Mensen die dichtbij staan doen je het meeste pijn.
Of nou ja, in mijn geval.
Ik merk het regelmatig, juist die mensen begrijpen je niet.
Ook al zijn ze nog zo lief, ook al doen zo nog zo hun best. Ze be-grijp-en-het-niet.
En dat is dan ook meteen de reden waarom je ze het eingelijk niet kwalijk mag nemen.
Omdat ze het uit hun goede doen.
Maar soms kan je ze hun graf in kijken.
Vraag jezelf af, waarom ik?
Als er iets rots gebeurd.
En dan plots, zijn je beste vrienden/vriendinnen/ouders en andere familie leden koel en afstandelijk tegen je.
En dan kan je je afvragen, schreeuw je op dat moment om aandacht?
Wil je dat ze dan extreem lief doen?
Nee en nee, een nog eens nee op de vraag ''stel je je dan aan?''
Want ook zij hebben wel eens zo'n moment.
En dan zou je hun ook niet teleur moeten stellen.
Dat geeft wel weer de vraag, ''als zij ook wel eens een dip hebben, waarom hebben ze er dan geen begrip voor als ik een dip heb?''
En dan beginnen we weer van voor af aan.
_______________________________________________________________________________________________________
Er zijn nog geen reacties.