Ecko

zo begon het namelijk. Ik kreeg een woord in mijn hoofd en bedacht er een heel verhaal omheen. Ecko zou het lijfwoord worden van iemand. Iemand die niet bestond, iemand die ik had bedacht.

Toen dacht ik bij mezelf: Dit is niks. Je kunt je niet voordoen als iemand anders, dat is geen doen. Maar ecko bleef in mijn gedachten rondzweven. En toen ik op een avond in mijn kamer zomaar naar wat vlogs (videoblogs, mocht je dat niet weten) keek, was ik in de war. Want ik wilde ook vloggen, al wist ik dat ik dat niet kon en ook niet durfde. Dus begon ik een blog. Een anoniem blog, maar ik heb er ook een soort spel bij gemaakt. Want er zijn mensen die me in real-life kennen op quizlet. Dus denk je dat je me kent? Stuur me een bericht. :-)

Ik ben geen fangirl, maar bewonder alles en iedereen die (goede) muziek maakt. Ik besloot dat ik niet haat.

Zo, dit is zwaar. Dit is diep. Hier houd ik helemaal niet van.
Het is tijd voor het echte begin van mijn blog, the story of my life, voor de directioners hier, en dat zijn er veel.
Omdat ik al een tijdje aan het leven ben, zal mijn blog ook eigenlijk niet ergens 'beginnen'. Het begint gewoon ergens in mijn leven.

Dit was mijn voorwoord. Als je de moeite hebt genomen om dit te lezen: Bedankt! *buigt zo diep dat haar neus de grond raakt*

En onthoud, lieve mensen: Iedereen is een Ecko waard.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen