Hoofdstuk 1 Kennismaking met Enny
De vakantie is bijna voorbij, stiekem ben ik daar wel blij mee. Vandaag, woensdag 19 augustus 2015, ga ik dan eindelijk kennis maken met Enny, mijn stage begeleidster in het komende schooljaar. We hebben van te voren al een beetje gemaild over en weer, maar elkaar voor de eerste keer zien vind ik toch wel een beetje spannend.
Met een borrelend gevoel in mijn buik fiets ik het schoolplein op. Ik wil mijn fiets netjes neerzetten in een fietsrek, want de vorige keer bij het gesprek zetten ik mijn fiets zomaar ergens neer. Ik stap dus behoedzaam van mijn fiets af en loop richting de fietsenrekken. In mijn hoofd mopper ik dat die rekken zo ver van mijn afstappunt staan, want zo kan iedereen mij zien lopen op een leeg schoolplein.
Fiets neergezet en op slot en dan richting de hoofdingang.
Ik druk op de bel, maar iets te zacht want na een minuut of twee is er nog niemand. Ik druk nogmaals op de bel, iets harder en dan wordt hij opengedaan. Enny maakt hem open dus ik geef haar gelijk en hand (iets te zacht van mijn kant uit) en stel me netjes voor. Enny is heel vrolijk wanneer ze de deur open doet en dat vind ik al een goed teken.
Wanneer we het halletje uit lopen komen we de directrice van de school tegen. Een kleine vrouw met een lieve uitstraling begroet ons en ik stel me aan haar voor terwijl Enny zegt dat het de directrice is. Ik geef een iets harder handdruk dan bij Enny, maar ben nog steeds niet helemaal tevreden. Er is nog zo op school, in het eerste jaar, gezegd dat we een harde handdruk moeten geven want dat straalt zelfvertrouwen uit.
De directrice pakt het moment meteen voor een kort overleg met Enny en ik pak het moment om even om me heen te kijken, want we staan immers voor het lokaal waar ik het komende jaar veel te vinden ben. Een boekenkast met verschillende soorten boeken voor groep 5 staan in de kast. En jawel ik zie ook het lege lokaal waar Enny het over had in de mail. Maar wat is het daar nog een rommeltje.
Na het overleg gaan we het lokaal binnen. Enny laat hem vrolijk zien en zegt erbij dat het nog niet allemaal op zijn plek staat en nog een beetje rommelig is. Enny wilt graag weten wat ik graag zou willen met de kinderen. ‘Ik wil volgend jaar naar de PABO, dus misschien kunnen we die richting al een beetje op’? Breng ik voorzichtig. Waarop Enny mij een lijst met taken laat zien die zij, tijdens het strijken (leuk detail), heeft bedacht voor mij. Allerlei activiteiten met de kinderen in het lege lokaal of in het computerlokaal dus ze wilt dat ik af en toe zelfstandig met de kindjes aan het werk ga, perfect. Ik stem met de takenlijst in en we babbelen nog wat over de dingen op school.
Daarna laat Enny mij het gebouw zien. Dat heb ik ook al tijdens mijn eerste gesprek gezien, maar toen vloog het in een waas aan mij voorbij omdat ik de sfeer, die heel gezellig is, zo overweldigend vond. Nu tijdens de tour met Enny zie ik veel meer en ik pik ze al snel op. Bij alles wat onze groep, groep 5-6, zou kunnen gebruiken in het jaar legt ze iets uit en de andere plekken laat ze even snel zien.
Dan als we weer terug komen in het lokaal babbelen we nog wat na en dan komt een collega naar binnen die Enny begroet na de vakantie.
Samen praten ze over de vakantie na en ik sta er een beetje bij.
Na hun gesprek nemen Enny en ik afscheid van elkaar. Maandag zullen we elkaar weer zien, want dan is mijn eerste dag! En die van de kindjes, en die van Enny en die van de andere juffen… ik kan niet wachten!
Er zijn nog geen reacties.