Jij en ik samen
Al jaren waren we gekend bij elkaar, vier jaar om precies te zijn. We sms’te elke dag, lachte wat met elkaar, fantaseerde over te toekomst, niet wetend dat we deze samen zouden tegemoet gaan.
Zeg nu zelf, had jij vier jaar terug kunnen voorspellen dat we zo dicht bij elkaar zouden komen?
Wat begon als een prille vriendschap, bloeide uit tot iets moois, iets prachtigs…
Ik weet eigenlijk nog perfect hoe ik je heb leren kennen. Joyce Ferson was destijds een goede vriendin van mij, we waren zowat altijd bij elkaar, hoewel we heel verschillend waren, het interesseerde ons niet echt en we genoten van elkaars gezelschap. Nu, Joyce had haar gsm toen al, ik denk dat we net twaalf waren. Ze was altijd bezig met dat ding, en omdat ik, zoals je weet, makkelijk te beïnvloeden ben, wilde ik ook zo een ding. Zogezegd zo gedaan. Die kerst kreeg ik mijn eerste gsm, een motorola, een roze, met zo een antenne aan. Ik was helemaal in de hemel, een eigen gsm. Toen kwam het volgende probleem, wie kon ik sturen buiten Joyce? Zoveel vrienden had ik niet, altijd al een eenzaat geweest. In een weekend in de zomer, bleef ik bij Joyce slapen. Bij haar vader. Ze had daar zo een tv’tje op haar kamer en we waren aan het lachen met die idioten reacties op TMF chat. Op een gegeven moment vraagt Joyce mij: “Met wie stuurt gij eigenlijk allemaal?” Ik haalde gewoon mijn schouders op, alleen Joyce en mijn moeder, verder niemand. Toen kwam Joyce op het geniale idee om mij een paar nummers te geven. Ze gaf het nummer van Lisa, een meisje dat een tijdlang een goede vriendin geweest is, het nummer van Siebe, een jongen uit Aartsel dacht ik, maar met hem heb ik nooit contact gehouden, en jouw nummer. Allereerst waren onze gesprekken oppervlakkig, niets betekenend, maar naarmate de tijd verstreek werden onze gesprekken dieper. De klik was er en zelfs in die periode vroeg ik me af of het misschien echt kon zijn, dat wij misschien meer voor elkaar konden worden dan just friends. Ik heb het idee altijd van me afgezet, wetend dat zo een geweldige leuke jongen niks zou zien in een meisje zoals ik. Maar ik kon mezelf niet weerhouden van te hopen, en ik denk dat die hoop ons hier heeft gebracht. Hoe meer we met elkaar spraken, hoe beter ik je leerde kennen en ik voelde dat er iets niet helemaal goed zat… Je was gesloten, duwde me van je af… Maar ik kende je beter, wist dat je niet zo was, het was gewoon een kwestie van tijd voordat je me zou vertellen wat er gebeurd was.
En ik had gelijk, ik heb nooit opgegeven, misschien is het contact wat minder geweest, ik was zelf ook jong, ik had nood aan de liefde die ik nooit gekregen had, en Bram leek daar ideaal voor. Nu weet ik ook dat de gevoelens voor bram echt oppervlakkig waren en dat ik onze vriendschap toen een beetje heb verwaarloosd. Maar uiteindelijk besefte ik wel wat ik miste en we begonnen weer meer en meer te praten.. Jij vertelde mij dingen, ik vertelde jou dingen. We hebben samen enorm veel meegemaakt, zelfs over die afstand, we hebben met elkaar meegeleefd, elkaar getroost en ik denk dat we toen al heel veel om elkaar gaven, ik in elk geval wel om jou.
Eind September dit jaar was denk ik een keerpunt in onze ‘relatie’ of vriendschap. Patrizio had me gebroken, letterlijk en figuurlijk. Hij had elk stukje dat hij kon breken in duizend stukjes geslagen, zodat er niks meer van me overbleef… Ik was bang, bang voor de toekomst, bang dat ik nooit echt iemand zou vinden die me kon helen… En kijk wat je doet, je lijmt alle stukjes aan elkaar, het gaat traag, maar het gebeurd, beetje bij beetje. Ik weet dat we er nog lang niet zijn, dat de toekomst een groot vraagteken is… Maar dat neemt onze dromen niet weg… Kijk hoever we zijn gekomen. Kijk wat voor iets moois tussen ons aan het ontstaan is. We kunnen zoveel bereiken, als we er maar voor open staan.
Mathias, je bent al vier jaar lang de persoon waarvan ik droom, al vier jaar lang voel ik meer dan alleen vriendschap. Vier jaar vol met tranen van wanhoop, waarom kon het niet waar zijn? En nu weet ik dat mijn tranen verspild waren, HET KAN WEL. We gaan het samen waarmaken, jij en ik.
Vooraltijd….
Er zijn nog geen reacties.