Vooroordelen
Dinsdag, 10 over 7.
Ik zit met mijn duffe kop uit het raam te kijken. We stoppen op mini stationnetje (waar nooit iemand instapt) en ik zucht een keer diep.
Mijn muziek is er zojuist mee opgehouden en ik had geen tijd om een krant mee te grissen, dus zit me te vervelen.
Er stapt een meisje in.
Ze kijkt even rond, loopt naar de plaats naast me en gaat zitten.
Ik kijk lichtelijk verbaasd haar kant op.
Ik hoor mezelf denken: Waarom kom je hier zitten? De rest van de plekken zijn ook zo'n beetje allemaal vrij.
Maargoed, ik laat het erbij.
Als ik eindelijk mijn mp3 speler weer aan de praat heb en vluchtig opzij kijk, zie ik haar met grote ogen mijn kant op kijken.
Ik frons.
Ik weet het, ik ben niet al te knap in de morgen, maar dit slaat alles.
Ze schud lichtjes met haar hoofd en staat op.
Ik kijk haar na terwijl ze, duidelijk mompelend, naar een andere plaats loopt.
Ik besteed er verder geen aandacht aan.
Dinsdag, half 8. Centraal station.
Ik stap de trein uit en kijk of ik niet toevallig tegen iemand op bots.
Met de stroom mee loop ik naar de roltrappen en wacht geduldig tot we boven zijn.
Aangezien ik richting de bussen moet, sla ik linksaf en loop naar de AH voor een broodje.
En dan komt ze me voorbij.
Het meisje dat me zo geschrokken aankeek in de trein, samen met een vriendinnetje,druk aan het kletsen.
Ik had mijn oordopjes inmiddels opgeborgen, want ik zou zo een klasgenootje tegenkomen en dan heb ik ze niet nodig.
En toen hoorde ik haar praten:
''Ja, ze deed echt gestoord! Echt een freak!''
''Oh ja, wat deed ze dan?''
''Hallo, ze keek me verliefd aan man! Echt, ik dacht dat ze me zou gaan verkrachten ofzo''
''OMG! Dat is echt ZO smerig!''
''Ja, het was zo'n vieze gothic ook nog eens''
''Gatver!''
''Ja echt joh! Dat ze der eigen lekker gaat snijden ofzo''
En toen kreeg ik pas door, dat dit alles over mij ging.
Ik heb de rest van het gesprek niet meer gevolgd, maar ben meteen doorgelopen naar de roltrappen.
Ik snapte er niets van. Ik heb helemaal niets verkeerd gedaan en toch praat ze over mij alsof ik het grootste monster op deze aardbol ben.
Zij was immers naast mij komen zitten, en niet andersom.
Vooroordelen
Iedereen heeft ze wel eens.
Je kan jezelf wijs maken dat het niet zo is, maar niemand is vooroordeel vrij.
Het kan een klein vooroordeel zijn, of een groot vooroordeel, maar een oordeel is zo gemaakt.
Het meisje uit de trein ging er blindelings vanuit dat ik:
1. Een freak ben
2. Op vrouwen viel
3. Ik een gothic ben (waar ik enigzins in kan komen, maar dat terzijde)
4. Dat alle gothic's zichzelf snijden
Dat waren al 3 vooroordelen in een gesprek wat nog geen 10 zinnen!
Ergens moet de maatschappij er toch achter komen dat dit niet goed is? Zo iets is toch niet de bedoeling?
Ik ga er toch ook niet blindelings vanuit dat elk meisje met een kort rokje een hoer is?
Het is vooral jammer.
Het is jammer dat mensen in deze tijd kijken met een ''tunnelvisie''.
Alsof alles wat hun doen goed is, en wat anders is, wat afwijkt, niet goed is.
Ik zou het ook wel eens fijn vinden om niet bevooroordeeld te worden.
Ik vind het ook wel eens fijn om niet nageroepen te worden.
Of uitgescholden.
Maar blijkbaar, in de huidige economie, is er geen ruimte voor mensen die anders denken.
Voor alle mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten, er dagelijks mee te maken hebben of er nog steeds in zitten, wil ik maar een ding zeggen:
- Het ligt niet aan jullie. Mensen vinden het nou eenmaal leuk om een stempel op je hoofd te drukken, alsof je afgekeurd bent. Laat dit je niet naar beneden halen. Je bent goed zoals je bent.
Stay who you are.
Don't let anyone ever get you down.
Dinsdag, tien over half 8.
Ik voel een tikje op mijn schouder en kijk om.
Mijn klasgenootje staat achter me.
Ik kijk haar geamuseerd aan en ze begint te vertellen hoe gezellig ze het had met haar vriend de vorige avond.
Ik luister aandachtig, maar ergens in mijn achterhoofd hoor ik: ''Kijk, zo kan het ook''
Mijn klasgenootje is 100% anders dan dat ik.
Maar ze heeft de moeite genomen om me te leren kennen.
Mij te kennen.
Wie ik ben.
En niet te kijken met de vooroordelen die ze voor haar neus gekregen heeft van anderen.
Ze mag dan wel niet dezelfde interesses hebben als ik, of dezelfde muziek smaak, maar ze heeft de moeite gedaan om verder te kijken dan dat.
Het zou fijn zijn als mensen dit vaker doen.
Iets minder beoordelen, iets meer luisteren.
Wie weet leer je nog iets...
That's all!
Liefs,
x.
Er zijn nog geen reacties.