No need to worry... right?
Na een hele dag werken is het lekkerste om te doen wanneer je thuis komt, gewoon simpelweg op de bank gaan liggen, de tv of laptop of iphone aan en series kijken of ander onbenullig tijdvermaak zoeken. Eigenlijk moet ik gaan douchen, het huis opruimen of iets dergelijks. Eigenlijk zou ik ergens op moeten schrijven hoe ik me voel, aangezien ik het al een tijdje op krop. Eigenlijk pas sinds vorige week, denk ik.. Maar omdat het zoveel gedachten zijn kan m'n hoofd het niet meer aan. Behalve het feit dat ik teveel het woord 'eigenlijk' gebruik, nu al, en dit zal ik in de toekomst jammer genoeg nog veel vaker doen, zijn er meer dingen waar ik liever niet over praat dus. Ik praat veel. Erg veel. Veel te veel. Maar ik kan niet praten over de zaken die er echt toe doen. Één van de dingen die ik nu op moet schrijven omhet dan maar gezegd te hebben tegen iemand behalve m'n moeder, ja ik vertel m'n moeder best veel, is dat ik doodsbang ben voor de dood. Gewoon het idee dat voor je het weet alles weg is en je niet terug kan in de tijd. Maar goed, ik wil hier niet over praten. Het probleem negeren blijkt in mijn geval, wat dit specifieke probleem betreft, het best te helpen..
Waar ik het wel over wil hebben is mijn belachelijk snel opgekomen gevoelens voor S. Vier weken geleden hebben we voor het eerst gezoend en vanaf toen is alles eigenlijk (weer dat rotwoord) heel snel gegaan. We praatten elke dag en een week later kwam hij bij me langs met eten. We zoenden weer en er was gelijk weer een spanning. Hij is een lieve, rustige, enigszins onschuldige jongen, tenminste, zo lijkt het. Dat hij dat eigenlijk niet echt is vind ik alleen maar nog leuker. Hij is wel onschuldig op het vlak van drank etc, wat ik erg fijn vind, want ik hoef me dus geen zorgen te maken om dronken foutjes, maar wauw, wat kan hij sexy en geil zijn. De manier waarop die jongen kan transformeren is niet normaal en verschrikkelijk sexy. Klinkt allemaal perfect dus. Hij is lief, toont zeker interesse en erg veel redenen om me zorgen te maken dat hij snel weer weg is zijn er niet, dus wat is dan het probleem?
Het probleem ben ik. En dat klinkt verschrikkelijk cliché, "it's not you, it's me..". Maar het is wel waar. Ik heb een erg slechte ervaring gehad met een jongen een jaar geleden en dat heeft me gewoon verpest. Ik was gek op hem, al binnen 3 dagen was ik compleet verkocht. Het was vakantie, hij leek oprecht geïnteresseerd en hierdoor ging alles zo makkelijk. En er was drank. Veel drank. We hadden seks. En eigenlijk stelde het niet zoveel voor, maar het was wel seks.En aangezien hij al de derde jongen was waarmee ik seks had, voelde het gewoon fout. Ik werd als het ware door mezelf gedwongen 'to make it happen'. Niet 'it' als in seks, maar 'it' als in: wij als stel. Surprise, surprise: it didn't work out. Hij gebruikte me puur en alleen voor seks en ik kan nog steeds boos worden op mezelf als ik eraan terug denk dat ik me dat pas een paar maanden écht besef. Verschrikkelijk dom en naïef. Zo ben ik eigenlijk helemaal niet, maar het verhaal over mijn 'geweldige' persoonlijkheid komt een andere keer. Dit is even belangrijk. Dit hele verhaal leidt natuurlijk weer terug naar S. Namelijk op de volgende manier: alles ging zo makkelijk tussen ons, dat alles ook erg snel is gegaan. Nee ik heb geen seks met hem gehad, voornamelijk omdat ik leef tussen de regels:1. Sowieso de eerste 6 tot 8 weken (zelf inschatten wat nodig is) geen seks en 2. Geen seks tot hij zegt dat ie wat voor je voelt en wat.. De reden dat ik zeg tussen deze regels is omdat wanneer ik terug kom van vakantie de 1e regel al van de baan is en ik wil wachten tot de 2e, maar ik twijfel of dat me gaat lukken. Want hij maakt me echt gek.
Het gene waar ik dus mee zit is dat ik bang ben dat hij me hetzelfde flikt als M., de jongen van de zomervakantie. Elke keer als ik S. zie is het 's avonds en ik beland altijd in zijn bed of hij bij mij.
Vorige week heeft hij het half uit me moeten trekken. En toen heb ik voor mijn doen veel gezegd, betreft zaken waar ik dus liever niet over praat. We zaten een beetje te praten en wat er precies gezegd werd weet ik niet meer, maar wat ik wel nog weet is dat hij iets zei en dat ik zei: "Misschien maakte dat berichtje van L. me toch wel een beetje jaloers..." Zijn reactie was: "Schat maak je maar geen zorgen om haar, dat is echt niet nodig echt niet. Ik dacht er nog aan toen ik het plaatste, maar ik dacht dat het wel kon. Jij hoeft je echt geen zorgen te maken om iemand zoals zij. Als je wilt haal ik het wel weg?" Ik: "Nee dat hoeft niet mop.. Heb ook wel andere dingen om me zorgen over te maken dus het is inderdaad niet nodig." Toen wilde hij dus weten waar ik me wel zorgen over maakte en het enige wat ik kon denken wat 'oh shit.' Hij kreeg het uiteindelijk uit me en toen zei ik na erg lang stotteren (wat ik normaal nooit doe , maar nu dus wel omdat ik niet goed over dit soort dingen kan praten) : "Ik ben bang dat uhm.. omdat ik nu wat voor je voel, dat jij het misschien alleen voor iets anders doet.." Iets anders meaning seks natuurlijk, maar dat begreep hij wel. "Gek, als ik het alleen daarvoor deed had ik wel een hoer gebeld en 50,- betaald, dit is echt niet nodig schat."
So I told him. Yet the worries never left. Ik maak me nog steeds zorgen. Ik heb hem nog steeds niet overdag gezien, iets met hem gedaan ofzo, hij heeft niet gezegd dat hij iets voor me voelt. En ik weet dat ik waarschijnlijk gewoon te snel ga. Maar ik ben bang. Want ik ga volgende week op vakantie voor 2,5 week en weet ik veel wie hij in die tijd tegen kan komen.
Ik ben gewoon bang.
That's all.
No need to worry..
Right?
Er zijn nog geen reacties.