachtig? Misschien een beetje voor de eerste dag. Ik heb namelijk geen idee wat ik kan verwachten. Maar het is normaal toch die kriebels in je buik te voelen op de eerste dag, op een nieuwe school met nieuwe mensen?
Er zijn nog geen reacties.