Ken je dat gevoel wanneer je denkt dat je de wereld aankunt? Je leven kan niet meer stuk, je hebt alles onder controle. Totdat plots de liefde opduikt. Je bent helemaal in de war, je weet geen blijf meer met je gevoelens. Eerst vecht je ertegen, maar uiteindelijk moet je toch toegeven aan de liefde. Je stelt je volledig open en je laat je gevoelens de vrije loop. Je loopt op een roze wolk en je denkt 'hiervoor leef ik'. Je bent helemaal klaar om volledig voor die ene jongen te gaan en dan opeens tonen ze geen interesse meer. Ze beginnen te sturen met andere meisjes of negeren jouw berichten. Je weet niet wat je verkeerd hebt gedaan. Je begint te twijfelen aan jezelf. Je sluit je op en vermijd zoveel mogelijk contact met anderen. Je spreekt niet meer af, je komt niet meer buiten, je zit op je kamer en weent. Dagenlang. Totdat hij plots weer iets laat weten. Je bent zo naïef om al zijn smoesjes te geloven. Je vergeeft het hem. Je stelt je terug helemaal open. Hij laat je weer zitten en het circus begint terug opnieuw.
Wel, dat gevoel heb ik al meerdere keren meegemaakt. Je denkt dat je sterker bent dan die gevoelens, maar dat ben je uiteindelijk toch niet. Mijn conclusie is dat alle mannen dikke eikels zijn die je niet kan vertrouwen! Mijn vertrouwen in de liefde is erg beschadigd, maar al mijn ervaringen hebben van mij een sterker persoon gemaakt!

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen