Goth

Zwart haar,
Zwarte kleding,
Zwarte sieraden,
Zwart omringde ogen.
Zwart is haar uiterlijk,
Maar niet haar innerlijk.
Zwart is haar kleur,
Dat haar gevoelens uit.
Het maakt jouw bang,
Je vind haar raar.
Iedereen haat haar.
Je vind haar chaggerijnig,
Of misschien ook niet.
Je zegt het tegen haar,
Ze kijkt je triest aan.
Je vriendinnen lachen,
Je gaat verder.
Je vernederd haar,
Voor iedereen
Ze blijft je triest aankijken.
Je kijkt in haar ogen,
En ziet pijn.
Pijn die niet te genezen is.
Ze draait zich om en loopt weg.
Je ziet nog net een traan,
Voordat ze in de regen verdwijnt.

2 dagen later.
Ze is verdwenen,
Weggelopen zeggen ze.
Misschien wel ontvoerd.
Haar ouders in paniek,
Je zag ze net nog op school.
Huilend en smekend,
of iemand hun dochter misschien had gezien.
Je voelt je schuldig.
Misschien was jij het wel,
Is ze door jouw weggelopen.
Of misschien ook niet,
En lag het gewoon aan haar.

1 maand later.
Ze is gevonden.
Dood.
In het bos,
Onder een struik.
Zelfmoord zeggen ze,
Polsen doorgesneden,
Of misschien wel een overdosis.
Niemand weet het,
Morgen is de begravenis.
Haar hele klas is uitgenodigd,
Maar niemand gaat.
Het was tog maar een goth,
Een van de vele.

1 week later.
Je draagt zwart om je ogen,
Net als je haar,
Dat niet meer blond is,
Maar zwart.
Ook je kleding en sieraden,
Allemaal zwart.
Het uit je gevoelens.
Net als het meisje,
Dat door jouw stierf.
‘heey chaggerijn’
Je kijkt op.
Met ogen vol pijn.
Je wordt vernederd,
Voor je vroegere vriendinnen.
Nu weet je hoe het is.
Hoe het is om vernederd te worden,
Hoe het is om jezelf te zijn.
En hoe het is,
om goth te zijn.