Samenwerking met paarden.

Ken je dat? Dat gevoel van ultieme vrijheid en samenwerkingen tussen mens en paard?
Dat gevoel dat je krijgt wanneer je rent met een paard los in de bak en dat je weet dat hij toch niet door je heen rent?
En ken je ook dat gevoel dat een paard je zoveel liefde kan geven zonder iets te zeggen, gewoon door met je te zijn? Een simpele duw tegen je aan met zijn neus? De oortjes die naar voren draaien als je zijn of haar naam roept? De kleine dingetjes die je dag weer helemaal goed kunnen maken?

Ik ben zo gelukkig genoeg om te mogen zeggen dat ik dat gevoel ken.
Wanneer ik bezig ben met een paard, of ik nu op zijn rug zit of naast hem in de bak met grondwerken voel ik me vrij. Ik voel een onbekend geluk door me heen gaan wanneer ik dingen kan leren van het paard, wanneer ik met mijn Tinker door de bossen rij. In de aanwezigheid van een paard voel ik me rustig worden, alsof ze mijn drukte weg nemen, mijn zorgen en mijn pijn en verdriet. Ze laten daarvoor in de plaats rust, warmte en liefde achter.
In een maatschappij die al zo druk is, is het lastig om goed tot rust te komen en ik voel me gezegend dat ik binnen een kwartiertje fietsen bij de stal ben. Ik verheug me altijd op het moment dat ik weer bij ze ben.
Ze raken me altijd net zo hard met zo veel emoties, ik ben weerloos voor die ogen. De ogen die mij spiegelen maar me ook met zoveel liefde en begrip aan kijken.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen