Altruïsme
Misschien heb je er wel eens van gehoord, misschien ook niet, maar ik wil het hebben over altruïsme.
Nu zal je je misschien afvragen wat altruïsme precies betekend, nou ik heb wikipedia even geraadpleegd:
Altruïsme of onbaatzuchtigheid is een handeling, een gewoonte of een ethische doctrine. Het woord is voor het eerst gevormd in 1851 door de filosoof Auguste Comte (1798 - 1857), afgeleid van het Latijnse woord "alter" (een ander) in de betekenis van onbaatzuchtig in tegenstelling tot het veel oudere woord egoïsme.
En zoals gewoonlijk wordt het er niet perse duidelijker op.
Waar altruïsme voor mij voor staat is het tegenover gestelde van egoïsten.
Nooit voor jezelf kiezen, je inzetten om andere mensen gelukkig te maken.
Ga zo maar door.
Altruïsme is, bij mij dan, net als egoïsme niet iets om trots op te zijn.
Egoïsme - en dan bedoel ik zo'n echte 'self-obsessed persoon' - is verschrikkelijk, daar zal iedereen het over eens zijn.
Maar altruïsme is ook echt niet goed.
Voor de buitenstaander is er natuurlijk niets mis mee, waarschijnlijk zal je denken 'wat een aardig en gul persoon' maar je zult nooit doorhebben dat al de traktaties haast dwangmatig gebeuren, niet omdat die persoon zo gul is.
Meestal gaat altruïsme gepaard met gebrek aan zelfvertrouwen, wispelturigheid en een groot empathisch vermogen. Altruïsten zullen zich altijd inzetten voor een ander en zullen nooit stilzitten als een ander pijn heeft over verdriet.
Natuurlijk zijn er ook lichtere vormen van altruïsme. Je hebt van die mensen die gewoon algemeen vrolijk, vriendelijk en gul zijn. Dat zijn super fijne mensen om mee om te gaan en perfecte mensen om een goed gesprek mee te voeren. Ze zullen namelijk niet bang zijn om hun eigen mening ergens over te geven. Altruïsten daarentegen zijn dat wel. Dat maakt ze ook moeilijker om mee om te gaan.
In het begin lijken ze meegaand en vriendelijk, maar na een tijdje worden ze saai omdat ze geen eigen mening lijken te hebben. Ze redeneren altijd vanuit een ander in plaats van vanuit hunzelf.
Dingen zoals verjaardag lijstjes maken is voor hun een jaarlijkse hel omdat ze dan dingen moeten bedenken die ze willen hebben. Altruïsten verlangen juist dat andere mensen gelukkig zijn, waarbij ze soms de neiging hebben zichzelf te verwaarlozen.
Op hun lijstjes zullen ook nooit dure dingen staan, zodat niemand veel geld aan hun hoeft te besteden.
Geld aan iemand anders besteden en daar mensen mee gelukkig maken vinden ze wel geweldig.
Als je al deze dingen bij jezelf herkent moet je het er misschien eens met de mensen om je heen over hebben. Probeer eens te bedenken wat je nou zélf echt belangrijk vindt, waarbij 'dat anderen gelukkig zijn' geen antwoord is.
I hope it helps!
Lots of love,
Cassandra
Nu zal je je misschien afvragen wat altruïsme precies betekend, nou ik heb wikipedia even geraadpleegd:
Altruïsme of onbaatzuchtigheid is een handeling, een gewoonte of een ethische doctrine. Het woord is voor het eerst gevormd in 1851 door de filosoof Auguste Comte (1798 - 1857), afgeleid van het Latijnse woord "alter" (een ander) in de betekenis van onbaatzuchtig in tegenstelling tot het veel oudere woord egoïsme.
En zoals gewoonlijk wordt het er niet perse duidelijker op.
Waar altruïsme voor mij voor staat is het tegenover gestelde van egoïsten.
Nooit voor jezelf kiezen, je inzetten om andere mensen gelukkig te maken.
Ga zo maar door.
Altruïsme is, bij mij dan, net als egoïsme niet iets om trots op te zijn.
Egoïsme - en dan bedoel ik zo'n echte 'self-obsessed persoon' - is verschrikkelijk, daar zal iedereen het over eens zijn.
Maar altruïsme is ook echt niet goed.
Voor de buitenstaander is er natuurlijk niets mis mee, waarschijnlijk zal je denken 'wat een aardig en gul persoon' maar je zult nooit doorhebben dat al de traktaties haast dwangmatig gebeuren, niet omdat die persoon zo gul is.
Meestal gaat altruïsme gepaard met gebrek aan zelfvertrouwen, wispelturigheid en een groot empathisch vermogen. Altruïsten zullen zich altijd inzetten voor een ander en zullen nooit stilzitten als een ander pijn heeft over verdriet.
Natuurlijk zijn er ook lichtere vormen van altruïsme. Je hebt van die mensen die gewoon algemeen vrolijk, vriendelijk en gul zijn. Dat zijn super fijne mensen om mee om te gaan en perfecte mensen om een goed gesprek mee te voeren. Ze zullen namelijk niet bang zijn om hun eigen mening ergens over te geven. Altruïsten daarentegen zijn dat wel. Dat maakt ze ook moeilijker om mee om te gaan.
In het begin lijken ze meegaand en vriendelijk, maar na een tijdje worden ze saai omdat ze geen eigen mening lijken te hebben. Ze redeneren altijd vanuit een ander in plaats van vanuit hunzelf.
Dingen zoals verjaardag lijstjes maken is voor hun een jaarlijkse hel omdat ze dan dingen moeten bedenken die ze willen hebben. Altruïsten verlangen juist dat andere mensen gelukkig zijn, waarbij ze soms de neiging hebben zichzelf te verwaarlozen.
Op hun lijstjes zullen ook nooit dure dingen staan, zodat niemand veel geld aan hun hoeft te besteden.
Geld aan iemand anders besteden en daar mensen mee gelukkig maken vinden ze wel geweldig.
Als je al deze dingen bij jezelf herkent moet je het er misschien eens met de mensen om je heen over hebben. Probeer eens te bedenken wat je nou zélf echt belangrijk vindt, waarbij 'dat anderen gelukkig zijn' geen antwoord is.
I hope it helps!
Lots of love,
Cassandra
Er zijn nog geen reacties.