Mijn persoonlijke privé concert en de stilte die niet zo stil bleek te zijn.

Yes, I know.
'Mijn persoonlijke privé concert' is dubbel.
Maar ik had in mijn hoofd deze titel en dan vind ik hoe ik het ook wend of keer een andere titel niet meer leuk.
Want ik loop met dit artikeltje al een dag of 2 in mijn hoofd.
En nu, rust, ik kan het opschrijven.
There we go.

Misschien spreek ik niet voor heel Nederland, maar daar waar ik mijn bestaan heb opgebouwd is het lekker weer.
Lekker in de zin van, je kan een shirtje aan zonder 90% van de tijd het koud te hebben.
Als het een beetje mee zit fiets je zelfs 's ochtends én 's middags zonder jas!

En de warme wind brengt ook vrolijkheid met zich mee. Het geeft ons, mij, een duwtje in de goede richting, een klein trekje aan onze wang wat als gevolg heeft dat onze mondhoek omhoog gaat en een prachtige glimlach verschijnt.
De zon schijnt 's ochtends in je gezichtje als je wakker wordt en je fietst 's avonds terug van een of andere activiteit en het is;
1. nog licht
2. niet koud
Ik weet niet wat het met jullie doet, maar mij maakt het vrolijk.
Misschien een beetje tegenstrijdig dat ik grumphy (geen idee trouwens hoe je grumpie schrijft maar ik schrijf het gewoon zoals ik het op het moment wil, het is ook een apart woord grumpy..) in een grote trui en een knot op mijn hoofd dit bericht zit te typen.
Maar het is op dit moment ook grijs buiten en lijkt bijna te gaan regenen, so whatever.
Dat moet trouwens toch heerlijk zijn niet? Om zo mega overdreven met een zwiep met je haar 'Whateveeeeer!' te kunnen zeggen zonder dat je stom over komt? Ach, de privileges van een Amerikaanse (leuk idee voor een nieuw artikeltje, de privileges van een Amerikaanse, hihi).

Ik fietste dus op een doordeweekse dag terug van mijn toneelles.
Het was lekker weer, ik had mijn zomerjas aan en een lauw briesje woei door mijn haren.
Ondertussen had ik, voor ons stuk, een zomers jurkje met een huidskleur panty en sleehakjes wat mijn humeur motiveerde.
Leuke kleren dragen motiveert mijn humeur altijd eigenlijk, je voelt je toch op een of andere manier mooier of meer speciaal, tell me when I'm wrong.
Het was tamelijk rustig op straat en ik luisterde, ik luisterde in eerste instantie naar de stilte.
De stilte bleek alleen niet zo stil te zijn als ik dacht toen ik nog niet luisterde.
Toen ik eenmaal luisterde hoorde ik een prachtige wirwar van vogelgetjilp, overal klonken verschillende klanken.
Het hing aan de ene kant totaal samen met elkaar maar aan de andere kant leek het alsof geen enkel vogeltje zich bewust was van het feit dat er nog een vogeltje zijn of haar keeltje geopend had.
Het leek op een concert een optreden alleen voor mij.
Alsof elk vogeltje apart een liedje voor mij wilde zingen.
Pour moi?!
Een onbeschrijfelijk gevoel.

De stilte bleek alleen niet zo stil te zijn als ik dacht toen ik nog niet luisterde.



Verveel je je? Is het een mooie dag geweest en weet je eventjes niet wat te doen? Ik raad je aan om tussen 8 en 9 naar buiten te gaan en je voelt je een moment zo speciaal alsof de hele wereld stil staat en elk vogeltje je ziet en voor jou zijn of haar eigen liedje zingt.

Lots of hugs and kisses,

A bird loving girl.

Ps. lees mijn artikeltjes op mijn site, hier staan er foto's of plaatjes bij en hier post ik veel meer artikeltjes op dan op quizlet!
www.mynotebook333.blogspot.nl

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen