Hij.

Ik kende hem al langer, niets speciaal aan. Ben nooit echt goed bevriend met hem geweest, tot nu. Ik kan me niet herinneren hoe alles begonnen is, hoe ik hem heb leren kennen of wanneer ik begon te beseffen dat alles te ver ging. In 2011 leerde ik hem kennen, maar echt bevriend waren we niet. Dat is pas in 2012 begonnen. Het begon met elkaar tegen te komen op school en af en toe te praten. Nutteloze gesprekken. Deze gingen verder op Facebook en bleven nog altijd even nutteloos. We praatten meer en meer, de gesprekken kregen meer en meer inhoud. We werden meer dan schoolgenoten, we werden vrienden.
Op een dag hadden we een excursie voor geschiedenis. Na deze excursie wou ik nog niet naar huis, en vroeg hem om mee iets te gaan drinken. Hij stemde doe en even later zaten we in het café van zijn baas. We praatten alsof we elkaar helemaal kenden. Ik vertelde alles van mijn problemen en hij luisterde. Meer deed hij niet, en meer moest hij ook niet doen. Eigenlijk mocht hij dit niet doen.
Niet veel later was ik op een vat waar hij ook was. Nu ben ik niet echt een persoon die goed tegen drank kan, dus ik was redelijk zat. Hij was dat ook. Dit is dan ook in een kus geëindigd. Een kus waar ik niets meer van weet.
Sinds die dag hadden we een vriendschap die erg close werd. Closer dan een gewone vriendschap zal ik maar zeggen. We zagen elkaar vaak, zonder dat mensen hiervan wisten en dit wouden we beiden zo houden.
We waren beiden tevreden met de gang van zaken en vertrouwden elkaar. Bij hem voelde ik me goed, en durfde ik mezelf zijn. Op een dag vroeg ik achter mooie liedjes, en hij stuurde zijn favoriete liedjes. Tot mijn verbazing waren ze allemaal van mijn favoriete artiesten. Nu moet ik erbij zeggen dat ikzelf redelijk alternatief ben, en het dus verbazend vond dat hij dezelfde soort muziek luisterde.
Op een dag vertelde hij me dat hij verliefd was op een van mijn vriendinnen, ik heb hem toen gewaarschuwd, wist hoe ze was. Hij wou niet luisteren en werd gekwetst.
Toen begon ik het te beseffen. Elke keer dat ik bij hem in de buurt kwam werd ik zenuwachtig, trilde ik en wilde ik goed genoeg voor hem zijn. Ik was verliefd op een veel te goede vriend, wetende dat het onmogelijk was.
Dat deze verliefdheid niet kon en mocht zijn, wist ik al vanaf het moment dat ik me realiseerde dat ik verliefd op hem was.
Dit deed me beseffen, dat als je écht van iemand houdt, je deze persoon soms moet laten gaan als je weet dat deze persoon niet op dezelfde manier van jou houdt.

Nu, een paar dagen later, begint het gevoel van deze verliefd me echt te vermoeien. Ik wil het hem zeggen, maar ik durf niet, bang om gekwetst te worden.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen