Aangereden
Hey mensen die dit lezen,
Het klinkt misschien super dom, maar ik ben twee keer aangereden op hetzelfde kruispunt...
Ongeveer anderhalf jaar geleden, op vrijdag 15 november 2013, toen ik uit school kwam fietste ik gezellig met een vriendin van mij naar huis. Vlak bij onze school moeten we over een gevaarlijk kruispunt (een blackspot). Ik keek en fietste door (ik had eigenlijk geen voorrang, maar de tegenliggers wel en die kwamen er ook aan dus... (ik had nooit zo mogen denken, maar ik reed door...)) Ik hoorde mijn vriendin nog roepen: 'IRISsss!!!!' Ik keek en zag een auto aan komen en voor ik het wist hoorde ik een klap en lag ik op de weg. Ik stond direct weer op en realiseerde me was gebeurd. Ik weet nog dat ik zei: "ik leef nog."
Gelukkig stopte de automobilist wel en hebben we gegevens uitgewisseld. Twee dagen voor de aanrijding had ik mijn pols gekneusd, deze deed nu nog meer pijn en ook mijn ellenboog was gekneusd. Niet zo heel erg allemaal dus, maar ik was wel erg geschrokken.
Ik wilde weer met mijn vriendin weg fietsen en merkte toen dat mijn trappers scheef waren gaan staan waardoor dit niet meer ging. Ik heb zo goed en zo kwaad als het ging de hele weg naar huis 'gefietst' en toen ik thuis kwam heeft mijn moeder de man gebeld die mij had aangereden. Het duurde even voordat hij serieus gehoor gaf aan de telefoontjes van mijn moeder, maar later kwam ik erachter wat er precies was gebeurd. Ik had me afgezet aan zijn moterkap en in feite mezelf op de grond geduwd. Dit is mijn geluk geweest, anders had de auto mijn been waarschijnlijk hard geraakt.
De weken na de aanrijding ben ik heel bang geweest voor snel rijdende auto's. Ik durfde eigenlijk niet de snelweg op en wilde ook niet meer fietsen. Maar dit durfde ik ook niet tegen mijn ouders te zeggen, dus ik heb me eroverheen gezet. Toen had ik ook nooit kunnen en durven bedenken dat het me nogeens zou gaan gebeuren.
Maar ruim een jaar later op vrijdag 19 december 2014 werd ik weer aangereden op hetzelfde kruispunt. Dit keer was het in de ochtend. Ik was opweg naar school, de kerstviering. Ik kwam op het kruispunt en keek goed, ik steek over en er kwam niks aan (dacht ik dus). Net voordat ik aan de overkant was komt er een auto de hoek om (ik had voorrang, rechtdoor op dezelfde weg gaat voor gelde) Ik dacht nog bij mezelf, REM DAN! REM DAN AUTO! Ik week uit met mijn fiets zodat hij de tijd had, maar ik hoorde al een klap. en boem, daar lag ik op de grond. Ik weet niet precies meer wat er toen gebeurde, maar ik zat aan de kant van de weg op een stoepje en mijn fiets lag ook redelijk aan de kant. Ik kreeg even geen lucht en besefte een korte tijd ook niet wat er was gebeurd. Toen fietste er een jongen voorbij die ik kende, ik hoopte heel erg dat hij zou stoppen, maar hij reed door. Volgens mij heb ik echt heel hulpeloos gekeken naar hem. Ik keek naar de auto die nog best ver was doorgereden, en het enige wat ik dacht is: onthoud het nummerbord! Dat had ik nog onthouden van de vorige keer, als je wordt aangereden zorg dat je gegevens heb en ook het nummerbord voor als het telefoonnummer niet zou kloppen. De auto had toch maar besloten te stoppen. Ik dacht bij mezelf CH*T, dit is de tweede keer dat ik ben aangereden en nogwel op hetzelfde kruispunt! wat zeg ik tegen mijn ouders?
De chauffeur stapte uit de auto en hielp me overeind. Ik kreeg van zijn vrouw de naam en het telefoonnummer en ik (denk) dat ik verder ben gelopen naar school. Maar misschien heb ik wel gefietst. Ik weet in ieder geval heel zeker dat ik me heel alleen heb gevoeld en het liefst wilde huilen. Ik had echt even iemand nodig. Op school aangekomen zocht ik naar een hele goede vriendin van mij (dezelfde als die de vorige aanrijding had meegemaakt). Ik vertelde huilend aan haar wat er was gebeurd. Ik probeerde tegen de andere mensen te doen alsof er niks was gebeurd. Ik wilde niet voor iedereen deze leuke kersviering dag verpesten. Ik wilde het liefst bij mijn vriendin blijven, maar dat ging niet, ze zit in een andere klas dus ik moest ergens anders naar toe.
We hadden kerstontbijt, maar ik had pijn in mijn onderrug en ik was erg geschrokken dus kon niks naar binnen krijgen. De tranen stonden in mijn ogen en er was een mede leerling die zich af vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde wat er was gebeurd en opeens stond mijn mentor (gymleraar (met EHBO-diploma) erbij en hij hielp mij. Ik heb de kerstviering afgemaakt maar ik was helemaal niet meer in de stemming en wilde het liefst naar huis in mijn bed gaan liggen en huilen. Toen ik thuis kwam waren mijn ouders er niet, daar baalde ik erg van want ik wilde het hen zo snel mogelijk vertellen. Ik heb verteld dat ik gewoon wat pijn had in mijn onderrug en dat het wel weer over zou gaan. Maar eigenlijk had ik er veel meer last van.
We zijn daarna ook nog gaan winkelen, dit hielp niet echt tegen de pijn. Maar ik durfde het niet te zeggen omdat ik me zo dom voelde dat ik twee keer wass aangereden. De eerste dag na de kerstvakantie durfde ik amper op mijn fiets te stappen, maar zei niks, ik zette me eroverheen. Ik dacht dat het dan net als de vorige keer snel over zou zijn. Maar toen ik bij het kruispunt aankwam was ik zo bang dat ik pas overstak toen ik helemaal niks meer zag aankomen. Ook in de auto als auto's laat remde of helemaal niet remde (als dit ook gewoon niet nodig is) was ik bang. Ergens een paar maanden geleden is er een meisje uit mijn klas aangereden, toen werd ik weer extra bang. Het is nu nog steeds niet over, maar het gaat wel heel veel beter.
Ik maak me eigenlijk meer zorgen over, dat ik soms, nu na ongeveer een half jaar, nogsteeds last heb van mijn ribben en mijn rug. Niet heel erg en echt maar heel soms maar toch.
Ik heb echt het idee dat deze aanrijding mijn leven heeft veranderd. Misschien niet heel erg, maar ik voel me soms anders, ik heb dagen dat ik minder goed slaap, ik pieker (niet alleen hierover, er is meer gebeurd (maar daar ga ik niet over uitwijken))...
Ik ben in ieder geval blij dat ik dit hierop zet en reacties zijn welkom, wel hoop ik op begrip
p.s.
http://www.quizlet.nl/poems/28504/bang/
dit gedicht heb ik geschreven over deze aanrijdingen
Er zijn nog geen reacties.