de laatste jaren leefde ik een sleur. een sleur van feesten, drugs,drank en chillen. het leek voor mij toen het leven dat ik altijd al had gewild en nu eindelijk leefde ik leefde het allemaal. het spookte elke dag in mijn hoofd vandaag haal ik er alles uit. ik leef, ik leef, ik leef maar leefde ik ook? leefde ik niet gewoon in een waas? werd ik niet geleefd of was ik aan het overleven? op beide kon ik het niet ontkennen. ik moest het allemaal doen en overal bij zijn, maar het leven dat op het eerste gezicht zo geweldig was was bij lange na niet zo geweldig. kijk dieper en je ziet de scheuren die steeds verder en groter werden. de problemen kwamen steeds meer om de hoek op mij wachten wanneer de avond afgelopen was en je de volgende ochtend wakker werd stonden ze allemaal mij lachend aan te kijken om mij goeiemorgen te zeggen. ik kon niet meer vluchten, want waar moet je naar toe vluchten als het je geen uitweg meer hebt. je familie is er kapot van om te zien hoe jij de afgrond bent ingegaan. de financieelle kant heeft geen enkel medelij om hun geld op te eisen die je de vorige avond nog hebt opgemaakt aan je plezier. je vrienden weten van niks omdat je ze niet de illusie wilt geven dat het slecht met je gaat . wat moet je doen? waar moet je heen en wie schiet jou nu te hulp? het zijn vragen waar je geen antwoord op omdat je ze niet vraagt. je durft je niet kwetsbaar op te stellen en toe te geven dat het inderdaad niet goed met je gaat. geef je fouten toe het is niet erg. het is erg als je er geen verandering in wilt brengen. de fouten zijn gemaakt en je hebt ervan geleerd. ze maken je sterker, je weet wat je in het vervolg niet moet doen en hoe je het moet voorkomen. fouten zijn er om gemaakt te worden want zonder dat weet je niet wat je wil en kan. fouten geven zoveel antwoorden aan je zonder dat je het door hebt, maar pak de hand wel aan als die je gegeven word.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen