Toy °Wolfpack° (chapter 7+)
Hallo, zoals ik al eerder aankondigde in mijn Story 365 dagen schrijven, zou ik af en toe ook iets in een blog maken.
Hieronder een klein begin van een verhaal, misschien als het een beetje loopt zoals ik het ziet vorderen, maak ik er later een echte story van. Het verhaal speelt zich af in La-Push, en het is ook echt geschrikt voor zestien jaar en ouder. Af en toe zal ik een deel bij typen. Het woord voornamelijk in het perspectief van Jemina Mims geschreven. Kan soms schokkende/geweldadige stukjes bevatten, en voor de pervers onder ons ook zulke stukjes kunnen aanwezig zijn. Uiteraard woord het aangegeven als er 16+ in voor komt. Voor jonger dan -16 voor sommige van ons, is dat beter te over te slaan. Genre: Fanfiction, Drama, Romantiek. Het is geen aller daagse Fan-Fiction, zoals je normaal gesproken leest. Aangifte 16+ woord aangegeven in rode letters (geschreven).
Hieronder een klein begin van een verhaal, misschien als het een beetje loopt zoals ik het ziet vorderen, maak ik er later een echte story van. Het verhaal speelt zich af in La-Push, en het is ook echt geschrikt voor zestien jaar en ouder. Af en toe zal ik een deel bij typen. Het woord voornamelijk in het perspectief van Jemina Mims geschreven. Kan soms schokkende/geweldadige stukjes bevatten, en voor de pervers onder ons ook zulke stukjes kunnen aanwezig zijn. Uiteraard woord het aangegeven als er 16+ in voor komt. Voor jonger dan -16 voor sommige van ons, is dat beter te over te slaan. Genre: Fanfiction, Drama, Romantiek. Het is geen aller daagse Fan-Fiction, zoals je normaal gesproken leest. Aangifte 16+ woord aangegeven in rode letters (geschreven).
Toy in Story vorm
Toy °Wolfpack° 16+
Chapter 7:
Jemina Mims
Waarom zat hij nu aan mijn been, en wilde hij per se met mij een gesprek? Ik liet mij voorzichtig op een van mijn banken in mijn kamer vallen, de televisie stond zacht, en verschillende reclame spotjes moesten de break doen aankondigen. Een klik en opeens was mijn deur open, ik draaide mijn hoofd en werd iets wat angstig toen ik Paul in mijn kamer zag staan. “Sorry dat ik wat later ben” sprak deze, ik knikte en wees naar de bank waar die op kon komen zitten. “Uh, wil je wat drinken” vroeg ik mijn nieuwe stage begeleider beleefd, “cola als je dat hebt” grinnikte de jongen, ik drukte mij recht slofte naar mijn aanrechtblok en trok mijn koelkast open. Ik had inderdaad nog een klein beetje cola, misschien net genoeg voor een glas. Een glimlach sierde mijn lippen, en voorzichtig pakte ik een glas uit het keukenkasten en begon ik ruzie te maken met de dop, om de fles te doen openen. Een zucht en knal rode vingers had ik de dop eindelijk los weten te krijgen, schonk het glas van Paul vol en bracht deze naar de salontafel.
De jongen zat netjes op de bank en leek mij iedere beweging te volgen. “Ik wilde graag met je spreken” sprak hij zacht, waarop ik langzaam op de bank ging zitten en hem emotieloos aankeek. “Ja, dat begreep ik van het papiertje” mompelde ik, waarop hij knikte. “Heb ik iets verkeerd gedaan? Dat je daarom nu hier bent” mijn wenkbrauw rees kort de lucht in, maar Paul liet niets los. “Nee, ik wilde je gewoon beter leren kennen, je hebt niets fout gedaan” sprak hij, “o, nou wat wil je weten” mompelde ik met rode wangen. Dit was nieuw voor mij, want nooit kwam er een nieuwe stagiaire echt naar me toe om mij te leren kennen, omdat ze toch maar voor enkele weken of maanden verbleven. “Ik weet je naam, je uiterlijk, je leeftijd, maar nog niet je verdere achtergrond, heb je dossier wel gelezen, maar het leek mij beter dat het persoonlijk verteld zou worden” sprak hij zacht, ik fronste mijn wenkbrauwen, kreeg elke stagiaire dan echt ook ons dossier te lezen.
“Nou, ik ben wees, mijn ouder ben ik verloren tijdens de vakantie naar Oostenrijk, ik werd dat jaar twaalf” mompelde ik, een brok nestelde zich terug in mijn keel, dat was een moeilijk onderwerp voor mij, omdat het nog zo diep op mijn netvlies gebrand stond. Het filmpje bleef zich maar voor mijn ogen afspelen, en herhalend, iedere keer wanneer ik er aan dacht. “Ja dat had ik gelezen, maar ik ben eerder benieuwd, naar je sociale omgeving, wat zijn je hobby’s, met wie trek je het meeste op, ect” sprak Paul wat koeler van stem. “Nou Daniëlle is mijn beste vriendin, daarnaast Vera daar ga ik ook erg goed mee om, we zijn bevriend. Voor de rest ik rijd paard, ik zwem graag, ga graag wandelen, en als laatste ik hou van films kijken.” Sprak ik zacht, mijn lange wimpers leken kort te knipperen, de ogen van Paul die diep in de ogen van mij geboord waren, maakte mij angstig. “Ooit al een vriendje gehad, en of verlieft geweest?” vroeg hij nieuwsgierig, ik schudde mijn hoofd. Waarop Paul iets meer begon te glimlachen, een gemene enge lach kwam tevoorschijn. Zijn hand ging naar zijn nek en langzaam krabde deze, zijn andere hand greep naar het glas cola op tafel en zijn ogen lieten mij geen seconden los. Ongemakkelijk in mijn eigen kamer liet ik mij achterover tegen de leuning hangen en begon ik wat met het stukje stof van mijn shirt te spelen.
“Er gaat heel wat veranderen” sprak Paul die zijn lege glas terug op tafel plantte, zich recht drukte en mijn richting in kwam lopen. Zijn ogen waren groot bruin en leken wel oneindig ver naar het diepe te trekken. “Jij gaat mijn speeltje worden” sprak hij zacht, ik had het haast niet kunnen horen, maar ik deed het wel. En ik kreeg er angstige rillingen van, die langzaam over mijn ruggengraat naar beneden gleden. Een voldane glimlach op het gezicht van Paul liet hij zich naast mij op de bank vallen. Zijn arm ging achter mijn hoofd, waardoor hij mij wat dichter tegen zich aan trok. “Ik duld geen tegenspraak” sprak de jongen, zijn ogen gleden van mijn trillende hand naar mijn gezicht. “Jij bent mijn speciale vriendinnetje, je bent leuk, en dit blijft tussen ons, is dat niet het geval, kunnen er erge consequenties volgen” sprak Paul.
Ik voelde mijn hele lichaam trillen, en nu helemaal dat ik tegen Paul aan moest zitten, zijn arm lag strak rond mijn schouders, en ergens kreeg ik het gevoel dat dit niet helemaal pluis zat, dat hij echt hele verkeerde dingen in zijn hoofd aan het halen was. Mijn lip begon te trillen en de zware drukkende tranen die achter mijn ogen verscholen lagen leken nu nog meer te gaan drukken dan dat ze vanmiddag al deden, toen Paul zijn hand op mijn been legde, en erover begon te wrijven. Een misselijk makend gevoel speelde op en iets wat geschrokken van mijn gedachten veerde ik recht. Liep naar mijn badkamer en sloot de deur, rillend van angst liet ik mij tegen de deur aan zakken op de grond. Een nieuwe deur hoorde ik sluiten en verschillende snikken verlieten mijn mond. Mijn lichaam begon te schokken, en de zoute tranen hadden mijn wangen al bereikt.
Chapter 8:
Een warme douche een schoon setje lingerie deed wonderen, mijn deuren, ramen had ik gecontroleerd, en ook alle lampen in de living van mijn kamer had ik al gedoofd. Een warm bed zou mijn goed doen, de rare vreemde gedachten, en de zware stem van Paul proberend te vergeten. Het was vast en zeker iets om bang te maken, omdat hij zich verveelde en waarschijnlijk niemand straf kon geven. Het warme dikke dekbed sloeg ik open en meteen kroop ik mijn bed in, de warme dekens trok ik over mij heen en mijn ogen sloot ik. De gedachte die ik eerder had deed mij zenuwachtig raken, wat nu als Paul zijn woorden zou gaan waarmaken, en ik echt zijn speeltje zou zijn, wat zou hij daar dan mee gaan bedoelen. Het was niet dat hij mij tot iets kon dwingen wat ik niet wilde in mijn kamer, want ik kon dan altijd nog het alarm knop bij de voordeur gebruiken. Met die gedachten voelde ik mij rustiger woorden, en de zoute tranen die ik eerder had laten lopen waren ook niet van plan om nu opnieuw mijn wangen te doen aanraken. Mijn ogen gleden voor de zoveelste keer dicht, en na enkele tellen voelde ik mijn lichaam langzaam zwaarder worden, langzaam voelde ik mij soort van zweven en al snel voelde ik mij wegzakken naar het zwarte diepe gat, dromenland.
21 Dagen Later
Vermoeid drukte ik mij recht, mijn hand gleed door mijn golvende lange gouden haren en trok zo onder mijn billen vandaan. Mijn ogen gleden kort door mijn kamer en bleven hangen op mijn slaapkamer deur, die open stond. En die had ik toch echt gisteravond gesloten voor ik ging slapen. De begeleiding kwam in de nacht nooit kijken, dus dat vond ik vreemd. Geen andere bewoners konden zomaar de kamer betreden, hen pas werkte niet op mijn deur, en mijn pas werkte ook niet bij hen op de deur. Dus de bewoners konden het niet geweest zijn. Zenuwachtig stapte ik uit bed en controleerde mijn setje wat ik gisteravond aangetrokken had. Het klopte nog en leek niet anders dan gisteravond te zijn. Ik schudde de vreemde gedachten van mijn slaapkamer deur maar weg en drukte de badkamer deur open om een warme voldane douche te nemen, om eens goed wakker te worden. Vandaag zou ik naar Obadja gaan, een paard van zo’n één meter en vierentachtig centimeter groot. Het is een schat van een dier, en vandaag zou ik een strandrit maken, zodat hij voor enkele dagen weer voldoende beweging gehad had. In mijn woonkamer van mijn kamer zette ik een muziekje op en begon ik koffie te maken voor mezelf. Na het horen pruttelen van de net beginnende koffie die loopt, laat ik mij op de bank vallen, en begon ik nog eens goed na te denken over enkele avonden terug. Een korte koude rilling gleed er over mijn rug, de ogen, hoe hij naar mij keek, alsof ik iets was wat op speelgoed leek. Na dat ik de koffiepot niet meer hoorde pruttelen drukte ik mij recht en schonk voor mij een beker koffie met melk en suiker in.
Het was wat fris voor vandaag maar toch liet ik mij niet tegenhouden om vandaag met Obadja een strandrit te maken. Daar waren we beide erg aan toe, en zo konden we in een hard ren galop even door het water paraderen. Genieten van de laatste zomerdagen voordat de herfst echt in zou slaan. Een glimlach sierde mijn lippen dat ik eindelijk de stallen in zicht zag komen, ik parkeerde mijn fiets tegen de schuur. En loop direct door naar de kantine om de sleutels van mijn stal te doen halen. “He Jemina, leuk je even te treffen” glimlachte Lies een van de meisjes, “ja, ik ga een strandrit met Obadja maken, zijn we wel even aan toe” glimlachte ik waarop ze knikte. “Doe je goed, ik moet me klaar maken voor een wedstrijd, moet mijn F12 reiden” grinnikte ze waarop ik knikte, “o dat red je wel” grijnsde ik waarop ze onzeker knikte, en zich omdraaide en het terrein terug op wandelde. Ik pakte de sleutels van het haakje af en drukte ook de kantine deur terug open om richting de stallen te lopen. Verschillende meisjes waren druk bezig met hen stallen te verschonen en het verzorgen van hen paard. Glimlachend trek ik de stal open en loop ik door naar achter waar Obadja staat gestald. “He mooi boy” grinnikte ik toen ik hem aanhaalde, en de staldeur opende om bij hem in zijn hok te kruipen. “Heb je zin in een heerlijke strandrit?” vroeg ik lachend, waarop Obadja licht begon te bokken in zijn stal. “Ja dus, nou dan ga ik eerst wat spullen klaar maken” grinnikte ik en kroop het hok weer uit, sloot de deur en kuste mijn paard nog een keer. “Tot straks, lief zijn eh” grinnikte ik en liep naar voor waar verschillende kasten stonden. Ik opende mijn kast en keek naar de attributen die ik nodig zou hebben. Ik pakte de zadeltassen, het westernzadel, een zweep, halster, en wat andere dingen wat misschien handig was na het zwemmen. Na alles verzameld te hebben en het meeste al in de tassen gestopt te hebben, haalde ik Obadja uit zijn stal en begon hem te poetsen. Verschillende hinniken verlieten zijn mond, waarop hij af en toe met zijn voet over de vloer schraapte. “Ja, ja, je wilt toch mooi zijn, stel nu je komt een mooie merrie tegen” glimlachte ik waarop het dier wat rustiger ging staan, en af en toe zijn kop heen en weer bewoog.
Chapter 9:
De wind wapperde door mijn goudblonde lange golvende haren, zachtjes schaafde het langs mijn gezicht waarop ik mijn linkerhand naar mijn wang trok en wat haar uit mijn gezicht wreef. Zette mijn cowboy hoed op zodat het een beetje bleef zitten, en galoppeerde op Obadja over het strand, het was vreemd genoeg rustig, rond dit tijdstip waren wel meer mensen vaak op het strand. De heerlijke vrije gedachten die nu door mij heen gingen waren geweldig. Obadja die leek te genieten en stiekem deed deze dan af en toe een stapje dichter naar het water. “Ja ik weet dat je graag wilt zwemmen, maar ik wil graag nog even heerlijk draven en of als je zin heb in een ren galop” grinnikte ik waarop ik Obadja weer van het water af stuur en hem aandrijf naar draf te gaan. Hij begon licht te bokken omdat hij niet wilde, maar al snel gaf hij zich over en rende zo hard als hij kon in ren galop verder, een voldane glimlach sierde mijn lippen. Ik stuurde Obadja nog verder naar links zodat hij in een halve volte zou gaan reiden, en ik hem daarna kon aansturen voor terug te gaan draven. Hij kreeg het door en deed wat er gevraagd werd, waarop mijn blik kort naar enkele jongens glijd die het strand op kwamen lopen. “Go, go go” riep ik naar Obadja die zijn pas versnelde en een stofwolk deed opwaaien waarop ik hard begon te lachen. Zette hem vlakbij de strandtent vast en begon zijn zadel, en de tassen van zijn rug te halen, ook zijn pezen die ik had omgedaan trok ik los en klikte zijn halster los om hem te doen vervangen voor zijn zwemhalster, pakte een koord en klikte hem daaraan vast. Nam een aanloop aangezien ik nu geen zadel had waaraan ik mij kon optrekken, en rende op Obadja af, sprong en belande al snel op zijn rug. Na hem opnieuw aan te sporen liep hij gewillig naar het water en verschillende koude zoute spetters voelde ik mijn lichaam raken. “O, het water is best fris” mompelde ik toen ik Obadja wat verder stuurde, en daarna met hem in ren galop door het water paradeerde. “Heerlijk” riep ik waarop Obadja van blijdschap begon te bokken, en steigeren. “Ho, pas op ik heb niks waaraan ik kan vastpakken” riep ik waarop het dier snel weer op vier poten stond en kort hinnikte. “Je bent ongelofelijk” sprak ik waarop het dier nog meer hinnikte.
“Eh” hoorde ik naast me, ik draaide mijn hoofd nieuwsgierig, en daar stond Jacob Black de jongen die ik overleefd had in de les. Die nogal iets wat klef over kwam voor mijn gevoel. “O, hoi Jacob” glimlachte ik, “Jemina” grinnikte Jacob, “ik had je helemaal niet herkent” sprak hij met licht rode wangen, “o, geeft toch niet” grinnikte ik en sprong van de rug van Obadja af, “misschien wat makkelijker praten zo” grinnikte ik, Jacob knikte en volgde mijn bewegingen. “Wat doe je hier op het strand met zo’n groot gevaarlijk dier” sprak hij lachend en wijzend naar mijn paard. “Ik maak een strandrit met Obadja, en kort zwemmen doet hem goed” grinnikte ik schouderophalend. “Is het jou paard?” vroeg Jacob nieuwsgierig, “ja, gekregen van mijn ouders voor ze overleden, het was mijn verjaardagscadeau” glimlachte ik, wanneer het om Obadja ging kon ik wel over mijn ouders spreken maar wanneer het over reizen en vakanties gaan kon ik dat niet. Of zoals gisteravond met Paul dat ik zowat begon te wenen. “Hoelang ben je hier al?” vroeg Jacob, “o geen idee, volgens mij zijn we hier al een tijdje” grinnikte ik, waarop Jacob ook begon te lachen. “Maar ik moet gaan” grinnikte Jacob wijzend naar wat jongens die kwamen aanlopen. “O, is goed, ik ga nog even met Obadja zwemmen” grinnikte ik. Zette Obadja goed neer nam een aanloop en belande weer gracieus op zijn rug. “Kom op mooi boy, zwemmen” grinnikte ik toen ik hem richting het water dreef. Al snel begon hij te rennen en kletsen er verschillende golven water over mijn lichaam heen. “Dat is koud” piepte ik waarop Obadja begon te hinniken en bokken. Ik greep hem in de manen vast en klapte me aan hem vast. Dreef hem nadat hij klaar was met bokken het water uit, en zette me weer recht. “Echt, ik snap dat je het water heerlijk vind, maar ik hoef niet van je rug af” sprak ik en tikte het dier opnieuw aan met mijn voeten waarop hij richting de plek liep waar naar ik hem stuurde. “Hooo Obadja” riep ik, sprong van zijn rug af, en pakte het zweet mes, en begon zijn rug schoon te maken. Veel plassen water trok ik van zijn rug af, doordat het allemaal in zijn vacht was gekropen. “Dat duurt nog wel even voor je droog bent” grinnikte ik. Stopte het mes terug in een van de zadeltassen en pakte een handje haver. Hield het voor zijn mond en voorzichtig at Obadja het uit mijn hand weg. “We kunnen zo nog een stukje draven” mompelde ik en begon Obadja verder te poetsen zodat ik zijn zadel straks weer op zijn rug kon vast maken. “Maar eerst moet je een stuk droger wezen” mompelde ik.
Heerlijk voelde het om op Obadja zijn rug te mogen zitten, de wind blies voorzichtig in mijn gezicht en liet mijn haren onder mijn cowboy hoed wapperen. De rug van Obadja was al bijna droog en zo kon ik straks voordat we naar huis reden zijn zadel terug plaatsen. De jongens waar Jacob naar toe gelopen was, voetbalde een stuk verderop, waarop ik in alle rug, mijn ding kon doen met mijn paard. “Heerlijk, of niet, mooi boy” grinnikte ik, Obadja begon te hinniken, waarop ik hem vastknoop aan een boom van zijn rug sprong en het dek, en het zadel pakte om hem te doen opzadelen. Twijfelend keek ik naar de rug en het plaatsen van het zadel. Ik had geen krukje niks mee om het nu echt goed te kunnen doen, ik moest het nu dus op gevoel plaatsen. Met een zwaai had ik het zadel en het dek op zijn rug, al leek ik wel wat te voelen in mijn armen, het zadel was mega zwaar, gelukkig had ik hem afgedaan voordat we het water in belandde. Dat kon dit zadel niet aan, en zeker geen zout water. Na alles goed vast te hebben gemaakt, zijn pezen terug aangedaan, en zijn juiste halster, alles terug in de zadeltassen gestopt te hebben, gecontroleerd hebben of ik echt niets vergeten was. Plantte ik de zadeltassen op de rug van Obadja en klikt ook deze met zijn riemen en gespen vast. “Zo jongen klaar om terug naar huis te gaan” grinnikte ik, maakte hem los zette mijn voet in de stijgbeugel en klauterde op Obadja zijn rug. “Hm, zit anders, maar niet verkeerd” mompelde ik, toen ik hem aan begon te drijven richting de jongens om het strand te kunnen verlaten. “Go, go, go, aijaajaaiaijaiajaaia” riep ik waarop Obadja in een van zijn snelde ren galop begint te rennen en hinniken van vreugde. “Kom op, ik weet dat je harder kan” giechelde ik, mijn hand plaatste terug naar mijn hoofd om mijn cowboy hoed niet te doen laten vervliegen, door de hoge snelheid die Obadja nu maakte.
Chapter 10:
Terug bij de stallen begon ik Obadja af te zadelen en verder te verzorgen en poetsen, hij had een heerlijke dag gehad, net zoals ik en we hadden er echt van genoten. Mijn ogen vielen op de klok bij de stal van Obadja het was al bijna vijf uur, als ik nog optijd wilde zijn en gedouched en al aan tafel te kunnen komen. Het leek mij niet erg prettig voor de andere meisjes, een meisje dat stinkt naar paard aan tafel te ruiken, tijdens het avondmaal. Met een snelle blik en controle sloot ik alles af, zei ik Obadja gedag, en rende ik naar mijn fiets, het was nog een aardig stuk fietsen. Ik hoopte maar dat die manege snel stond, zodat we misschien onze paarden bij ons achter konden stallen. Wat eigenlijk wel het meest logische leek. Mijn voeten trapte zo hard als ze konden de trappers keer op keer naar beneden, en al snel zag ik het weggetje die ik moest hebben die naar mijn huis leed. Een krappe bocht en nog wat trappen was ik op de boerderij gooide mijn fiets in de schuur en op slot en rende de boerderij binnen het was om precies te zijn kwart voor zes. Ik kon dus snel nog douche en veranderen van kleren voor het avondmaal begon. Zuchtend van vermoeidheid door al dat gehaast, kroop ik onder een warme douche en begon mijzelf te wassen. Na mijn haren ook vol zeep te hebben gemasseerd spoelde ik alles van mij af, begon mij af te drogen en aan te kleden. Mijn lange gouden golvende haren zette ik op een vlecht, en mijn blik gleed naar de klok. Vijf voor half zeven, precies op tijd.
Ik wandelde mijn kamer uit richting de keuken, waar Marlies stond te koken, “ah, jij dienst” mompelde ik waarop ze stil knikte. “Hulp nodig?” vroeg ik haar waarop ze wees naar de tafel die nog gedekt moest worden, snel pakte ik borden en bestek uit de kast en la en dekte de tafel, om half zeven precies rinkelde de bel dat aankondigde dat het avondmaal begon. Marlies zette de pannen als laatste op tafel en waste der handen, ook ik waste mijn handen kort en besloot dat ik dit keer maar naast Marlies ging zitten zodat misschien Paul niet naast me kwam zitten, dinsdag was ik echt nog niet vergeten, en het deed mij eigenlijk wel erge schrik aan jagen. “Wat eten we” hoorde ik Vera kort stil vragen, “boerenkool stam pot” sprak Marlies lachend wetend dat Vera dat eigenlijk helemaal niet lekker vond. Ze keek wat sip en kwam stilletjes naast me zitten. “Morgen weer wat anders” grijnsde ik waarop ze knikte. Na meerdere meisjes de tafel zien aanschuiven, en Paul de keuken zien inlopen wist ik dat ik hier niet lang wilde blijven. Dat het eten snel voorbij zou wezen en ik snel weer in mijn kamer kon wezen. Het beviel me totaal niet, en vooral zijn gehele houding niet, alsof hij iets beraamde wat niemand goed zou doen.
“Goed, nu ik zie dat iedereen aanwezig is” sprak Paul, zijn glimlach van oor tot oor getrokken en een rare vreemde twinkeling in zijn ogen. “Jullie weten inmiddels dat er veel geschoven gaat worden met bewoners, begeleiding, en regels” sprak Paul verder, we waren allemaal stil en leken alle bijna niet te doen ademhalen, zijn zware stem, leek net alsof hij ons bevalde wat te doen. “Wanneer ik aan het werk ben, en met de groep mee eet, een slaapdienst heb, zonder een andere begeleider, heb ik enkele regels, die vanaf vandaag gelden, ik ben hier nu al enkele weken” vervolgde hij zoetjes verder, zijn ogen gleden naar elk paar ogen in de keuken. Licht begon ik te rillen, want mijn vermoedde klopte, er was iets vreemds aan de hand, en er speelde een vreemde zweef hier in huis. “Onder andere, iedereen krijgt tijdens het avondmaal, van mij een plek aangewezen. Sommige van jullie zullen dus van plek moeten wisselen.” Paul begon wat meisjes aan te wijzen die moesten gaan staan, Vera, ik en Danielle moesten van plaats wisselen. “Vera gaat op de hoek zitten” begon hij te spreken. “Jemina gaat een plaatsje naar links, en Daniëlle gaat op de oude plek van Vera zitten” sprak hij wijzend. “Goed nu iedereen zijn of haar plek heeft, eet smakelijk” mompelde deze waarop hij glunderend ging zitten en zijn bord vol schepte. Zijn blik gleed kort naar Vera die aan de linkerkant van hem zat, en daarna naar mij, ik zat rechts van hem en ergens beviel het me niet. Totaal niet. Waarom wilde hij dat ik per se naast hem zat, en mocht ik niet naast Marlies of Daniëlle zitten, kwam er als vraag in mij op, maar hem doen vragen durfde ik niet, ik had opeens ook niet zoveel trek meer, in mijn boerenkool stam pot, en ik wist dat Marlies een van de lekkerste stamppotten kon maken. “Je moet wel eten” hoorde ik Paul naast me smoezen, blijkbaar had hij gezien dat ik met mijn vork in de boerenkool aan het prikken was. Door de lange strandrit en het heerlijke zwemmen had ik zeker honger gekregen en ik wist ook wel dat ik moest eten, dus langzaam begon ik verschillende happen naar binnen te werken. “Heerlijk Marlies, zoals altijd” glunderde ik en begon verder te eten, al snel was mijn bord leeg en hing ik over tafel om nog iets op te scheppen. “Sam, schuif die pan is dichter, kan der niet bij” mompelde ik waarop Samantha de pan dichter naar mij toe duwde en verder begon te eten, ik trok de pan naar me toe schepte nog een grote lepel op en begon gulzig verder te eten.
Chapter 11
Mijn bord was leeg en ook de pan, maar nog steeds zaten er verschillende meisjes te eten. Paul zijn hand voelde ik weer over mijn been strijken en angstig zette ik mijn tanden in mijn onderlip. Het voelde niet goed, en fout, ik wilde dit niet, en toch durfde ik het niet tegen hem te zeggen. Snel zag ik een mogelijkheid om mijn been weg te trekken en ga een beetje schuin zitten zodat hij er wat moeilijker bij kwam. Paul ze hand raakte mijn been niet meer, maar ik voelde wel zijn warme hand mijn rug doen tasten, alsof hij opzoek was naar iets, ik probeerde zijn hand van mijn rug af te schudden, maar dat leek niet te helpen. “Goed, als alle meisjes klaar zijn, kunnen ze hen taken doen en of terug keren naar hen kamers” sprak Paul, het uur was eindelijk om, en doodsbenauwd liep ik dan ook half rennend naar mijn kamer. Opende mijn deur en sloot hem meteen, liet mij tegen de deur aanzakken op de grond en begon stilletjes te huilen. “Waarom” snikte ik, en maakte mij zo klein mogelijk, hij was echt verkeerd, en we konden niks doen, want niemand zou ons geloven, ze zouden denken dat we aandacht te kort kwamen. Ik wreef mijn gezicht droog, drukte mij recht en zuchtte alles van mij af. Het was mijn kamer en ik mocht hem weigeren, toch? Nu begon ik wel te twijfelen er was eigenlijk nog nooit zo’n situatie geweest, en ik wist ook eigenlijk helemaal niet wat te doen. Want het voelde verkeerd en fout aan, maar was dat allemaal ook wel zo? Was Paul verkeerd, of deed hij zich alleen anders voor dan dat hij was.
Liet mij na enige twijfel en omgekleed te hebben in een korte short en een half hempje op de bank vallen, het was warm hier en buiten leek het ook nog niet helemaal af te koelen. Een lampje bij mij deur ging branden en niet veel later zag ik dat mij deur geopend werd. Paul, een zucht rolde over mijn lippen en iets wat beschaamd trok ik mijn fleece deken over mijn heen. “Je was snel vertrokken” mompelde Paul die dichter mijn richting in kwam. Ik wist niet wat ik moest doen, spreken, knikken, gillen, rennen, hij maakte me bang, en ik wilde dit zo graag met Daniëlle bespreken en of Ashley, maar die waren er niet, en die kon ik hiermee ook niet opzadelen. Dat zouden ze nooit goed vinden, nooit aankunnen, en ze zullen me ook wel niet doen geloven. Paul liet zich naast mij op de bank glijden en scande kort mijn gelaat, daarna draaide hij zijn hoofd, en bekeek kort mijn kamer, zijn blik bleef hangen op het open raam.
Hij drukte zich na enkele tellen recht, en klapte het raam dicht, controleerde de andere ramen en liet zich weer naast mij op de bank vallen. “Ik zei toch dat jij mijn speeltje was” mompelde hij zoetjes, zijn hand gleed onder de fleece deken en een korte gil verliet mijn mond. Een grinnik verliet zijn mond en zijn ander hand trok mij dichter naar hem toe. Met alle man en macht die ik in mij hand drukte ik zijn handen weg, en probeerde ik mij uit zijn greep te ontkomen. “Nee dat wil ik niet” piepte ik, tranen begonnen in mijn ogen te prikken, en een gemene lach en grijns stond op het gezicht van Paul. “Vannacht deed je anders ook niet moeilijk” sprak hij vrolijk, “wat” piepte ik nu overstuur. “Ach nee laat maar” sprak hij, hij pakte mijn handen vast pinde ze boven mijn hoofd en klemde mijn benen tussen die van hem zodat ik half over de jongen heen hing. Zijn andere hand gleed langzaam over mijn buik. En angstig begon ik te rillen, mijn hoofd bleef ik schudde dat ik niet wilde, en ook probeerde ik mij zoveel mogelijk te bewegen zodat hij niets kon dan mij alleen maar vasthouden. Een nieuw melodietje galmde de kamer in, en een geel lampje begon te branden. “Laat gaan” mompelde Paul, en tilde mij van de bank, en liep met mij naar de slaapkamer. “Zoals ik al zei, ik duld geen tegen spraak, en jij doet wat ik jou zeg.” Sprak hij met een boze harde stem. Geschrokken van zijn zware stem, was ik enkele tellen stil en leek Paul dat als kans te zien om mij verder vast te maken op bed. “Nee ik wil niet, echt niet” huilde ik hysterisch, maar het leek niet te helpen. “Je bent krap, je hebt nog nooit een vriendje gehad, dus kent het ook niet, en mag er dus ook nog geen nee op zeggen” sprak Paul lachend, zijn handen gleden over mijn half naakte lichaam, en angstig begon ik te piepen en te bewegen. Maar een kans om mijn bed te doen verlaten en of onder Pauls zijn enorme lichaam vandaan te komen was er niet.
“Houd je mond, ik doe nog niet eens wat” sprak hij fel en gaf mij een klap recht op mijn wang, het begon te branden en ergens probeerde ik de pijn te verbijten. “Oké, eerst dus wat regels. Ik ken geen nee, dus die bestaat niet, je werkt gewoon mee, en doet wat ik van je vraag en of verwacht. Gebeurt dat niet komen er consequenties zoals een tik en of erger” sprak Paul, zoetjes, maar en lag een licht randje dreiging in en ik rilde er alleen nog maar meer op los. Waarom deed hij dit? Ik schudde mijn hoofd, “nee, het is mijn kamer, ik wil jou hier niet, maak me los” riep ik woest, en begon met mijn benen te schoppen, wat hij aan het vastbinden was aan het bed. Mijn andere been schoot los en raakte zijn ballen. Boos stond Paul recht boog zich over mijn heen en greep met zijn hand naar mijn vagina. “Jij mijn schoppen, ik voelen” sprak hij waarop ik nog meer begon te bewegen en te schoppen, “laat dat ik wil niet, ik ben daar nog niet aan toe” begon ik te roepen. Maar het leek Paul niets te interesseren.
Chapter 12
Tranen rolde over mijn wangen en het gefriemel van Paul over mijn vagina voelde helemaal niet prettig. “Je hoeft niet te huilen, je gaat het fijn vinden” sprak hij waarop ik met mijn hoofd nee begon te schudden. “Nee” gilde ik en probeerde mij los te krijgen van het bed, het lukte niet, Paul had mij zo goed vastgebonden dat ik alleen maar op mijn rug kon liggen. Mijn armen begonnen zeer te doen van de touwen. “Zo, nu jij vast ligt. Kan ik rustig nadenken” sprak hij genietend, stapte recht, drukte mijn slaapkamer deur open en wandelde mijn living in. “Je vind het vast niet erg als ik mezelf help” sprak hij zoetjes, en ik hoorde hem wat rommelen in kastjes. “Maak me los” gilde ik, “je kan gillen wat je wilt, niemand hoort je. Alles is zo goed geïsoleerd dat zelfs je buurvrouw je niet zou kunnen horen gillen.” Sprak Paul zoet, hij kwam weer terug mijn slaapkamer binnen lopen, had een glas sinas in zijn handen en dronk het glas gulzig leeg. “Zo, nu ik gedronken heb, is het jou beurt” sprak hij grinnikend.
Hij liet zich op het bed naast mij vallen en drukte zijn lichaam dichter tegen dat van mij aan. Zijn hand gleed voorzichtig over mijn buik, en zijn andere hand streelde kort mijn kaak. “We doen het zo, jij bent mijn speciale vriendinnetje, en jij laat alles toe wat ik wil” sprak hij, zijn ogen leken donkerder te worden. Ik wilde het niet dus schudde ik nee, een klap volgde op mijn wang, de zelfde wang die hij al eerder gehad had. “Nee, ik wil niet, en nee is nee” riep ik en begon te schoppen met mijn benen, het lukte echter niet zoals ik wilde want ze lagen vast, zoals mijn armen, ik kon mij niet bewegen, en of omrollen. Vast als een baksteen. Alsof hij wist waaraan hij begonnen was, wat hij moest doen, en of wat hij deed. “Je kan wel nee blijven zeggen lieverd, maar we beginnen nu” sprak hij, en streelde mijn wang en trok mijn gezicht naar zijn gezicht toe. Voorzichtig plantte hij zijn lippen op die van mij en begon mij te kussen. Ik gaf niet mee, ik deed niets, Paul trok terug keek mij boos aan, “jij gaat meedoen, doe je dat niet moet ik je pijn gaan doen” sprak hij nog bozer.
Ik schudde mijn hoofd, en de zoute tranen bleven maar rollen over mijn wangen, ik begon het koud te krijgen en ergens voelde ik mij ook helemaal niet lekker. Bij het idee alleen al dat Paul nu op mijn slaapkamer was. Een begeleider, die iets van mij wilde en ik niet van hem. “Jemina, je kan wel zo koppig blijven doen, maar hoe langer jij weigert, hoe langer het duurt” sprak hij waarop ik nog harder begon te huilen. Een gefrustreerde zucht verliet zijn mond, en weer voelde ik zijn handen over mijn lichaam glijden, de vieze rillingen liepen over mijn rug naar mijn tenen. Paul pakte mijn hoofd vast, kuste voorzichtig mijn lippen en tikte met zijn tong tegen mijn onderlip aan, ik weigerde waarop Paul zijn hand omhoog trok om zich klaar te maken mij te klappen. Angstig opende ik mijn mond, waarop ik meteen zijn tong mijn mond binnen voel glijden. Onze tongen raakte met elkaar in gevecht al deed ik niet mee op de manier dat hij wilde. Zijn hand voelde ik voorzichtig over mijn bovenbeen strelen, en zijn andere hand die mijn kaak streelde leek ook te verdwijnen. Paul trok zijn kus terug en keek mij kort aan, mijn ogen waren vol gelopen met zoute tranen en mijn hele lichaam rilde er overheen.
Een grijns verscheen er op Pauls zijn gezicht en in een simpele beweging stond deze recht. Zijn knoop van zijn broek maakte hij los, en zo liet hij zijn spijkerbroek uitglijden, een grijze boxershort kwam zichtbaar waarop ik nog meer begon te trillen van angst. Zijn erectie was al wat gebobbeld waarop ik mijn ogen stijf dicht kneep. Ik wilde het niet zien, ik wilde het helemaal nog niet kennen. Zijn hand ging naar mijn slipje en angstig begon ik te gillen, en schudde met mijn hoofd, dat ik het echt niet wilde en dat hij moest stoppen. Maar alles behalve, Paul ze hand lag al op mijn slipje en langzaam begon hij met mijn clitoris te spelen. Een vreemd, raar gevoel spoelde mijn lichaam in, en angstig probeerde ik er vandaan te komen. Maar het lukte niet.
“Stop nu maar met huilen, je zal je adem straks hard nodig hebben” sprak Paul vier op zijn daad, en langzaam voelde ik zijn andere hand naar mijn linkerborst glijden. Zijn handen streelde mijn dijen en bovenbenen en zo gleed hij af en toe met zijn hand naar mijn vagina. “Hm, nog niet helemaal” sprak hij waarop hij mijn slipje naar beneden trok. Ik begon nog harder te huilen, en te protesteren maar het leek hem allemaal niets te interesseren. Alsof ik echt alleen maar dat speeltje was. “Stop eens met dat gehuil en gegil. Niemand hoort je toch” sprak deze woest en gaf mij een klap op mijn wang. Dit keer was het mijn andere en leek het branden minder snel op te komen dan bij mijn andere wang. “Nee, ik wil het niet, echt niet” riep ik, mijn wangen bolde zich en ik hield mijn adem in, het was misschien geen slimme set maar ik moest toch iets verzinnen om uit die touwen los te geraken. “Stop, Stop daarmee” riep Paul toen die zag dat mijn lippen al langzaam blauw kleurde, hij kneep mijn neus dicht maar dat maakte mij niet uit. Langzaam voelde ik het adem door mijn longen glijden, en stikkend in mijn lichaam hangen. Paul hield mij nauwkeurig in de gaten en kreeg door dat ik niet zou stoppen met geen lucht meer halen, dat ik zo zou blijven liggen als ik wou. Paul begon mijn armen los te halen en zo ook mijn benen. “Als je maar weet dat we nog lang niet klaar zijn” sprak deze woest, en gaf mij een klap, nieuwe lucht vloeide mijn longen binnen, en hoestend van het in een keer te vele lucht deed mij van mijn bed af klappen.
chapter 13:
In een ruwe beweging lag ik op de bank, Paul hing boven mij en het enige wat ik nog aanhad was mijn halve hempje. Rillend van angst, een knal rood gezicht van het huilen. “Goed, ben je nu klaar?” Paul zijn ogen waren donkerder dan dat ze al waren. “Je kan wel nee zeggen, maar dat wordt ken ik niet” sprak hij verder, zijn toon beviel me niet, en het maakte mij alleen nog maar angstiger dan ik was. “Goed, ik ga beginnen en jij werkt mee, doe je dat niet dan voel je het maar” sprak hij woester als in het begin en zijn handen gleden naar mijn onderlichaam. Zijn vingers voelde ik mijn vagina doen tasten, en mijn clitoris voelde ik vreemde prikkels vanaf komen. “Zie, als je rustig blijft liggen, gebeurt er niets engs” sprak Paul iets wat vrolijker. Ik schudde mijn hoofd, “ik wil niet, wat jij wil ik ben daar nog niet aan toe” riep ik boos, en probeerde Paul van mij af te duwen. “Ik zei net, stil leggen anders moet je het maar voelen” waarop hij mijn armen vast pakt en ze boven mijn hoofd vast pint. Zijn rechterhand voelde ik mijn vagina strelen, en vingers voelde ik iets aantikken. “Stop” piepte ik, het gevoel maakte me alleen nog maar banger, het voelde niet goed, niet door hem. “Ik stop niet” zei Paul waarop hij zijn erectie uit zijn broek haalde een van mijn handen ernaar toe leidde en mijn hand eromheen klemde, “doe maar” sprak hij waarop ik mijn hoofd schudde, Paul zuchtte zachtjes legde zijn hand om die van mij heen, die zijn erectie vast hield, en schoof zo zijn velletje heen en weer. Zijn erectie voelde ik harder worden en met de seconden groeien, angstig voelde ik mij worden bij de gedachten dat hij echt hem er bij mij in wilde stoppen. Iets wat ik nog helemaal niet wilde laat staan kende. “Goed zo, het voelt lekker” sprak hij kreunend, zijn linkerhand wat mijn vagina deed strelen, voelde ik steeds meer kriebelen. En angstig kwam er een kreet uit mijn mond toen ik voelde dat hij een van zijn vinger naar binnen bracht. “Deed het pijn” vroeg Paul zoetjes, waarop ik knikte en mijn tranen probeerde te verdrukken. “Dat komt omdat je niet mee werkt, ontspan” mompelde Paul, “dat kan niet, ik wil het niet, en als ik iets niet wil dan wil ik ook niet” sprak ik hees. Paul stopte zijn tweede vinger naar binnen, waarop een gil mijn mond verliet. “Ah, heerlijk krap” sprak hij waarop hij zijn vingers begon te krommen in mijn vagina. Een kreun verliet mijn mond, en angstig keek ik Paul aan. “Zie, het is wel lekker” sprak hij en drukte zijn lippen kort op die van mij om zijn gekreun te doen stelpen. “Nee, ik wil niet, stoppen” riep ik waarop Paul nee begon te schudden. Zijn vingers uit mijn vagina haalde en met zijn hoofd naar beneden zakte. Zijn lippen voelde ik mijn vagina aanraken waarop een gil mijn mond verliet en ik een stuk onder Paul vandaan was gekropen. Paul trok mij snel terug en draaide zich om, legde zijn lichaam boven op die van mij en bracht zijn erectie naar mijn mond. “Hup open die mond” sprak hij ik schudde mijn hoofd en klemde mijn lippen op elkaar. Paul zuchtte zachtjes stak ineens twee vingers in mijn vagina waarop ik begon te gillen en opeens zijn erectie in mijn mond geschoven kreeg. “Als je bijt, bijt ik terug” sprak hij waarop hij naar mijn vagina boog en er zachtjes aan begon te sabbelen. Zijn erectie voelde ik groeien in mijn mond, en langzaam voelde ik Paul zich aanspannen. “Pijpen kreng” sprak hij toen hij zich kort terug trok, ik wilde schudde mijn met hoofd maar dat ging niet. Paul greep met zijn hand naar achter, waar mijn borst was en kneep erin. “Niet pijpen?” vroeg hij terwijl hij in mijn borst begon te knijpen ik wilde gaan gillen maar dat ging niet, zijn erectie zat nog steeds in mijn mond, en hij wilde dat ik ermee ging spelen. Uit pijn en angst deed ik toch maar wat hij zij en begon met mijn hoofd heen en weer te gaan.
“Ah” kwam er uit zijn mond vandaan, een raar vies smaakje proefde ik uit zijn erectie en ik wist dat ik moest kokhalzen het ging alleen niet met zo’n grote worst in mijn mond. Paul was nog steeds bezig om mijn vagina vochtig te maken. En na nog een paar keer met mijn hoofd heen en weer te gaan trok Paul zijn erectie uit mijn mond stond langzaam op. Pakte mij vast, en opende mijn benen. “Nee” stotterde ik angstig en probeerde mijn benen dicht te knijpen zodat hij er niet meer bij kon. “Wat nee, je bent nat, en zo geil als maar kan wezen, jij gaat nu die benen openen” sprak hij boos, “nee” kwam er angstig uit mijn mond. “Ja” zei Paul die zijn handen op mijn bovenbenen plaatste en ze zo hard uit elkaar trok en snel tussen mijn benen plaats nam. Zijn handen streelde kort mijn clitoris waarop ik angstig begon te piepen. “Hm, je weet echt nog helemaal niets van seks af” sprak Paul vrolijk, ik schudde mijn hoofd. “Dat doen meisjes van jou leeftijd, met jongens van mijn leeftijd” sprak Paul waarop hij enkele keren met zijn vingers in mijn vagina ging en ze zo heen en weer trok. Angstig van het gevoel wat daar bij vrijkwam, begon ik mijn lippen op elkaar te plakken. “Hmm, heerlijk krap, zou er een vinger en een erectie in passen” vroeg deze meer naar zich zelf dan naar mij, nog voor ik kon reageren, stopte hij zijn vingers in mijn vagina begon met zijn andere hand zijn erectie op te krikken omdat hij iets wat was afgezakt, en bracht hem naar mijn vagina toe. “Nee, alsjeblieft ik wil dat echt niet, ik wil niet dat jij die gene bent, echt niet. Alsjeblieft stop” smeekte ik de jongen, die alleen maar lachend zijn erectie dichter naar mijn vagina bracht en hem voorzichtig of toch zo leek het even naar binnen bracht. Het puntje van zijn erectie leek mijn vagina al te doen kussen. En met een harde bonk en een gil van pijn had Paul hem erin geschoven. “Ah, ja nog krapper dan ik hoopte” sprak hij en begon te stoten. Zijn armen klemde zich rond mijn bovenbenen en harde stoten gaf deze door heen en weer te blijven bewegen. Kreunen kwamen uit zijn mond, en even leek het alsof hij snel zou klaarkomen, maar dat was maar spel. Hij stopte kort met stoten, keek mij kort aan, en begon te lachen. “Wat nou niet door mij, het is me toch even gelukt” sprak hij waarop hij verder begon te stoten, en vinger naar beneden bracht en die in mijn vagina prikte.
Ik begon te huilen, Paul gaf nog een paar hele harde stoten en liet zich daarna slap over mij heen vallen. “Je bent echt lekker, krap, zo heerlijk” tetterde hij vrolijk, trok zijn erectie uit mijn vagina trok zijn boxershort weer omhoog en zijn spijkerbroek aan en drukte nog een kus op mijn wang. “De volgende keer, doen je niet zo moeilijk begrepen” sprak hij wijzend, ik knikte zoetjes op zijn woorden en hoopte dat hij snel mijn kamer zou verlaten. Paul schonk mij nog een laatste blik wandelde mijn kamer uit en ik rende meteen naar de deur om hem op slot te zetten via mijn kaart. Liet mij tegen de deur aan op de grond vallen en begon hysterisch te huilen, alles deed mijn pijn, alles voelde nu raar aan, en ik voelde mij niet meer het meisje wat ik was.
Chapter 14:
7 dagen later
Vermoeid van de weinige slaap die ik vannacht gehad had, drukte ik mijn wekker uit en gooide ik mijn dekbed van mijn lichaam. Een koude rilling gleed er over mijn rug en angstig bekeek ik de ruimte waar ik was, opende mijn slaapkamer deur om mijn living te zien en die was ook leeg. Mooi geen Paul, ik kon mij rustig omkleden en mij klaar maken voor school. Al had ik daar geheel geen zin in, toch was ik verplicht te gaan. Na een setje kleren uit gezocht te hebben, mijn gympen aangetrokken te hebben, mijn haren gekamd en ontbijt gemaakt hebben liet ik mij op mijn bank vallen. De gedachten van de week ervoor deed mij rillen, en opslag had ik geen trek meer, maar was ik misselijk. Alsof ik ieder moment vriendjes kon gaan worden met de wc pot. Ik schudde mijn hoofd, die gedachte moest mijn hoofd uit, anders zou het een erg lange dag worden, vandaag was de kans dat ik hem zou tegen komen en dat moest ik gewoon goed in mijn achterhoofd drukken. Blijf bij Paul uit de buurt, galmde er in mijn hoofd. Met die gedachten opende ik mijn deur pakte ik mijn tas en wandelde ik mijn kamer uit. “A, Jemina, wees op tijd terug” hoorde ik Ashley spreken, ik knikte afwezig pakte de fiets uit de schuur en begon als een bezetene naar school te fietsen. Op het schoolplein waar veel leerlingen zich nog bevonden was het stierlijk druk, ik wurmde me door verschillende groepjes heen en plaatste mijn fiets in een van de rekken, zette hem op slot en wurmde me door de groepen heen richting de school.
Schuifelend liep ik door de gang op weg naar mijn kluis om mijn eerste boeken te kunnen dumpen. Mijn tas was loodzwaar en ik was niet van plan om daar de rest van de dag mee te lopen. Bij mijn kluis aangekomen opende ik hem gracieus en heel wat gepiep en gekraak kwam er te gehore toen hij geopend werd. “Die moet gesmeerd worden” hoorde ik een warme jongensstem naast me klinken, geschrokken keek ik de jongen aan. Zijn prachtige warme chocoladebruine ogen, twinkelde diep in die van mij, een intense blik, vlinders raasde diep in mijn buik en sloegen hard tegen mijn buikwand aan om te vertellen dat ze aanwezig waren. Een prachtige roestbruine huid, en zwart kort geknipt haar, wat nog net niet op stekeltjes lijkt, een aardige lengte. Een prachtige glimlach sierde zijn lippen. “Eh” kwam er uit mijn mond, beschaamd sloot ik mijn mond en pakte snel de spullen die ik nodig had. Sloeg mijn kluisje dicht en maakte dat ik weg kwam. Het gevoel wat vrij kwam snapte ik niet, die intense blik die hij me schonk, alsof we magneten waren. Ik schudde mijn hoofd en rende zowat naar mijn lokaal. Het maakte me angstig, het gevoel wat ik voelde mag niet juist zijn, hoe kon dat nou, ik keek hem alleen maar aan, in de ogen, meer niet.
Rustig en relax laat ik mij op een van de houten stoelen vallen in het lokaal, opende mijn boeken en bleef stil wachten tot de leraar met zijn les zou beginnen. Vele leerlingen stroomde nog de klas in, en maakte een aardig kabaal door verschillende houtenstoelen tegelijk naar achter te trekken. De man liep rustig naar de deur keek nog een laatste keer om de hoek en sloot hem achter zich. “Te laat” mompelde hij waarop hij kort naar de deur bleef kijken en daarna zijn hoofd draaide naar de klas, waarschijnlijk koppen tellen. Of zijn klas wel compleet was. “We missen er één” mompelde hij waarop hij op een stoel ging zitten en de klas in keek. “Ik heb vorige week huiswerk opgegeven gehad, jullie komen straks een voor een naar mijn tafel, dan kijk ik het na, niet gemaakt, mag je naar het bureau, en kan je een uurtje nakomen, op het tijdstip wat mij schrikt” sprak de man, twijfelend begon ik mijn werk te bekijken. Ik hoopte maar dat ik voldoende afgemaakt had, want afgelopen weekend was ik letterlijk een wrak nadat Paul was langs geweest. Een rillen en zoute tranen voelde ik op komen, en snel drukte ik het weg. Het gezicht van die mysterieuze jongen kwam weer op mijn netvlies, zijn prachtige warme chocoladebruine ogen, roestbruine huid, een prachtige lengte, en prachtige lach, zijn stem klonk heerlijk. “Miss Mims” hoorde ik de stem van de leraar klinken geschrokken keek ik de man aan, zijn wenkbrauw stond wat gefronst, ik drukte mij recht en schuifelde naar het bureau.
“Ziet er goed uit” mompelde de man die wat begon aan te kruizen. Ik wist niet of ik mocht spreken, ik knikte stil naar de man, en hoopte maar dat hij mij nu niet brutaal vond. “Goed gedaan, je hebt een zeven” sprak hij waarop ik een glimlach op mijn gezicht kreeg. “B-bedankt” kwam er stotterend uit mijn mond, hij schudde grinnikend zijn hoofd en wees de volgende aan, die naar zijn bureau moest komen. Opgelucht liet ik mij dan ook terug op de houtenstoel vallen en begon ik stil aan het werk te gaan. Ik had geen zin om uit mijn neus te vreten in de les, en dan straks thuis een berg huiswerk te moeten maken. “Goed, de eerst heeft zijn huiswerk niet af” hoorde ik de man spreken, hij had meteen mijn aandacht weer, en een roestbruin getinte jongen verliet vloekend het lokaal. Trillend door de toon waarop hij vloekte zat ik op mijn stoel. De blik van mijn buurvrouw gleed over mijn gezicht en ik hoopte toch zo dat ze niet gezien had dat ik daar bang van werd. Al kwam dat alleen maar door Paul, en door wat hij met mij gedaan had. “Gaat het wel je zit zo te shaken” was haar twinkelende vraag, “ja, gaat wel” mompelde ik en probeerde mijn hartslag en getril te verminderen. De bel zoemde niet lang erna en snel schoof ik mijn stoel naar achter pakte mijn spullen bij een en wandelde het lokaal uit.
chapter 15
Blij was ik dat school uit was, ik rende naar mijn fiets, en haalde hem van het slot. Ik was Paul maar een keer tegen gekomen tijdens de grote pauze, en hij leek geen inzet te tonen mij iets aan te doen op school. Opgelucht doordat ik toch ergens iets veilig was bond ik mijn tas achterop en voelde ik ineens een gloeiend hete hand op mijn schouder belandde. Een gil verliet mijn mond en angstig draaide ik mij om, waardoor ik tegen mijn fiets aan geklemd sta. “Sorry, ik wilde je niet laten schrikken” lachte Jacob, waarop hij zijn hand naar zijn nek bracht en erin begon te krabben. “Sorry” mompelde ik met rode wangen, de jongen schudde zijn hoofd. “Ik wilde vragen of je zin had om straks iets leuks te gaan doen, gewoon als vrienden” glimlachte Jacob, ik fronste kort mijn wenkbrauwen, “probleempje, ik heb eerst taken, en een gesprek met Ashley” mompelde ik beschaamd, al wilde ik nog zo graag vandaag afspreken, ze had het me verboden vandaag. Het was belangrijk had Ashley gezegd. “O, ander keertje dan?” vroeg Jacob waarop ik hem terug aan keek, “als je dat wilt” glimlachte ik, “ja anders vraag ik het toch niet” grinnikte hij op mijn antwoord. “Oké, maar ik moet nu echt gaan anders krijg ik straf” mompelde ik. Jacob knikte en ik sprong op mijn fiets en probeerde zo hard mogelijk te trappen om thuis te komen. Buiten adem zette ik mijn fiets in de schuur pakte mijn tas en rende het gebouw binnen. “Ah, daar ben je, begon me al zorgen te maken” sprak Ashley, “sorry ik werd opgehouden door uh, een soort van beginnende nieuwe vriend, hij vroeg of ik wat leuks met hem wilde doen vandaag” mompelde ik. Ashley keek mij kort glimlachend aan. “Ow, dat is erg leuk, maar je kan vandaag niet” sprak ze verder, “ja dat heb ik ook tegen hem gezegd, dat ik vandaag niet mocht afpreken, en toen vroeg die of we een andere keer wat leuks gingen doen” grinnikte ik. “Zo, dan heeft hij vast en zeker veel geduld” grapte ze waarop ik begon te lachen. “Denk het, maar zullen we koffie doen, heb dorst” lachte ik en trok Ashley achter mij aan naar mijn kamer.
In mijn kamer maakte ik koffie en zette ik lekker stukjes worst en kaas neer. Liet mij onderuit gezakt op de bank vallen en keek Ashley lachend aan. “O, je moet dit gewoon weten” lachte ik, ze keek me kort aan, “ik, nou vanmorgen vroeg ik stond bij mijn kluis en ik opende hem toen kwam er een vreemde stem, en ik schonk dus ik keek wie het was. En toen boem ik voelde vlinders, en ik ken ze naam nog niet eens” lachte ik waarop ook Ashley hard begon te lachen haar koffie terug op tafel plantte en mij kort aan keek. “Weet je dat zeker” vroeg ze waarop ik knikte, “ja ik maakte me uit de voeten, want ik vond zijn intense blik zo grijpend” mompelde ik waarop Ashley nog harder begon te lachen. “Pubers” lachte ze waarop ik mijn hoofd schudde. “Jij bent er ook een geweest hoor, ik wil niet heel gemeen zijn, ik ben 15 wat verwacht je anders” giechelde ik, “gelukkig ben jij niet zo als enkele andere meisjes, daar moet ik wel eens polshoogte gaan nemen, of er geen jongens op de kamers zijn” lachte ze, mijn wenkbrauw schoot een stukje omhoog en zakte daarna weer. Dat deed me terug denken aan afgelopen weekend, het ergste weekend van mijn leven, naast mijn familie verliezen. “Wat is er, je kijkt zo bedrukt” hoorde ik Ashley vragen, “o hersenspinsels” mompelde ik, waarop ze knikte. “Wat ik vandaag met jou wilde bespreken was, dat over enkele maanden je vriendin Vera Bak gaat verhuizen naar Forks, er gaat hier heel wat veranderen, het wordt een gemengd huis met jongens en meisjes van verschillende leeftijden. Je hebt de bulletin gelezen?” vroeg Ashley, ik keek haar verschrikt aan, Vera weg, maar nee dat kan ze niet maken. Dan had ik alleen Daniëlle nog. “Niet Vera weg” piepte ik, en greep meteen naar het gele balletje in de ander hoek van de bank. “Ja toch wel, ze heeft het zelf aangevraagd” mompelde Ashley, “maar waarom?” mijn wenkbrauwen gerezen, “dat wilde ze niet zeggen” vervolgde Ashley. Een zucht verliet mijn mond, daar zou ik dus achter moeten komen, waarom Vera hier weg wilt.
“Goed wat heb je tot nu toe van de Bulletin gelezen” vroeg Ashley die haar lege kopje op tafel plantte en een stukje worst van de schaal pakte. “O, dat er een manege gebouwd zou worden en extra vleugels, iets over verschuivingen, ik weet het niet meer” bekende ik eerlijk, liep naar mijn lade pakte daar de bulletin uit en opende hem, “nummer 2 en nummer 3 o en een stuk nummer 4 heb ik gelezen” grinnikte ik, ik zag het kleine stukje papier zitten waarop Ashley knikte. “Dan weet je dus ook nog niet dat we volgende week al starten met de aanbouw van een nieuwe vleugel, dat we vanaf volgende week niet meer met zijn twee maar met zijn vier zijn” vroeg ze waarop ik haar kort aan keek, “hoezo niet meer met twee maar nu met vier, wie dan?” vroeg ik haar, Ashley begon te glimlachen, “Alexis komt terug, op bepaalde dagen. En er komt af en toe een stagiaire mee, ik geloof een klasgenoot van Paul” mompelde Ashley bij die naam rilde ik kort en drukte het gevoel meteen weer weg. “O, oke, Alexis yes” riep ik waarop Ashley haar glimlach nog groter werd. “O nou dan weet ik dat ik niet hoef te gaan” hoorde ik haar vrolijke stem, “Alexis” riep ik waarop ik op der af rende en rond haar hals vloog. “Wow, ik heb je zo gemist” piepte ik, “o en ik heb een jongen ontmoet, mijn buurman van mijn kluisje op school” begon ik te ratelen Ashley schudde lachend haar hoofd. “Nou jullie twee vinden het wel weer met elkaar, ik ben de andere even aansturen” sprak Ashley die mijn kamer verliet. “Waarom bleef je zo lang weg?” vroeg ik haar toen ik haar een beker koffie had gegeven, en op de bank was gaan zitten. “Het veranderde allemaal lieverd, maar ik zal proberen te blijven goed” grinnikte ze waarop ik groot begon te knikken. “Ja, wel belooft nu he” zei ik met opgetrokken wenkbrauwen, “ja beloofd” sprak ze waarop ik nog meer begon te lachen.
chapter 16.
Het was heerlijk vooral nu Alexis terug was leek het echt of der helemaal niets veranderd was, ja er was heel erg veel veranderd waaronder andere de tijden, begeleiders, de bouw waaraan ze gestart waren. Ik begon steeds beter mijn best te doen op school, en ik kwam goed mee met de rest wat ik tot nu toe gemaakt moest hebben dan. Mijn blik gleed naar de klok en geschrokken drukte ik mij recht, ik had nog maar een paar minuten om in de keuken te komen. Drukte mij recht trok mijn deur open en pakte mijn pas en rende naar de keuken. Even bleef ik in de deur opening staan, Marlies was er al net als Vera de rest moest dus nog binnen komen. “Zeg, wat vind jij van die vele begeleiding?” hoorde ik Marlies vragen, “Alexis is leuk, Ashley is leuk maar de rest mag van mij eigenlijk wel wegblijven” mompelde ik toen ik mijn billen op een van de lege stoelen plaatste. “En Paul Lahote, onze tijdelijke nieuwe begeleider?” vroeg ze verder toen ze naast mij kwam zitten. Ik keek haar kort aan, haalde mijn schouders op en zuchtte zachtjes, “wat wil je daarmee zeggen? Vind je hem leuk of zo?” mijn wenkbrauw rees kort de lucht in en een licht blos verried haar gevoel. “Je mag hem hebben” grinnikte ik en drukte mijn lippen op een rechte dunne lijn. Ashley kwam de keuken binnen banjeren en liet haar kont op een van de stoelen glijden. “Dat is al weer een tijdje geleden is het niet” begon ze te spreken alle meisjes aan tafel werden stil, en keken nieuwsgierig Ashley aan. “Vandaag zijn ze met de bouw van de vleugels begonnen, en buiten op het terrein zijn ook enkele flink aan het werk, ze verwachten vleugel één binnen de twaalf weken te hebben staan. Overigens wil ik jullie mededelen dat over ongeveer acht weken een aantal nieuwe bewoners komen wonen, en er hier ook een aantal weggaan.” Sprak ze zacht, haar ogen gleden kort langs ieder meisje wat haar stil zat aan te gapen, en ze bleef hangen bij mij. “Als er vragen zijn stel ze gerust” glimlachte ze, waarop ze de deksel van de pan af trok en de pan naar Vera schoof die als eerste mocht gaan opscheppen.
Vreemd vond ik het zelf wel, waarom gingen ze op eens zoveel schuiven met de begeleiding, jongeren, en kwam er opeens zoveel verandering dat het haast te veel achter elkaar zou worden. Het Paul accident probeerde ik zoveel mogelijk te vergeten, maar het lukte niet, keer op keer als ik het filmpje voor mijn ogen zag spelen werd ik misselijk door dat ik zijn erectie in mijn mond had moeten nemen. Zijn trillende boze harde stem deed mijn rillingen bezorgen, en ergens zat ik zo ver met mijzelf in tweestrijd om dit aan iemand te moeten vertellen. Maar aan wie, Danielle wilde ik hier absoluut niet mee opzadelen, net zo min als Vera ze was zelf nog maar net begonnen puberen, en net als ik, erg groen op gebied met jongens. Een eenzame traan rolde over mijn wang en al snel volgde de volgende stroom tranen over mijn wangen. Het nare vieze gevoel bleef en het leek ook dat ik het niet van mij kon afspoelen, hoe vaak ik ook ging douchen, hoe vaak ik me ook insmeerde met bodylotion het werkte niet. Ik voelde me vies, niet meer Jemina Mims. Een groen lampje bij mijn deur begon te branden en al snel wreef ik mijn natte wangen droog de tranen uit mijn ogen en liep ik met een opgeheven hoofd mogelijk naar mijn deur. Het was al half tien en ik was wel nieuwsgierig wie dat was. Normaal kwamen ze niet meer na negen uur naar mijn kamer, en lieten ze me met rust omdat ze wisten dat ik toch niet altijd zou openen. Nieuwsgierig trok ik de deur open en daar stond Danielle Roex mijn beste vriendin, “zeg je vind het vast niet erg als ik bij jou kom crashen, er is zo’n leuke film op die je gewoon moet zien” ratelde ze en gooide een deken op de bank. Ze plofte in de stapel dekens en wurmde zich erin op. “Ja ik ben der klaar voor” giechelde ze waarop ik begon te lachen, de deur sloot, drinken en lekkers pakte uit mijn keukenblokje en ook mijn dekbed van mijn bed trok. “Zeg je kan vanavond ook naast mij slapen op bed, het bed is groot zat” grinnikte ik haar toe en zette de film aan die ze graag wilde zien. “Duh, was ook echt wel mijn bedoeling, als de film niet saai blijkt te zijn en ik wakker kan blijven” grinnikte ze wijzend naar de film die net begon.
Iets beter uitgerust dan de avond ervoor werd ik wakker, Danielle lag nog te knorren, dus gaf ik haar een por waardoor ze wakker schok. “Hmm wat” bromde ze en zat ineens rechtop, ik begon te giechelen en schudde mijn hoofd. “Je leek wel een varkentje, maar kom koffie” grinnikte ik sloeg mijn dekbed van mij af kroop mijn bed uit en drukte in mijn keukenblok het koffiezetapparaat aan, enkele seconden later begon het te pruttelen en met een glimlach liep ik door naar mijn bank en drukte op de afstandsbediening om mijn televisie aan te zetten. “Heerlijk zondag” kierde Danielle waarop ik mijn hoofd schudde en haar kort aankeek. “Zeg heb je zin om vandaag met mij een strandrit te maken?” mijn wenkbrauwen resen kort op, waarop Danielle mij kort nadenkend aankeek. “Ik zou wel willen, maar ik heb nog taken” sprak ze iets wat beteuterd, ik keek haar kort aan, “welke taken” mompelde ik waarop ze me nieuwsgierig aankeek. “Afwassen, en het washok” sprak ze stil, “oké, jij wast af en ik doe het washok, dan ben je snel klaar en kennen we wat leuks doen” sprak ik vrolijk. Danielle keek mij lachend aan, knikte en draaide zich naar mijn keukenblok schonk twee bekers koffie in, en zette het op het kleine tafeltje. “Je bent echt een toffe vriendin” grinnikte Danielle zoet, “ja, en jij mijn toffe vriendin” grinnikte ik waarop we beide knikte en aan onze koffie begonnen.
Chapter 17
Aangekomen op stal, plaatste we onze fietsen in het hok en rende als twee kippen zonder kop naar ons paard. “Eh ze hebben Fly verplaats” hoorde ik Danielle gillen, waarop ik begon te lachen, “ja, wist je dat niet? Er zijn verschuivingen geweest. Fly staat naast Obadja” giechelde ik waarop ik de stal van mijn grote vriend opende en meteen al een kopstoot kreeg. “Au, ja ik ben ook blij jou te zien” grinnikte ik toen ik onder hem doorkroop, om zijn stal te bekijken. “Nou dat doen we wel als we terug komen, ik ga eerst je spullen klaar maken, we gaan een heerlijke rit maken” giechelde ik mysterieus naar mijn paard.
“Nou dat hadden ze me dan wel eens mogen vertellen, en wie verplaatst mijn kast? Of moet ik iedere keer dat takken eind blijven lopen?” mopperde ze waarop ik begon te lachen, Obadja terug zijn stal in duwde, hem dicht trok, de steekkar pakte en achter Danielle aanliep. “Oké jij prikt hem op de kar” giechelde Danielle waarop ik mijn schouders op haalde, wachtte tot Danielle op de tafel was gaan staan om de kast naar achter te trekken, ik prikte snel de steekkar er onder en Danielle duwde hem voorzichtig naar mij toe. Waarop ik met al mijn kracht sterk ging staan, wachtte tot Danielle naast me stond en we de kast samen terug sleepte naar haar nieuwe stal. “Naast mij is nog wel plaats” giechelde ik waar ik de kar naar toe draaide en ik dit maal op een tafel klom en de kast naar achter trok. Danielle de steekkar er onder vandaan trok en ik de kast goed trok. “Zo, girl power” giechelde ik.
“Kan ik eindelijk mijn vriendin kroelen” sprak Danielle dramatisch waarop ik begon te lachen. Mijn eigen kast opentrok en mijn poetskoffer er uit trok, “zeg heb jij deze week nog iets leuks meegemaakt op school?” vroeg Danielle zacht, “hm niet veel dan anders” grinnikte ik, “o, nou ik zit natuurlijk sommige lessen niet bij jou, en nou bij geschiedenis zit een hele leuke jongen” sprak ze zacht, waarop ik begon te lachen. “Echt Danielle, hoe zag die er uit?” begon ik op in te spelen, waarop ik Obadja begon te borstelen, Danielle begon haar verhaal in honderduit te vertellen, en ook zij begon met poetsen van Fly. “En hij zit altijd bij het groepje wat eigenlijk de leiding over school heeft” eindigde ze stilletjes, ik begon te grinniken. “Meid stap gewoon op hem af, en als je dat niet durft, stop een briefje in zijn kluis” giechelde ik, “maar ik weet zijn kluisje niet” piepte ze verschrikt ik begon te lachen, “volg hem dan gewoon een keer, wel onopvallend natuurlijk” giechelde ik waarop ze knikte en haar borstel in der poetskoffer gooide.
Ik begon voorzichtig de hoeven van Obadja uit te krabben en controleerde hem kort op plekken, die er normaal niet zitten, maar zoals gewoonlijk was hij piek fijn in orde. “Zo zin om te reiden?” giechelde ik naar Obadja, ik pakte zijn western zadel en gooide hem op zijn rug, Obadja begon te hinniken en bokken waarna het zadel ietsjes verschoof. “Eh, zo kan je niet mee hoor” bromde ik waarna er een soort v
Er zijn nog geen reacties.