Zucht...
Weer eens een uiting van frustratie..want jah,volgens mij heb ik dit nooit als een vrolijke blog bedoelt?
Ik zit hier alleen in mijn kamertje te kalmeren..examenstress?nee..gewoon pure frustratie op mezelf..waarom kan ik het tog niet?elke dag por ik mezelf in dat afschuwelijke buikvet en vraag ik mezelf af waarom ik het gewoon niet kan..
Weeral een opgegeven poging...ookal doe ik mijn best...waarom kan ik niet..'normaal' zijn?
Ik voel me elke dag weer onzekerder...langs de andere kant...gaat het tog ook ietsje beter..heb eindelijk iemand gevonden die ik graag zie en die mij blijkbaar ook graag heeft..hopelijk blijft dat zo want ik ben graag bij hem,we delen dezelfde hobbies en interesses en spreken regelmatig af,nu met de examens praten we elke dag op fb omdat we elkaar minder zien.. ik denk dat hij voor mij wel een motivatie kan zijn om verder te blijven proberen. Achja,we'll see how it turns out i guess,hopelijk goed..xx
Er zijn nog geen reacties.