Als ik nog wat nachtrust wil hebben moet de spin dood
Vannacht werd ik wakker met een onheilspellend gevoel. Ik kon het niet goed thuisbrengen. Zouden er zo meteen twee aliens mijn kamer binnendringen om mij te ontvoeren naar planeet Glux? Zal mijn huis overspoeld worden door een lavastroom? Gaat er een vliegtuig neerstorten? Ik maak mijn slaapkamerdeur open en daar loopt 'ie: Een Enorme! Zwarte! Spin! Nou ja, lopen... hij vliegt voorbij als een tornado, om gelukkig snel zijn kamp op te zetten in een hoekje van de gang.
Wat nu? Allerlei gedachten passeren mijn hoofd. Er is slechts één zekerheid: als ik nog wat nachtrust wil hebben, moet ‘ie dood. Maar hoe? Heldhaftig vastpakken met wc-papier en door het toilet spoelen is geen optie. De gedachte om hem te bespringen met mijn schoenen bezorgt mij angstige visioenen van gillende spinnen, het geluid van een krakend schild tot een spin die duizenden minispinnen herbergt. Even overweeg ik mijn buurman uit zijn bed te bellen, maar dan bedenk ik me dat ik de komende jaren niet met een zak over mijn hoofd de deur uit wil.
Uiteindelijk blijft er nog maar één optie over die acceptabel is: de stofzuiger. Nadat ik een kwartier met knikkende knietjes naar de spin heb staan kijken durf ik het aan en zuig hem op. Ik ben trots op mezelf, al is ook deze methode niet 100% veilig. Ten eerste loop ik het risico dat de geliefden van de spin vannacht wraak op mij komen nemen. Ten tweede zijn de deskundigen nog altijd in conclaaf over de vraag of spinnen stikken in een stofzuigerzak of er gewoon weer uitkruipen.
Uiteindelijk kwam alles goed. Na anderhalf uur gegoogeld te hebben over deze laatste vraag val ik trots en tevreden in slaap. De stofzuiger staat voorlopig op mijn balkon, in afwachting van iemand die mijn stofzuigerzak komt verwisselen.
Er zijn nog geen reacties.