WAT EEN JONGEN ZEKER NIET MOET ZEGGEN TEGEN EEN MEISJE

VERHAAL



Meisje loopt over straat.



Ze loopt door een park waar een groepje jongens zit.

1 Van de jongens valt haar op...

Jongen: 'LELIJK'

Meisje verbergt haar gezicht.

het groepje jongens begint in koor te zingen;

Jongens: 'O wat is ze lelijk! O wat is ze lelijk!'

Meisje: 'Jonge? Ga is ff normaal doen'



Ze verkoopt de jongen een klap in zijn gezicht en loopt snel weg.



De jongens lachen luid en hard.



Het meisje rent weg, en ze hoort het gelach achter zich langzaam uitsterven.



Een paar dagen later ziet het meisje de jongen weer maar dan alleen.



Jongen: 'Hoi'

Meisje: 'Jij bent geen blik waardig'

Jongen: 'NEE! Ik vind je niet lelijk!'



Het meisje raakt geinteresseerd en spreekt met de jongen af.



Ouders waren niet thuis en ze gingen samen naaar boven, toen de jongen condooms pakte raakte het meisje in paniek.



Meisje: 'Ik weet niet of ik dit wel wil...'

Jongen: 'Tuurlijk wil jij dit'

Meisje: 'Nou euh...'

Jongen: 'Lieve knappe meisjes willen dit!'



De volgende dag ziet ze het groepje jongens weer en haar jongen!



Meisje: 'Hai'

Jongen: 'Ken ik jou?'

Meisje: 'Ja tuurlijk! Weet je nog? Gisteravond?'

Jongen: 'Euhm? Ik ken geen lelijke mensen?'

Het meisje barst in huilen uit.

Waarop het groepje weer begint te zingen;

Groepje: 'O wat is ze lelijk! O wat is ze lelijk!'



Meisje probeert jongen weer een klap te verkopen tot hij zijn mes pakte.



Het meisje voelde aan haar wang, een dikke diepe snee die niet meer over zal gaan.



Een paar dagen later leest de jongen een overlijdingsadvertentie in de krant...



'Onze dochter .. verloren onze enige dochter. Doodsoorzaak niet acceptabelbaar [ 20-8-1992 - 12-3-2007]'



Als de jongen langs het huis liep stonden er allemaal agenten die het huis hadden afgezet.



Jongen: 'Agent wat is hier gebeurt?'



Agent: 'Dit meisje heeft zichzelf opgehangen met de tekst IK MAG LELIJK ZIJN MAAR GEEN SLET, we zijn bezig met nader onderzoek'



Het schuldgevoel van de jongen werd groter en groter, en later onhandelbaar, elke dag bracht ie een bos bloemen naar het graf.



Hij huilde, hij huilde en huilde, hij had geen vrienden meer en alles ging slecht op school.



Tot op de laatste dag, de laatste dag van zijn leven.



Zijn ouders kwamen terug van de film en trefden hem dood aan.



Op zijn borst stond:

SORRY VOOR MIJN LEVEN, IK HOOP DAT IK JE ZO ZIE OM MIJN EXCUSES AAN TE BIEDEN.







Als dit verhaal je geraakt heeft, zet 't dan ook in je blog,



en voor de jongens...: je weet niet wat je een meisje aandoet door haar lelijk te noemen

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen