Doodop...

Ik ben moe, gewoon moe van alles rondom me heen.
Ik ben het beu, beu om voor de kleinste dingen bang te zijn.
En ik ben het vooral beu om bang te zijn van mijn eigen familie.
Bang dat ik plots midden in de nacht wakker zou gemaakt worden en met de dood in oog zou staan.
Doodgaan heb ik geen bang voor, maar wel voor diegene die het zou doen.

Ik ben het beu om steeds paniekaanvallen te krijgen.
Paniekaanvallen veroorzaakt door het lang denken van dingen.
Dingen die kunnen gebeuren als er geheimen los komen.
Geheimen die ik met niets of niemand kan delen,
uit schrik dat ze anders snel zullen uitkomen.

En wat ik nog het meeste van al beu ben, is mezelf.
Ik haat en veracht mezelf, om simpele redenen.
Ik kan niet voor mezelf opkomen tegen iedereen.
Ik kan mezelf niet in eigen waarden laten.
En bovenal vind ik mezelf een lafaard.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen