Loki in his cel. (Bevat Thor 2 spoilers.)

De God die had geprobeerd aarde over te nemen, was veroordeeld door de Alvader, tot celstraf in de kerkers. Loki leunde tegen de muur aan zijn ogen gleden over de lettertjes van het boek in zijn handen. Ondertussen vond er een groot gevecht boven hem , in het palijs plaats. Maar Loki had daar geen idee van, ook niet dat de vrouw die hij als zijn moeder beschouwde, overleden was...
Zijn ogen gleden nog steeds over het boek heen, tot dat er een wachter aankwam lopen aan de andere kant van de doorzichtige muur. Loki keek op van zijn boek, met zijn wenkbrauwen lichtelijk opgetrokken, verbaasd door het plotselinge gezelschap. Wachtend op de stem van de wachter. ‚’Het spijt me om u dit te vertellen, maar Frigga is overleden.'’ Zei de wachter. Toen de woorden tot hem doordrongen brak er iets in Loki, maar hij liet het niet merken en knikte alleen maar naar de wachter. Toen hij er zeker van was dat de wachter de kamer had verlaten, stond hij op. Frustratie kwam over hem, en zijn gezichtsuitdrukking was pijnlijk. Loki kon het niet geloven, Frigga degene die hij echt als zijn moeder had beschouwd was dood. Een schreeuw verliet zijn keel, en hij kneep zijn vuisten zo hard dat zijn nagels in zijn handen groeven. Alles wat in de cel stond werd tegen de muren aan gegooit, alsof er een plotselinge wind van loki afkwam. De lamp viel in op de grond en scherven vielen op de grond. Loki hijgde en bleef met zijn vuisten knijpen, hij beet hard op zijn lip in frustratie, en liet zijn hoofd verslagen hangen. Hij kon het gewoon niet geloven. Opnieuw schreeuwde hij en stortte zich op de muur, waar hij hard op begon te slaap met zijn vuisten. Uiteindelijk stopte hij, en een traan liep over zijn wang. Z’n moeder was de enige die er altijd voor hem was, en waarvan hij zeker wist dat ze van hem hield. Loki gromde en draaide zich vlug om, hij bracht zijn handen naar zijn haar waar hij in begon te woelen. Opnieuw schreeuwde hij, en zijn haar was nu niet meer mooi naar achteren gestreken maar zijn zwarte lokken hingen voor zijn ogen. Loki begon te ijsberen door de cel, de scherven van de lamp prikten in zijn bloten voeten maar het scheelde hem helemaal niets. Hij sloeg nog een tafeltje om en liep toen weer naar de muur, waar hij zich tegenaan liet vallen. Langzaam gleed hij naar beneden via de muur, waar hij zuchtend op de grond zakte. Loki liet zijn hoofd verslagen naar beneden hangen, en zijn voet bloedde. Hij keek nog een keer op, en besefte dat er elk moment iemand binnen kon komen en hij zag er niet al te best uit. Gauw toverde Loki een beeld van zichzelf die in de cel stond, en hij liet zichzelf verdwijnen voor andereren. Zo zag niemand hoe gebroken, en moe hij eruit zag...