Na al die tijd nog altijd van iemand houden
Je hebt mensen die van de ene op de andere dag van iemand anders houden, mensen die nog op zoek zijn naar degene die hen dat speciale gevoel geeft. Je hebt ook mensen die maanden lang gehecht zijn aan die ene persoon. Men zegt dat je niemand vergeet, je leert gewoon te leven zonder hen. Maar ik, ik heb nog altijd niet geleerd hoe zonder hem te leven. Ik mis zijn glimlach, zijn giechel. Zijn "Moehahaha" en zijn spontane gestoordheid. Ik mis het gevoel dat hij me gaf. Mensen zeggen dat ik gek ben. Dat ik gewoon niet weet wat ik doe. Wel, ik weet precies wat ik doe. Ik hou van hem. Al weet ik zeker hij niet van mij, hij heeft nu een ander. Het ergste van alles; het is geen meisje. Ik zal hem altijd accepteren zoals hij is. Eens van mij, altijd van mij. Hoewel ik weet dat ik hem niet kan geven wat de andere hem geeft, ik zal er altijd zijn. Een dezer dagen zeg ik hem dat ik hem niet vergeten ben. Ik ben er altijd voor hem als het misloopt, als hij het allemaal niet meer ziet zitten, als de wereld rondom hem duister en koud is. Is het raar dat ik het me misschien allemaal in mijn hoofd heb verbeeld? De dingen die we hebben doorgemaakt, de band tussen ons? Is dit hoe je je voelt als de persoon waar je alles voor op zou geven, niet hetzelfde voor jou zou doen? Is het dan niet beter die persoon te laten gaan?
Er zijn nog geen reacties.