Wat vage ideeen
Met haar handen beschermend voor haar gezicht en haar tas stevig tegen haar lichaam aangedrukt rent het meisje door de straat. Het is een chaos. Overal brokstukken en bloed. Verderop in de straat staan huizen in brand. En dat het geluid. Dat vreselijke geluid van mensen die zomaar uit het niks zijn gebombardeerd. De kreten van pijn, angst en verdriet vermengen zich met de lucht van rook en vuur. En het erge is dat het allemaal haar schuld is
Gaat over een meisje dat leeft tijdens de derde wereldoorlog. Haar ouders waren belangrijke leiders en zijn vermoord omdat ze een poging deden een leger op te zetten tegen het machtige Pirika. En nu zijn ze op zoek naar haar.
"Nee, ik kan het niet!" schreeuwt het meisje wanhopig.
Ze draait zich om en rent weg. Tranen rollen over haar wangen en zachte snikken ontsnappen uit haar mond.
"Je hebt het allemaal verpest. Het is allemaal jouw schuld!" schreeuwt ze naar de hemel.
Maar diep van binnen weet ze dat ze hem niet de schuld kan geven. Het ligt aan haar. Als zij toen sterker was geweest. Dan was dit allemaal niet gebeurd. De tranen vertroebelen haar zicht. De boze, verwarde , verdrietige gedachten vertroebelen haar gedachten. Zijn stem, die nog altijd weerklinkt in haar hoofd, vertroebelt haar gehoor. Daardoor ziet ze niet dat ze de grote weg oploopt. Daardoor wordt ze niet gewaarschuwd dat ze niet verder moet gaan. Daardoor hoort ze de auto's niet toeteren. Een harde klap, pijn, geschokte kreten. Daarna wordt alles zwart
Een verhaal over een meisje dat het vertrouwen in mensen allang is verloren. Een verhaal over een meisje dat na een ongeluk blind door het leven moet. Zal ze ooit weer leren wat vertrouwen is?
Er zijn nog geen reacties.