Onzekerheid
Onzekerheid. Je wilt je misschien niet onzeker voelen, maar toch… Het gebeurt. Tenminste bij mij. Ik kan het niet helpen. Ik krijg van alle mensen om me heen te horen dat ik nergens onzeker over hoef te zijn, maar dan is er nog één iemand. Mijn vriendje. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van hem meer dan iemand in deze wereld. Alleen hij laat me gewoon zo onzeker voelen. Ik weet gewoon niet meer waar ik aan toe ben.
Maar ja, dan ben ik nog de lafaard. Ik durf gewoon niet met hem over mijn onzekerheden te praten. Ik wil het wel, maar hoe begin je zo’n gesprek. En dan vraag ik me ook weer af hoe hij zal reageren. Ik ben gewoon zo bang dat hij op me is uitgekeken. Dat hij het wil uitmaken, zich eroverheen zetten en iemand anders vinden. Ik zou er kapot van zijn. Uiteindelijk zal ik er wel overheen komen, maar op dit moment wil ik gewoon met hem in een relatie zijn en met niemand anders.
Het is gewoon moeilijk in te schatten hoe hij zich voelt, wat hij denkt en wat zijn behoeftes zijn. Natuurlijk kan ik geen gedachtes lezen, maar soms kun je wel aan iemand zijn waar zijn gedachtes zijn of wat zijn emoties zijn. Zelfs dat lukt niet bij hem.
En ja, wat doe je dan? Het afreageren op je eetgewoontes? Dat deed ik dus. Ik zat bijna aan het randje van ondergewicht. Door al die onzekerheid. Totdat mijn vriendinnen ingrepen. Ze vonden me te dun worden en zijn naar de schoolcounselor gegaan. Daar hebben zij een gesprek voor mij aangevraagd. Dat heeft wel gewerkt. De counselor heeft mij laten zien hoe slecht ik bezig was met mezelf. Ik ga niet zeggen hoeveel ik woog, maar laten we zeggen dat het gevaarlijk kon worden als ik zo doorging. Gelukkig hebben mijn vriendinnen op tijd ingegrepen en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.
Inmiddels gaat het wel beter met me. Ik ben weer aangekomen en ik heb hierdoor ook weer nieuwe vrienden gemaakt waarmee ik goed kan praten. Ik ben ook nog steeds samen met mijn vriendje. De onzekerheid is er nog steeds en ik heb er nog steeds niet met hem over gepraat. Maar op het moment wil ik eerst aan mezelf werken voordat ik aan mijn relatie ga werken. Het klinkt misschien stom, maar op het moment vind ik mijn eigen gezondheid belangrijker. Ik denk ook dat de onzekerheid er altijd zal blijven. Misschien moet ik er gewoon mee leren leven. Als mijn vriendje gewoon zo is in zijn persoonlijkheid, dat hij niet zo snel laat zien wat hij voelt en denkt, dan moet ik daar gewoon mee leren leven en het accepteren. Zolang hij nog van me houdt, is alles goed, toch?
Er zijn nog geen reacties.