Brief ~22-10-11~

Misschien lag het aan mij maar misschien ook niet. Het enige dat ik weet is dat ik hem kwijt ben. Ja dat doet zeer... Maar wat kan ik eraan doen? Gillen, schreeuwen, slaan of huilen? Niets zou meer werken... Ik wou ze een paar uur niet spreken omdat ik anders te kwaad werd. Kwaad, niet uit woede maar uit verdriet. Na een tijd krijg je plannen met iemand, je wilt met diegene een toekomst. Dan gebeurt er één simpel ding en je droom is verpest.. Alles valt kapot en het eind van de tunnel is nergens meer te zien. Ik hoop dat je dit misschien nog leest, niet om je schuldig te laten voelen maar gewoon.. Zodat je nooit vergeet dat ik altijd van je zou blijven houden <3

Keep on believing and don't stop dreaming <3

He was everything that i wanted, we were ment to be, supposed to be but we lost it <3

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen