Alles is weg

Ze zeggen dat je moet vechten. Dat je sterk moet zijn. Dat je vast moet houden. Ze zeggen zoveel. Ik ben al zo lang sterk geweest. Te lang. Altijd heb ik van me af gebeten. Nooit heeft het geholpen. Ik ben nog steeds alleen ik zal altijd alleen blijven. Het maakt me niet meer uit ook. Ik kan net zo goed weggaan. Weggaan en nooit meer terugkomen. Waarom ook niet? Ik heb toch niets. Geen vrienden, geen familie, niets. Het is allemaal al weg. Verdwenen. Soms wil ik dat het weer net als vroeger was. Niet dat het veel beter was. Elke dag ruzie. NIemand deed aardig tegen elkaar. Maar ze waren er. Nu is er niemand meer van wie ik houd. Ik mag helemaal niemand hier.

Iedereen is zijn geliefden kwijt. Behalve de rijken. Die konden hun levens kopen. Ze zeggen dat ik van geluk mag spreken dat ik nog leef. Ik weet niet of dat nou geluk is. Het lijkt meer op een kwelling. Deze wereld zou zoveel mooier kunnen zijn. Als ze niet de halve beschaving hadden uitgeroeid tenminste. Maar het maakt eigenlijk helemaal geen verschil. We zouden toch allemaal doodgaan. Vroeg of laat. De de aarde is uitgeput. We kunnen nu niets meer wegnemen. Dat zou waarschijnlijk cruciaal zijn. Niet dat de rijken zich daar iets van aantrekken. Die gaan maar door. En door. Zij hebben alles. En ik? Ik heb niets.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen