ik kan geen therapie doen in deze groep, als ze vragen of ik iets wil zeggen is plots alle aandacht op mij gericht, en weet ik dan even niet meer wat ik wil zeggen, of kan ik niet kiezen over wat ik best eerst begin en dan zeg ik door al die aandacht en verwachtingen om snel antwoord te krijgen gewoon 'nee', ik heb echt het gevoel dat ze mij dat alleen vragen om hun eigen geweten te sussen en niet uit interesse, ok, daar ben ik fout, ik durf niets te zeggen over mijn gevoelens omdat ik bang ben van hun reacties, nu nog meer, bang dat ze gewoon verder gaan of niet luisteren, want als ik iets zeg, heb ik het gevoel dat ze dat niet horen, dat ze mij niet horen en dan gaan ze ook gewoon verder, nu durf ik ook niet meer mijn mening te zeggen, want dan krijg ik te horen, 'zwijg maar' en dat is ook niet aanmoedigend

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen