Waarom.

Waarom doe je mij dit aan?
Ik probeer zo mijn best te doen jou te vergeven, jou niet te vergeten en nu, nu maak je me kapot!
Je denkt dat je mij niet raakt als je je woede afreageert, maar je hebt het mis.
Telkens weer als je slechte dingen zegt over hoe je leven wel niet had kunnen zijn dan doet het mij pijn.
Want weetje pap, als jouw leven anders had kunnen zijn en als je dat echt gewild had, weetje pap, weetje wie er dan niet was geweest? Ja inderdaad. Ik.
Maar pap, je moet weten dat je altijd mijn vader zal zijn en dat ik altijd als een dochter van je blijf houden, maar eens zal je me los moeten laten, zal je de scheididing van jou en mama los moeten laten en verder gaan.
Niet steeds geld eisen om maar drank en chips te kopen, niet steeds blijven aandringen om te blijven slapen in een geimproviseerde kamer die niet eens als mijn kamer voelt.
Je zult moeten leren leven met de keuzes die ik maak en gemaakt heb.
Ik hou wel van je maar je maakt me kapot.
Waarschijnlijk heb je niet door dat als je zoveel eist wij met z'n vieren op straat komen te staan, en als de auto er niet is, mama niet genoeg geld kan verdienen om een nieuw huis, een eigen huis, dat echt van ons vieren is te kopen.
En pap, weetje wat er dan gebeurt? dan moet ik verplicht bij jou wonen, in een huis dat niet eens van mij is.
Ik hou van je pap. Echt waar! maar ik weet niet of ik je in mijn leven wil houden als je zo blijft wie je bent.
Ik herken je niet meer. je bent veranderd, niet positief, nee negatief.
Ik wil allen bij mijn papa zijn die ik ken, niet de papa die ik niet ken.
Als zij er niet is ben je wel de papa die ik mis, waar ik bij wil zijn. maar zodra zij of haar kinderen er zijn ben je jezelf kwijt en weet je de weg niet terug te vinden.
Het doet me nog steeds pijn, die scheiding. En telkens als ik denk dat ik het een plekje heb gegeven ratel jij alles weer op met je eisen.
Alsjeblieft pap, ik smeek je, hou op met eisen en begin aan je eigen leven.
Laat mij zijn wie ik wil zijn, wie ik kan zijn en laat mama's gezin met rust.
Misschien.... heel misschien zal ik me dan ooit voegen bij wat jij nu jouw gezin noemt.
Lieve papa, ik hou van je... echt waar.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen