Gewoon slecht.
      Te weinig tijd. Niet dat het iets zou hebben geholpen want ik zou toch niets doen. Ik ben zo laf. Een te grote mond zodat ik alles wat ik niet ben kan verbergen.
Het begon allemaal met Little Lion Man van Mumford & Sons. Iedereen een zoentje gegeven en weer opnieuw die goede voornemens proberen vol te houden. Je faalt, elk jaar.
Je vertrekt naar huis, beseft wat liefde echt betekent in deze wereld en gaat slapen. Morgen ga je, net zoals elke andere dag, op zoek naar dat ene waar iedereen aan onder door gaat. Het kan je niets schelen want de hoop die je koestert brengt altijd iets positiefs. Maar dat doet het niet echt.
      Een bezoekje aan het kerkhof om ook aan diegene die het niet kunnen vieren iets beters te wensen dan een koude ondergrond en enkel ongedierte als gezelschap en misschien elkaar. Ik heb pas gebruncht want dat doe je nu eenmaal met nieuwjaarsdag. Het kan niemand wat schelen dat de drank van diezelfde nacht nog inwerkt op je hersenen en je maag er ook niet naar kraait terug gevuld te worden. Een frisse neus zal je goed doen, zegt men dan. Maar men weet niet dat je in de stad op een kerkhof alles behalve een frisse neus en een heldere geest kan gaan ophalen.
Ik zeg mijn nieuwjaarsbrief. Liefste meter en een kus.Maar zodat niemand het ziet want je praat niet met iemand die er niet meer is. Je ziet mensen vechten om de tranen tegen te houden terwijl je jezelf net zo eenzaam voelt.
Je steunt de overgebleven man dus je zoekt hem op in het ziekenhuis. Het stinkt er en het personeel werkt met een lang gezicht. Niemand wil werken en in het ziekenhuis zijn op nieuwjaarsdag. Toch doen ze het. Ze verdienen geld. Want het is crisis voor iedereen.
De dag is nog niet klaar. Andere familieleden hebben nog niet de kans gehad om standaard te vragen waarom de liefde zolang duurt bij jou. Ik ween want geen meter of peter voor nieuwjaarsgeld. Een veeg over de rug. Gedaan.
Je stapt in de auto na een uitbrander en een discussie. Je noemt het al geen ruzie meer omdat niemand er zoveel energie voor over heeft.
Je hele leven flitst voorbij gedurende de autorit. Ik verdrink in zelfmedelijden. Maar ik zit goed. Ik heb het beter dan wie dan ook.
      Wie heeft er nog zin om iemand anders gelukkig te maken? Ik zet me maar in de zetel, bekijk melige films die hoop op liefde doen vergallen.
Hoop is iets vreselijks en dodelijks. Je doet er beter niet aan mee.

Reageer (1)

  • jamesie

    Jeetje, wat is dit sterk geschreven zeg....
    Ik was echt even sprakeloos, al weet ik niet helemaal waar het over gaat, maar dat hoef ik ook niet te weten, ik vind het zo al mooi genoeg.

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen