Ik vind het ongelooflijk raar hoe mensen van vreemden naar geliefden kunnen veranderen.
Misschien verandert er wel helemaal niets en zijn ze gewoon zo, ze hadden een beeld van een persoon, ze hadden hem of haar enkel nog nooit gezien. Misschien voelt liefde daarom zo vertrouwd aan.
Aan de andere kant, je kent elkaar niet. Je leert elkaar kennen en ineens is het besef daar. Je voelt meer. Wanneer besef je zoiets? Waarom zou je zoiets groots met zekerheid durven zeggen? Waarom zou je jouw hele leven met iemand willen delen waarvan we niet weten wat de toekomst zal brengen?
Ik ken mensen die wanhopig verliefd worden en iedere maand opnieuw de 'liefde' voelen branden. Moest het echte liefde zijn, zouden ze al lang niet meer leven.
Is het niet raar dat je van iemand kan houden en daarna niet meer? Kan dat wel? Heet dat dan wel houden van?
Zou die ene vonk bestaan die je zo duidelijk ziet in de films? Ineens voel je het en is het zo. Mensen vallen voor elkander voor ze iets van elkaar afweten. Val je dan niet op het uiterlijk?
Misschien is liefde een spannend avontuur dat steeds verder uitgedaagd moet worden.
Ik weet niet want ik voel niet.

Reageer (1)

  • bollenhans1

    ????? en ook (Y) maar voor mij effe :| en ook nogal :$ en raar :S maar toch (H) hoop dat hij ook heel (flower) is tegen je ! en anders (6) , maar ik blijf natuurlijk wel (A) sorry als het nogal :O is maar ja .... ik ben nogal (hoera) voor je en ook spijtig genoeg een beetje (huil)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen