Random gedachten...
Ik heb de afgelopen dagen zoveel gepraat met alle mensen van wie ik enorm veel hou. Mijn beste vrienden en vriendinnen verteld wat me dwars zit en gevraagd naar hun mening. Ook zelf alleen enorm veel nagedacht.
Ik ben er nu nog even niet klaar voor om dit te schrijven, ik weet dat bloggen zal helpen alles op een rijtje te krijgen, maar dan ben ik zo weer een uur verder misschien en ik moet nog 2 lessen voorbereiden voor stage en ik mag om 6 uur naast m'n bed staan.
Maar ik wilde mijn blogidee alvast even beginnen, zodat ik mezelf morgen kan dwingen verder te gaan en even alles rustig maken in mijn hoofd. Op deze manier weet ik dat het ervan gaat komen en kan ik het nu even aan de kant zetten zodat ik me kan concentreren.
Dus morgen verder!
...
Jaa, dankzij mijn uitstelgedrag ben ik nu dus veels te moe om een beetje normaal te denken en typen. (resultaat van 3 uur slaap en een drukke dag, doe het niet na, is niet prettig kan ik je uit ervaring vertellen :p ) Nu ga ik dus snel veer voorbereiden en m'n bed in.
...
Stage week is erg vermoeiend. Steeds laat klaar, vroeg op..
Vandaag voor het eerst op een redelijk normale tijd klaar met voorbereiden: nu! Dus slaap lekker 
Resultaat van een gesprek van vandaag wilde ik toch even delen. Wijze les: Jongens komen en gaan, maar beertjes blijven om je te troosten en te knuffelen!
...
Nu eindelijk een dagje vrij. Tijd om te slapen, rustig op mijn eigen tempo met school bezig te gaan, te denken en dingen op orde krijgen.
Net een vriendin geholpen met het nakijken van haar verslag op nederlands. Het is iets heel simpels, maar ze waardeerd het enorm, ook zei ze dat ze veel met mijn feedback kan. Daar doe je het toch voel. Dat je weet dat je gewaardeerd wordt.
Ik weet niet waar het vandaan komt en hoe het kan, maar ik voel me zo dubbel op dit moment. Ik wil veel doen vandaag, maar heb eigenlijk nergens zin in. Ik ben moe, maar toch heb ik ergens energie. Ik voel me gelukkig, gezegend, maar toch een beetje down.
Het is niet de eerste keer dat ik me zo voel, en ik weet nog niet hoe het kan. Wel denk ik te weten wat ik er het beste aan kan doen. Gewoon beginnen met dingen doen, doen wat je gepland had, wat je moet doen. Anders zit je aan het einde van de dag te balen dat je niks hebt gedaan en word je alleen maar meer en meer down. Daar schiet je niet mee op. Alleen moet ik even mezelf in beweging krijgen.
Ik was deze blog begonnen om mijn gedachten op orde te krijgen. Te schrijven over wat ik voel, wat ik denk over mijn ex.
Maar ik denk nu dat ik er even nog niet klaar voor ben. Ik weet dat ik het aan het onderdrukken ben, maar ik wil er even niet over nadenken. Ik moet me even richten op belangrijk schoolwerk en kan het me niet veroorloven me te verliezen in gedachten.
Zolang ik me kan concentreren zal ik het maar even uitstellen. Hopelijk lukt dat me. Anders word ik gedwongen om toch er aan te denken, me te verliezen in gedachten en hopen dat ik mijn gedachten op orde krijg en niet alleen maar eindeloos door zal gaan.
Een paar dagen geleden leek het bijna of ik gewoon aan het idee van hem met een andere meid moet wennen en het geaccepteerd had, maar mijn verstand zei me dat dat onzin is. Je komt er niet zo snel overheen. Het doet pijn.
Begin ik toch! oke, nu eindig ik deze blog. Ookal twijfel ik nog lichtelijk over het posten ervan.
Ik denk dat ik het toch doe. Ik schrijf deze blog namelijk voor mezelf. Dat ik mijn gedachten kwijt kan en allemaal op 1 plek heb.
Ik kom snel weer bloggen, want ik heb nog een heleboel onderwerpen die in mn hoofd aan het rondrennen zijn en waar ik over moet schrijven om ze rustig te krijgen.
For now, byebye
Er zijn nog geen reacties.