These days..
Ik heb spijt. Ik heb alles gedaan, maar niet genoeg. Dit is wat ik terugkrijg. Geen woord, geen blik. Het kan niet meer. Je bent een vreemde voor me. Je maakt me niet gelukkig. Iedere dag besef ik meer en meer dat je niet meer bent wie je was. Je staat voor me, maar je bent een andere persoon. Ik herken je niet meer, als ik je zie. Jou mis ik niet meer, ik mis de andere jou. De jij die ik leerde kennen. Keer op keer zeggen ze me, dat je van niemand kan houden. Zeggen ze tegen jou dat ik alles zou doen voor je. Maar neen, niet meer. Ik maak mezelf niet meer kapot aan jou. Ik ben geen hond. Ik loop niet meer achter je. Als jij niet praat, praat ik ook niet. Maar er is een leegte in me, waar jij vroeger zat. Die leegte vul ik op met de leuke herinneringen. De dagen dat we lachten, we elkaar knuffelden, de momenten waarop we elkaar graag gezien hebben. Maar ik weet dat die ook zullen gaan. Iedere dag worden ze vager. Ik wil je niet meer hier. Je hoort er niet meer. Mijn leven gaat door, ik ga verder met wat ik heb. Ik wacht niet meer tot jij klaar bent. Want jij staat vast. Je laat niets van je horen. Maar ik weet dat het niet goed gaat met je. Maar al die keren dat ik je probeerde te helpen, waren verspilde momenten. Want je wilde het niet weten, je werd er altijd boos om. Terwijl ik alleen maar wilde dat je gelukkig was. Mijn spijt, ik heb een deel van mijn leven aan jou verloren. Door me schuldig te voelen als er iemand anders was. Maar kijk wie nu het verst staat. Had ik het geweten, had ik je nooit in mijn leven gehad. Maar zie het zo, ik heb eruit geleerd. Dat je het niet waard bent om alles voor te doen. Als ik de moed had, zou ik dit alles in je gezicht gooien. Hopend dat je dan eindelijk beseft wat je verloren hebt. Maar aan de andere kant, moet je het maar zelf uitvinden, want ik ben moegestreden om jou. Ik wil opnieuw beginnen. Mezelf gelukkig zien. En dat kan ik ook zonder jou. Want jij bent altijd diegene geweest die me ongelukkig maakte. Ook al wilde ik het niet zien. Ik hield van de pijn die je me liet voelen, het was een verslaving. Maar het begint me te irriteren. Ja, ik hield van je. Nog steeds. Ik hoop soms nog op een wonder. Maar ik weet wat goed voor me is. Ik wil me niet vasthouden aan jou. Want jij trekt me onderuit om jezelf beter te voelen. Maar nu zijn de rollen omgekeerd, ik zal me beter voelen, zonder jou.
Omdat jij niet bent wie ik dacht. Jij bent niet wie je was. De dag dat je dat beseft, is het waarschijnlijk te laat. En dan sta je daar, dan zal ik jou zeggen; "Ik hield van je."
Er zijn nog geen reacties.