Life's just a bitch.
"Whe should love, not fall in love. Cause everything that falls, get broken."
Weet je, ik ben nooit echt fan geweest van Taylor Swift, maar deze keer heeft ze groot gelijk.
De eerste keer dat ik verliefd werd, was ik 11.
2 jaar lang heb ik het geheim gehouden. En toen wou ik het gaan zeggen.
Tot ik erachter kwam dat hij verliefd was op mijn beste vriendin... en zij op hem.
Dus, ik werd verliefd op iemand anders in mijn klas.
Hij was niet bepaald knap, maar wel slim, lief en grappig.
Met 'slim' bedoel ik dus 'nerdy', maar ach.
Liefde is blind, zeggen ze.
Hij was al eens verliefd op mij geweest - een jaar eerder.
Maar een vriendin van me had aan hem gevraagd wat de grootste fout in zijn leven was.
En dat was ik.
12 jaar en al twee keer was mijn hart gebroken.
Dus werd ik toen ik naar het eerste middelbaar verliefd op de broer van een vriendin.
Nu ja, 'vriendin' is een te groot woord.
Ik zat in een fanfare met kinderen die allemaal ouder waren dan ik, en zij was zowat de enige die tegen me sprak.
Dus ik noem haar 'vriendin', al spreekt het voor zich dat ze me niet leuk vindt.
Maar goed; de sfeer tussen haar en mij was nogal gênant, dus een relatie met haar broer zou een beetje ongemakkelijk zijn.
Toch kon ik hem niet uit mijn hoofd zetten.
Eerlijk gezegd had ik alleen een naam en een beeld van hem.
Hij zat bij een neef van me in de klas en ik had al een paar foto's en filmpjes van hem gezien.
En verdomme, hij was hot.
Mijn eerste reden was dus dat hij de broer van mijn 'vriendin' was.
De tweede reden was dat hij nooit op mij verliefd zou worden.
Ik heb een lelijk model van haar, mijn tanden staan scheef dus heb ik een blokjesbeugel, ik heb een kop vol met acné en ik durf amper tegen mijn achterfamilie te spreken. De enige echte vriendin is super mooi en lief en sociaal en populair en perfect, dus als ik haar zie en daarna naar mezelf kijk in de spiegel breek ik van jaloezie.
Dat is mijn leven.
Woede. Angst. Onzekerheid. Verlangen. Verdriet.
Ik vertel je één ding: het leven is een bitch. Het lacht je uit en pest je. Er is maar één manier om het te stoppen: door het kapot te maken.
Maar we zijn allemaal te bang om er een eind aan te maken, dus leven we ons fucking leven maar gewoon verder.
Ik haat het.
Er zijn nog geen reacties.