I love you.
"Het enige waar je aan denkt is je computer! Je zit er hele dagen op! En waarom? Je bent verslaafd aan dat ding!"
Klinkt het bekend? Ik hoor het bijna elke dag. Ik heb geen sociaal leven, ik verwaarloos mijn studies, niks interesseert me en ga zo nog maar een tijdje door. Inderdaad, internet en mijn computer in het algemeen zijn een groot deel van mijn leven. Bijna alles waar ik waarde aan hecht, staat op mijn computer. Ten eerste, de muziek die ik beluister. Ik ben verslaafd aan muziek. Overal en bij alles heb ik muziek nodig. Schoonmaken, oprommelen, lezen,...iPod of iTunes op shuffle en genieten maar. Ten tweede, mijn verhalen. Ik functioneer niet meer zonder mijn verhalen. Ik moet schrijven. En dat doe ik hier, op Q, of in Word. Maar de allerbelangrijkste reden voor mijn afhankelijkheid van dit technologisch hoogstandje, zijn misschien wel de twee meisjes die ik zonder dit ding en zonder internet nooit had gekend.
Ik heb het over BakerStreet aka Naomi en Rory aka Mara. Voor hen was Q een plek waar ik gewoon mijn vreemde hersenspinsels dumpte in de hoop dat iemand ze de moeite waard zou vinden. Nu is het een plek waar ik twee van de belangrijkste personen in mijn leven kan vinden. Wat begon als een simpele reactie, groeide uit tot twee vriendschappen die ik koester. Vreemden werden langzaam vriendinnen. En wat voor vriendinnen. Vriendinnen die elke kant van het vreemde persoontje Anke kennen. Die weten wat er in mijn hoofd omgaat op de raarste momenten. Die weten wat mijn vrolijke gekheid verbergt voor de buitenwereld. Vriendinnen die alles van me pikken. Van hyperactieve raasbuien langs vage idiote opmerkingen tot kwetsbare momenten die ik met niemand anders deel.
Daarom, lieve Naomi en Mara, ben ik het universum dankbaar. Om jullie. Zonder jullie kan ik me geen Q of zelfs geen Anke meer inbeelden. Jullie kennen me door en door, zonder me één keer echt in de ogen gekeken te hebben. En ik beloof dat ik daar ooit verandering zal in brengen. Ooit zal ik mijn armen om jullie heen slagen en eindelijk tegen jullie kunnen zeggen: "Dankje voor alle perfecte momenten. Ik hou van jullie."
Reageer (2)
Oh, lieverd! Dit berichtje is echt zo fucking lief. Ik kan zelf niet eens beginnen uitleggen hoeveel je voor me betekent, maar laten we beginnen met het feit dat je oneindig veel voor me betekent. In ieder geval hebben we daar al een mooi beginpunt, vind je niet? Ik denk dat het niets verbaast als ik zeg dat ik de voorbije maand nogal een afkeer verworven heb tegenover mensen. Ik weet het niet waarom. Gewoon het feit dat ze zonder na te denken meedraaien in een samenleving waarvan het systeem faalt en dat ze jou uiteindelijk kwetsen door weg te gaan, of ze dat nu expess doen of niet. Het klinkt verschrikkelijk vreemd om hetgeen te zeggen wat ik nu ga zeggen, maar whatever. Jij bent de enige persoon van wie ik dat gevoel niet heb. Het is alsof jij de enige bent die voor altijd bij me zal blijven, hoe vreemd dat ook klinkt, want het is een feit dat in de (hopelijk verre) toekomst onze wegen zullen schijden. Daarom koester ik echt elk moment samen met jou, ook al is het maar via dat verslavende internet. Je bent echt één van de beste vriendinnen die ik ooit heb kunnen wensen, Anke, zolang je dat maar weet. Ik houd van je (: .
1 decennium geledenNaaawh, Anke, wat ben je toch een lieverd! Ik hou ook van jou, maar hoe kan het ook anders. Ik wil zo graag net zoiets liefs voor jou schrijven, gewoon omdat je het verdient, maar je weet dat ik dat niet kan. Bij 'vage, idiote momenten' moest ik meteen denken aan die keer waarop we over de lengte van Harry's dingaling discussierden. Ik blijf er trouwens bij dat 'ie ongeveer 6 inch (15,4cm) is. (:
1 decennium geledenJa, alsjeblieft! Ik wil je zo graag een keer ontmoeten, hoewel ik dan wel het risico loop dat je gillend wegrent en nooit meer terugkomt, maar dat heb ik er waarschijnlijk wel voor over. Ik wil je gewoon zograag een keer zien en omhelzen en je zien lachen.
Lieve Anke, je wil niet weten hoeveel moeite ik had met het schrijven van dit stukje, maar dat ben jij meer dan waard. No matter how hard I've tried not to, I love you anyway. And I think I'm really happy about that fact. You mean more to me than you can possibly imagine.