Mijn BFF

Hallo mensen die dit lezen,

Ik wil even een paar dingen kwijt aan een bepaald persoon. Maak je geen zorgen, het zijn allemaal positieve dingen, maar ik durf ze gewoon niet zo goed in het echt te zeggen. Geen idee waarom niet. Maar oké, heel dit blog draag ik op aan m'n BFF. Degene waarover ik praat, zal wel weten dat ik het over haar heb.
Dus, eh... Waar zal ik beginnen?
Oké, BFF, we kennen elkaar nu al jaren. Bijna al heel ons leven lang, hoewel we natuurlijk niet altijd al zo'n goede vriendinnen zijn geweest. Ik denk dat onze vriendschap pas vanaf het middelbaar echt hecht is geworden, onverwoestbaar.
En ik heb geen seconden van die vriendschap spijt gehad. Zelfs bij van die stomme ruzies (ja, de helft van de tijd sloegen onze ruzies op niks), was ik enkel bang om je te verliezen. Nooit boos op jou, alleen maar op mezelf omdat ik weer zo stom was.
Maar weet je wat het leuke is aan onze ruzies? Om de een of andere reden lossen ze zichzelf op. Dat moet toch wel iets betekenen, hè?
Maar oké, genoeg over dat. Ik wil je iets zeggen. Iets heel belangrijks!
Ik hou van je, maakt niet uit wat er gebeurd. En ik zal altijd blijven houden. Onze vriendschap... Ik zal het nooit verliezen. Later, wanneer ik als een oud vrouwtje in een schommelstoel zit, zal ik nog steeds denken aan de momenten waarop we lachten zonder echt een logische reden. Wanneer we praatten over van alles en nog wat. Maar vooral over knappe voetballers en andere knappe jongens.
En ik zal nog steeds weten hoe lang ik ernaar moest vragen voor je toe gaf dat je een vriendje had. En hoe je dan begon met 'misschien'. Van dat moment wist ik eigenlijk dat het weer zover was.
En nu ik dit schrijf, denk ik eigenlijk terug aan alles aan onze vriendschap. En ik doe het met een brede lach.
Omdat ik van je hou, en ik altijd van je zal blijven houden.
En zelfs als deze vriendschap stuk loopt (heel onwaarschijnlijk), zal ik nog steeds zeggen dat jij m'n beste vriendin bent. En weet je waarom? Omdat ik nooit meer zo'n vriendin als jou zal vinden. Je betekent zo verschrikkelijk veel voor me, en ik weet dat ik het niet zo veel laat blijken... Ik weet dat ik zowat nooit degene bent die het initiatief neemt... En ik weet eigenlijk niet hoe dat komt. Of... Eigenlijk wel. Maar die reden is gewoon te belachelijk. Soms ben ik gewoon bang dat ik je stoor, omdat je zo geweldig bent en zoveel vrienden hebt...
Maar oké, dat gezegd zijnde.... Nu heb ik eigenlijk geen idee meer wat ik moet schrijven. Je bent gewoon top. Gewoon alles aan je. De manier waarop je altijd zo zelfverzekerd over kunt komen, je spontaniteit, je lach (oké, laten we toegeven, soms is hij een beetje vreemd...), en ja, zelfs die keren dat je random 'seks' zegt...
Oké, nu klik ik net als een verliefd iemand... Voor de mensen die dit lezen: Allemaal puur vriendschappelijk, hoor!
Voordat ik afsluit, moet ik nog een ding zeggen...
Ik heb geen drugs, of alcohol nodig om me te amuseren, gewoon jou, dat is al genoeg om een beetje gek te doen.
Nogmaals: ik hou van je. En hoewel ik dat eigenlijk niet zoveel zeg, onthoud het alsjeblieft, want het is zo.

Groetjes,
Ik

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen