Old doubts, still hurting like hell
Sommige gesprekken halen oude herinneringen en gevoelens omhoog. Herinneringen en gevoelens die ik, naar mijn weten, zorgvuldig weggestopt had. Doos in doos, weggeschoven in het verste hoekje.. in de hoop dat het nooit meer te voorschijn zou komen. Helaas, juist op het moment dat je het niet verwacht overvallen ze je en nemen ze bezit van je hoofd om je wanhopig te laten voelen en je er aan te herinneren hoe alles was en wat je nu vooral niet hebt. Het zijn de negatieve dingen die overwinnen, terwijl er genoeg positieve kanten aan het verhaal zitten.
Zou het een onderdeel van het verwerkingsproces zijn? Ben je ooit klaar met dingen verwerken? Die pijn en herinneringen iedere keer weer opnieuw herbeleven, kwellend en jengelend om aandacht. Het liefst zou ik ze weer terug willen stoppen in hun doos en weer in het verste hoekje van mijn geest weg schuiven, maar het lukt niet. Ze zijn nog te sterk, ik ben nog te zwak.
Wat is nou wijsheid? Is hij vreemd gegaan of niet? Moet ik het hem vragen? Nu kwellen de gedachten mij. Hoe kan het zijn dat hij een relatie had met iemand anders drie weken nadat het tussen ons uit is gegaan? Misschien maak ik mezelf wel gek. Ik moet het er met iemand over hebben, iemand die hem goed kent. Ik weet alleen niet wie. De paar gemeenschappelijke vrienden die wij hadden heeft hij mee gebroken. Geen idee waarom. Achter af gezien heb ik hem nooit begrepen, dat zou onze vele ruzies ook verklaren.
What do I have to do?
Er zijn nog geen reacties.