Waarom durf ik niet?
Ja daar kom ik weer aan met m'n gezeik over die jongen. Ondanks erg leuke avonden inclusief wat geflirt vind ik het toch moeilijk om niet te weten waar ik aantoe ben met hem. Ik ben gewend aan het idee dat we niet meer samenkomen en dat hij een vriendin heeft (accepteren wil ik het nog niet noemen). Maar ik wil weten of hij nog contact met me wilt, ik mis het dat ik hem alles kan vertellen. En dat hij me het juiste advies geeft op het moment dat ik het nodig heb. Ik mis mijn beste vriend. Toen ik bijna een ongeluk had gehad met de auto was hij een van de eerste aan wie ik dacht om het te vertellen. Ik denk dat ik behoefte had aan een stel veilige armen. Die heb ik later bij m'n vader opgezocht. Ik wil hem zo graag vertellen over m'n beste vriendin die nu zwanger is. Over dat ik een nieuw baantje heb. Over dat m'n stage zo goed gaat. En ook horen wat er nu in zijn leven gebeurt. Wie z'n vriendin is. Hoe ze is. Wat hij in z'n weekenden doet. Hoe het op school gaat. En ook of ik nog welkom ben om langs te komen.
Ik ben zo bang dat hij keihard gaat zeggen: nee, ik wil liever voorlopig geen contact meer.
Ik zal het begrijpen, want het is makkelijker. Niet herinnerd worden, hoef je er ook niet over te denken. Misschien zal z'n vriendin wel jalours zijn. Weet ik het.
Maar aan de andere kant geloof ik niet dat hij dat zal doen. Hij heeft me belooft me nooit te vergeten. Hij wilde graag dat ik langs kwam, we waren al bezig met het plannen ervan. Ik denk dat hij zo niet is, dat hij de makkelijke weg kiest.
Maar ik heb het al eerder mis gehad. Dat mensen waarvan ik dacht te weten hoe ze in elkaar zaten, compleet veranderde nadat de relatie geëindigd was.
Dat heb ik hem ook verteld, juist daarom hoop ik dat hij het niet zal doen.
Want het hele vertrouwen in mijn eigen mensenkennis, in andere mensen, in jongens, in relaties en meer die hij me terug heeft gegeven zal hij op dat moment vernietigen.
Dus het antwoord op waarom durf ik niet, weet ik eigenlijk wel: Ik ben bang om gekwetst te worden.
Maar met zo door blijven modderen en niks doen schiet ik ook niks op. Dan wordt niks duidelijk. Blijft het in m'n hoofd. En is er nog een grotere kans (lijkt mij) dat het contact zal verwateren.
Maar aan de andere kant denk ik ook weer: waarom zal hij niet contact zoeken? Het is ondertussen al anderhalve maand geleden. Daar zal toch wel een reden achterzitten?
Iemand met wie je altijd zo makkelijk kon praten...
Durf ik nu niet eens een gesprek mee te beginnen...
Er zijn nog geen reacties.