SITA* (Is Swahili Voor Zes. AWESOME xd)

Ik ben er weer. Zoals ik het zeg mag het dan wel opgewekt en vrolijk klinken. Wel, dat is het niet. Ik ben helemaal niet opgewekt en vrolijk. Integendeel, ik voel me redelijk 'depressed'.
Ik heb er genoeg van. Van alles, mijn leven. Waarom kan ik de tijd niet gewoon terugdraaien naar toen ik een baby was? Dan zijn er zo veel dingen die ik anders zou doen. Ik heb spijt van zo veel dingen. Ik zou een heel ander persoon zijn geweest. Iemand die haar leven niet kapot heeft gemaakt, door zo'n dingen te doen, door zichzelf te zijn. Waarom werd ik geboren als mezelf? Waarom niet als iemand bijzonder, op een leuke manier. Leven in angst is nergens goed voor, waarom doe ik het dan? Ik krijg er schijt van dat iedereen denkt dat ik gewoon ben, just normal me. In mijn o-zo-perfecte-leventje. Want het is niet zo. Ik weet dat er kinderen zijn die ergere dingen meemaken dan ik. En dat het misschien lijkt alsof ik hier maar zit dramatisch te doen over iets dat misschien niet zo belangrijk is. Maar dat is niet zo, niet voor mij. Ik haat het dat als ik een probleem heb mensen zeggen ; Waarom maak je er zo'n drama van, je hebt alles wat je wil. Nog voor ik mijn probleem heb uitgelegd. Ik weet dat mensen het niet kunnen begrijpen. Het verleden heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.. Maar moet ik daar wel trots op zijn? Op wie ik ben. Ik vind alleszins van niet. Ik was misschien wel tien keer liever iemand anders geweest. Mijn verleden heeft me verandert in het gesloten, onzekere meisje dat zich enkel zichzelf voelt bij sommige mensen. En die mensen dat zij dat zijn. Ik heb er genoeg van dat ik 'alles heb wat ik wil'. Want dat heb ik niet, dat hoef ik ook niet. Alleen een beetje begrip...

'What doesn't kill you makes you stronger.'

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen