Liefde op het eerste gezicht
Hoofdstuk 1
Ik liep door de gangen van school met mijn gedachten bij het volgende vak, we hadden Wiskunde het vak waar ik absoluut niet goed in ben. Ik wist niet dat er een hoek in de gang zat en botste tegen een jongen op, hij was lang dus waarschijnlijk 2de jaars. Toen ik naar zijn gezicht keek moest ik even slikken, hij was zo verschrikkelijk knap... Gelukkig stond zijn gezicht vriendelijk, want anders kwam ik straks met blauwe plekken naar huis. Hij sprak en ik probeerde extra goed op te letten. '' Mijn excuses ik had beter moeten opletten, gaat het?''. '' J-ja het gaat denk ik? Uhm het was niet jou schuld...'' De jongen glimlachte en zei gedag, ik kon niet geloven wat er de net gebeurd was... Dus liep ik maar snel naar de les voordat ik helemaal wegdroomde, en eindelijk ging met een glimlach naar Wiskunde. De hele dag liep ik met mijn hoofd in de wolken, en toen we de eetpauze hadden gingen ik ergens alleen in de kantine zitten. Ik prikte in mijn salade waar ik helemaal geen zin in had, het was veel te smeuig... Ik keek geschokt op toen ik iemand tegen mij hoorde praten, en hij was het... ''Hey gaat het wel?'' Zei hij met opgewekte maar ook bezorgde stem. ''Ja... ja het gaat, uhm ik had alleen niet zo'n trek, dat is alles'' Ik begon mij af te vragen waarom ik telkens mijn woorden zo moeilijk uit kon brengen. ''Mag ik naast je zitten? Of wil je liever alleen eten'' Hoe kon ik hier geen ja op zeggen? ''Err je mag wel naast mij komen zitten hoor, maar trek je alsjeblieft niks aan van mijn eetlust'' Ik kon mij wel voor mijn kop slaan, ik had het toch wel ietsje netter kunnen zeggen?... Maar volgens mij maakte het hem niet uit want hij had nog net zo'n brede glimlach als eerst, en ik had het erg moeilijk om het vlinder gevoel in mijn buik niet te voelen. Hij was gewoon zo perfect, zijn gezicht en zijn lichaam waren allebei prachtig. En HIJ wou naast MIJ zitten? een 1ste jaars die nog nooit verliefd is geweest? '' Als je geen trek hebt waarom heb je dit dan gekocht?'' Zei hij met zo'n blik waarvoor zelfs een harteloos iemand nog voor zou smelten. '' haha ik weet het ook niet eigenlijk, maar moet jij je daarvoor zorgen maken?'' Mijn glimlach werd nog breder dan eerst en ik voelde me heerlijk. ''Ik kan wel wat anders voor je halen als je wilt? '' wat? wou hij nou geld aan mij verspillen?... '' ehmm nee dat is niet nodig hoor'' Ik wortelde mijn vingers door mijn haar en staarde een beetje ongemakkelijk door de kantine heen opzoek naar niets. ''Ik heet Ilian'' zei Ilian tegen mij, ''Wouw... Die hoor je niet vaak zeg'' Zei ik met een verwonderde blik. ''Oja, ik heet Anouk''... We staarden elkaar een tijdje aan moesten toen lachen. ''Mooie naam Anouk'' Ilian knipoogte naar mij en gaf me een lief glimlachje. Ik moest mijn vlinders dwingen niet uit mijn buik te vliegen en begon een beetje scheef te lachen. '' Dus, wat heeft zo'n mooi meisje voor hobby's als ik vragen mag'' ik giechelde een beetje verlegen en zei '' Nou, niet veel eigenlijk... ik Schrijf veel en zing af en toe wat... meer niet eigenlijk'' ik begon een beetje te lachen en zag hem verbaasd kijken. '' Waarom praat je zo onzeker over jezelf Anouk?''. Ik keek een beetje geschrokken naar Ilian en wou wegrennen ik paktte mijn bord sla op en trok mijn stoel naar achter, tot mijn geluk ging de bel en had ik een goed excuus te vetrekken ''Ik moet gaan sorry, doegh''.
Reageer (1)
Ik verdrong de brok in mijn keel toen ik door de gang liep en veegde de beginnende tranen van mijn wang, het was een probleem een heel groot probleem. Niemand wist er van behalve ik en mijn zus waaraan ik nu helaas niks meer heb omdat ze verhuist is naar marokko. Vorig jaar in de zomervakantie gingen mijn ouders een weekje mee met een cruiseschip en ik en mijn vriendin zouden op het huis passen en leuke dingen doen. De laatste dag van de cruise-reis kregen we een telefoontje van de politie die vroeg of ik de dochter van de familie wolff was en toen had er al een belletje moeten rinkelen... Ik kreeg te horen dat het schip tegen een rots gevaren was en dat het schip gezonken was, ik zaktte op de grond en de tranen rolden over mijn wangen. Sinds die dag leef ik alleen thuis en ben ik wat meer teruggetrokken, bang dat als ik mij weer aan iemand hecht om die te verliezen. Ik liep snel door naar de les Biologie om vervolgens niet te kunnen nadenken. Ik keek door het raam van het klaslokaal en realiseerde mij dat ik vandaag een toets had... De bladen werden uitgedeeld en de naam op het blaadje dat ik kreeg liet mij even slikken de letters waren gegrifd in mijn ogen ''ilian'' ... ''ehh... meneer?.. volgens mij heb ik het verkeerde blad.'' Meneer De Wilde liep naar mijn tafel toe en keek mij met een frons aan. '' Sinds wanneer heet jij geen Anouk meer dan? heet je nu sloffie ofzo!''. De sarcasme irriteerde mij en ik keek nog een keer naar het blad, er stond nu gewoon mijn naam... had ik het dan allemaal verbeeld?. ''Ehm, nee meneer De Wilde... sorry, mijn fout'' ik gaf hem nog even een glimlach en stortte me toen op mijn toets. Nadat de bel ging en het tijd was om naar de volgende les te gaan werd ik even aangehouden door meneer De Wilde. '' He, ik weet dat je het moeilijk hebt en ik begrijp maar misschien moet je toch maar naar de therapie oke? het is niet echt normaal om dingen te verbeelden. '' ik staardde hem strak aan, omklemde mijn schooltas totdat het pijn deed aan mijn en kniktte kort.
8 jaar geleden