Obsessie
Het is raar,
ik wist nooit wat het was.
Een gevoel dat ik dat moest hebben, daarn bij moest zijn.
Nooit heb ik geweten dat het zo erg kon gaan,
dat het echt een obsessie zou zijn.
Tegenwoordig zie ik het in,
met veel schaamte durf ik toch deze woorden te schrijven.
Want hoe men het ook draait of keert,
ik heb bang om het terug mee te maken.
Ik heb een obsessie, een zware obsessie.
Iedereen zal nu wel zeggen of denken
dat het nooit zo erg kan zijn,
maar dat is het wel.
Ik heb gewoon zo'n bang,
zoveel bang om terug te moeten leven zoals vroeger.
Dus probeer ik alles in de hand te houden
En niets mag verkeerd lopen.
Mijn obsessie en ik
De enigste combinatie in mijn leven
die niet kapot gaat door mijn toedoen.
Mijn obsessie voor kledij.
Want ik weet dat ik het ooit minder goed had
Dat ik kledij aan moest doen die te klein waren
Omdat mijn moeder vond dat dat moest.
Ik hoop dat het ooit eens iets zal beteren
Ooit zal ik wel stoppen met steeds naar de stofjes te kijken
En ze daarna te passen.
Maar tot die tijd, ga ik gewoon ermee door.
Er zijn nog geen reacties.