My love for Jason McCann.
Zaterdag ochtend. 10.05 uur.
Toen ik wakker werd van een irritante toon wist ik al waar het vandaan kwam. Onder mijn kussen lag mijn telefoon, die afging. Toen ik hem wou opnemen was er al opgehangen. Een korte blik op de klok en ik wist hoe laat het was, te vroeg. Het is zaterdag.. Toen ik bijna wegdroomde hoorde ik opnieuw een toon, een andere toon maar weer van mijn Blackberry. Het was dit keer een sms. Een nummer, een onbekend nummer. Dat mij smst met de tekst : Als ik jou was, zou ik hem dumpen. Een luide zucht. Weer zo'n persoon die denkt dat Jason geen hart heeft. Daar irriteer ik me zó erg aan. Jason McCann.. Hij heeft wel een hart. Namenlijk het mijne. Anders zou ik niet voor hem vallen.
Zaterdag middag. 12.50 uur.
Als ik bij Jason binnen sta glimlach ik. Zelf slaapt hij nog, wat ik zelf normaal ook zou doen, maar dit keer niet. Zo schattig hoe hij daar wild over heel de bank heen licht te woelen. Ik trap zachtjes mijn schoenen uit en hang mijn jas over de stoel, ik sluip naar hem toe en ga naast hem op mijn hurken zitten. Ik duw een plukje haar achter zijn oor en fluister zachtjes zijn naam. ´Jason..Jason..Jason, liefje..´ Geen reactie. ´Jason...´ Ik druk een kusje op zijn kaaklijn en hij word wakker. Hij wenkt een korte gilmlach en geeft me een kus. De woorden van die sms spoken door mijn hoofd. Als ik jou was, zou ik hem dumpen.. Waarom zou ik Jason willen dumpen? Hij heeft niks gedaan en hij doet mij ook niks.. tenminste.. dat hoop ik.
Er zijn nog geen reacties.