Ik voel me gewoon heel erg alleen
ik was heel erg gelukkig, maar nu niet meer,
ik werd gepest, toen niet meer,
ik werd populair, dat ben ik nu niet meer,
ik moet een nieuwe start maken, maar dat lukt niet,
die nieuwe start is te moeilijk voor mij, ik denk dat ik die stap nog niet genomen heb, of dat ie gewoon te groot is voor me,
ik was het liefste gebleven waar ik was,
maar dat gaat niet en dat vind ik erg jammer,
ik voel me gewoon zo erg alleen, ik droom weg in boeken, en droom er ook over, is dat niet gewoon ongelooflijk zielig?
ik had het allemaal zo goed, en het enige wat er is gebeurd, is dat ik een stap verder heb geprobeerd te zetten,
hoe kan het met maar 1 stap verder zo snel veranderen?
het is eigenlijk gewoon oneerlijk, dat je er verder zelf niet zo snel op kan reageren, en ik probeer het wel, maar ik kan het niet.
ik wil niet nog een stap zetten, en zet er het liefste 1 terug, maar dat kan niet, deze stap was permanent, kan niet ongedaan gemaakt worden, was ik maar blijven zitten, toen ze vroegen of ik die grote stap zou maken,
ik wist dat het moeilijk zou worden, maar ik had het niet zo moeilijk verwacht. 
Er zijn nog geen reacties.