Nog 574 dagen!
De nacht, het is niet alleen letterlijk zwart voor mij. Mijn gedachte zijn niet te houden, ze houden me wakker. Elke nacht weer zit ik rond te rollen, zoeken naar rust, zoekend naar stilte in mijn hoofd. Elke nacht weer het gevecht tegen nadenken over haar. Over wat er gebeurd is, wat er nog gebeuren moet. Soms over wat ze me aandoet . Maar ik geef het niet op , het komt hopelijk ooit helemaal goed. Maar wat als het niet goed komt, ik echt niet meer kan genezen. Ik altijd haar ééne vriend ga blijven die niemand van haar vrienden kent, niemand moet. Ik verkloot toch elke kans om haar vrienden te leren kennen. Al was het maar dat ze wisten dat dat ik er ben. Misschien is dit allemaal een nachtmerrie en wordt ik wakker met een droom. Een droom waar ik echt bevriend met haar ben, me met haar kan amuseren , haar vrienden mij accepteren 
Er zijn nog geen reacties.